Fırsat değil kayıp 

Siyasal yaşamda ideolojik, siyasi tercihleriniz farklı olabilir. Ancak sahip olduğunuz düşünce kadar, ortak demokratik ve vicdani değerlerin de önemi vardır. Yakın siyasi yaşamımızda bu değerlere önem vermemenin acı örnekler var. Sayın Özersay, Toparlanıyoruz Hareketi ile bir tavır geliştirdi. Siyasi alana ve aktörlerine karşı hoşnutsuzluk üzerinden siyasette etkili bir parti oluşturdu. Sonra 4’lü koalisyonun kurucu ortağı oldu. Arkasından Türkiye’de değişen siyasi atmosferin etkisi ile yeni fırsat yakaladığını düşündü. Daha ileri noktalara ulaşmak için 4’lü koalisyonu yıktı. Sayın Tatar’ın aldatıcı tavrı ve Türkiye’deki siyasi iklimin cazibesi ile Cumhurbaşkanı adaylığı öne çıktı. Ancak 4’lü koalisyonu yıkması ile CB’lığını darbeledi. UBP ile koalisyon da, 3 milletvekilini ve seçimlerde de ciddi oy kaybını getirdi.
Sayın Hüseyin Özgürgün, Sayın Talat ile birlikte önemli bir tarihi adım attı. CTP - UBP Koalisyon hükümeti kuruldu. Ama o hükümet dönemini daha iyi işler için değil, Su Protokolü’nün tartışılmasını kendi Başbakanlığı için fırsat saydı ve CTP - UBP Koalisyonunu yıktı… Sonuçta kendi alanındaki insanların da katkısı ile skandal patlatıldı. Seçimlerden birinci parti olarak çıkmasına karşın, kimse onunla koalisyon kurmak istemedi. Partisini 1. Parti Başkanı olarak, hükümete partiyi taşıyamayacak diye Kurultayda Sayın Tatar’a kaybetti. Yurdundan, siyasi yaşamdan kopartıldı.
Peki Sayın Akıncı? Değerli bir siyaset insanı olarak toplumun karşılıklı kabul edilebilir BM Parametreleri temelinde bir çözüme duyduğu sempatiyi bilerek, her kesimden insanın desteği ile seçildi. Ancak yaklaşan seçimlerde cepheleştirme olayını fırsat gördü. Buna meyletti. Ama bu olay, onun kaybını ve bugün toplumun yaşadığı ciddi siyasi hataların kimlik üzerinden yaşanmasını besledi. Hele TDP’nin baraj altı kalmasını izah ederken, “ben TDP yetkililerine son seçimlere Sayın Mehmet Harmancı Başkanlığında girmelerini önerdim ama onlar benimsemedi” deyip seçimlerde TDP’nin baraj altında kalmasını ifade etmesi en üzücü olandı. TDP Baraj altı kalınca, demokrasi ne hale girdi? 
Peki başka? Bütün bunları fırsat sayarak, UBP Kurultayında iki adayın çekilmesi ile UBP’nin başına geçen ve BB olan Sayın Ersan Saner de haksız bir komplo ile karşı karşıya kaldı. Sayın Sucuoğlu da bunun acısını yaşadı ve toplum da yaşamış oldu. Başbakan yaptırılmaması pek çok değeri yıktı. Şimdi bu fırsatları değerlendiren Sayın Üstel de bunları düşünerek davransın. Sayın Tatar da bunu şimdi acı ile yaşar. Sayın Özgürgün’ün ekarte edilmesiyle geldiği Başbakanlık sekisinin üzerinden atlayarak, CB olması fırsatını yakalaması ile daha şimdiden en geniş kitlelerin gönlünde kaybeden durumuna geldi. Konumunu polis ve yasa zorlamaları ile koruma hatasına girdi. Kısacası siyasi konjonktür nedeni ile doğan fırsatı; değerleri göz ardı ederek başarı elde etti zanneden hiçbir siyasi aktörün ve ekibin elde ettiği kısa vadede elinde dahi kalmaz. Onu tüketir.
Bu nedenle günümüzde yaşadığımız siyasi ve ekonomik kriz içinde gelişen olumsuzlukların üzerine basarak, bunun getirdiği fırsatlarla siyasi sonuç elde etme niyetini taşırsa herhangi bir muhalefet odağı; bilsin ki geçmiş örneklerin tekrarı başka türlü yaşanır. Bu nedenle muhalefet, yaşadığımız siyasi ve ekonomik krizlere değerler üzerinden yaklaşmalıdır. Yani yalnızca hükümetin meşruluğu tartışması ile değil; ama yargının bağımsızlığına, basın söz, anlatım özgürlüklerine, toplumsal hassasiyeti geliştirerek toplum ile birlikte kucaklamak hedefi olmalı. Ama yaşadığımız ekonomik yıkımdan da akıl dolu yaratıcı önermeleri, program bütünlüğü içinde, farklı toplum kesimleri ile bütünleştirme gayreti de önceliği olmalıdır. Evet, muhalefet Mecliste ve sokakta olmalıdır. Ama sokak yalnız eylem için değildir. Aynı zamanda sokak; atölyesinde ter akıtan esnaf, mandırasında, tarlasında emek harcayan çoban, çiftçi; fabrikada, inşaatta ter akıtan işçi, işveren, bakkal, marketçi, üniversitedeki öğrenci, akademisyen ile turizm emekçisi ve turizmci ile aklı akılla, gönüllerde buluşturma alanıdır.