Avrupa Birliği, son 15 yılda adanın bir bölümüne büyük paralar aktardı...
Hayvanların sağlık sorunlarından, süt ve süt ürünlerinin kalitesine, balıkçılıktan, ormanlık alanların iyileştirilmesine kadar her şeye yardım etti...
Yeni yat limanlarına, yol, köprü ve baraj yatırımlarına finansman sağladı...
Hastanelere, kanserle savaşa karşı geliştirilen tüm projelere destek verdi...
Sadece son 3 yıl içinde Güney Kıbrıs’a 15 milyar Euro’luk mali yardımda bulundu...
Bundan 11 yıl önce gerçekleşen referandum öncesinde “hayır” diyen tarafın cezalandırılacağını söyleyen AB’nin en üst düzeydeki yetkilileri değil miydi?..
Peki ne oldu?..
“Hayır” diyen tarafa ödül verildi...
“Evet” diyen taraf ise ambargo altında tutuldu...
Son 11 yıl içinde Kıbrıs’ın kuzeyine yapılan yardımın miktarı sadece 330 milyon Euro’dur...
Türkiye’nin, Kuzey Kıbrıs’a yıllık yardım miktarı ise bir milyar dolara yakındır...
Buna askeri harcamaları ve dolaylı katkıları da ilave ettiğimiz zaman buraya akan paranın miktarı 5 milyar dolardan az değildir...
Öyleyse; burada hepimizin dikkat etmesi gereken iki gerçek vardır...
Bir tanesi AB’nin, Kıbrıs konusunda izlediği ‘iki yüzlü’ politikadır...
Diğeri ise Türkiye’nin, Kıbrıslı Türklere karşı insani yardımları...
Bir ananın yapması gerekenden fazlasını yapmasıdır...
Çözüm nasıl olacak?
Türkiye, Kıbrıs’ın kuzeyine yardım yaparken, diğer yandan kalıcı bir çözüm için de önemli adımlar attı...
Bugün gözden kaçan bazı gerçekleri de konuşmamız gerekiyor...
Ankara Anlaşması’nın gereklerini yerine getirmemekle suçlanan Türkiye’nin, son yıllarda Larnaka’dan kalkan uçaklara hava sahasını açtığını konuşmalıyız...
Yine Limasol limanından hareket eden Rum bandıralı gemilerin Alanya ve Marmaris limanlarına sokulduğunu da konuşmalıyız...
Türkiye’nin bugünkü Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, Annan Planı referandumu öncesinde şimdiki Rum lideri Nikos Anastasiadis ile görüşerek, çözüm konusundaki kararlılığı ortaya koyduğunu her fırsatta yüzlerine vurmalıyız...
Türkiye’nin, son 12 yılda Kıbrıs’la ilgili olarak “bir adım önde” politikası izlediğini unutmamalıyız...
Ne var ki; bir adım önde siyaseti, Kıbrıslı Türklerin 1974 öncesindeki gibi azınlık durumuna düşürülmesi siyaseti değildir...
Tam tersi, siyasi eşitlik ve iki bölgelilik temeline dayalı bir çözüm politikasıdır...
Müzakere masasında bunu destekler gibi görünen Rum tarafının izlediği siyaset ise, bizleri 1974 öncesinden daha kötü durumlara düşürmeyi öngörüyor...
Garantörlüğün kaldırılması ve mülkiyet konusunda ilk söz hakkının mal sahibine verilmesi yönündeki koşullar bunun kanıtıdır...
Dünya savaşı mı isteniyor
Rum ve Yunan tarafının Kıbrıs konusunda izlediği siyasetin ne kadar tehlikeli olduğunu, garantörlük konusunda bir kez daha görebiliyoruz...
Bir yandan Türkiye, Yunanistan ve İngiltere’nin garantörlüğünü sonlandırmak istiyorlar...
Diğer yandan İngiltere, Fransa, Amerika, Rusya ve Çin’in garantör olacağı bir sistem üzerinde çalışıyorlar...
Çin’in, Rusya’nın ve diğerlerinin Kıbrıs gibi küçük bir adaya garantör olmasını düşünebiliyor musunuz?..
Neden olsun?..
Hangi amaçla olsun?..
Olası bir çatışma durumunda, azınlıkta olan Kıbrıslı Türkleri koruyacak olan kimdir?..
Çin mi, Rusya mı?..
Yoksa ABD ordusu mu?..
Böylesi bir süper karışımın, bırakın Kıbrıs’ta mağdur olanları korumasını, kendi aralarında savaşmalarına dahi yol açabileceğini hiç mi düşünmüyorlar?..
Kıbrıs Türk tarafının, yaşanan geçmiş acılardan dersler çıkardığını onlara bir kez daha anımsatmakta fayda vardır...
Düne kadar ekmeğini bizimle paylaşan Anadolu halkı, bugün suyunu da bizimle paylaşıyorsa, bu güçlü birliği hiçbir şekilde bozamayacaklarını bilmelidirler...
Rum tarafının Yunanistan ile ‘ortak savunma doktrini’ kurması ne kadar yasal ise, KKTC ile TC arasında her türlü işbirliği de o kadar yasaldır...
Kalıcı bir çözüme “evet” diyorsak, bunu ‘teslimiyet’ anlamında yorumlamalarına karşıyız...
AB’nin iki yüzlü politikalarına ise asla güven duymuyoruz...