Ülkenin ‘acil çözüm’ bekleyen birçok sorunu vardır… Yediklerimiz, içtiklerimizden tutun; yollarda yaşanan can pazarı, araçlardan yayılan zehirler, çökmüş yollar, kontrolsüz taşımacılık, kanalizasyon yetersizliği veya eksikliğinden kaynaklanan çevre kirliliği, sağlık hizmetlerinin yetersizliği…
Ayrıca suçlarda yaşanan patlama, şiddet, tecavüz olayları…
Ölümlü veya ağır hasarlı trafik kazaları…
Eğitimde dibe vuruş…
Mahkemelerin gündeminde bulunan binlerce alacak-verecek davası…
Bunlarla ilgilenen ve çözüm getiren herhangi bir siyasetçi görebiliyor muyuz?..
Göremiyoruz…
Haftanın iki günü Meclis’te kürsüye çıkarak boş salona konuşmayı büyük bir marifet sayıyor ve geleceğimizi karartıyorlar…
Ucuz kahramanlık yapılacak diye gerçeklerin saklanması veya inkar edilmesi gibi suçlar da işliyorlar…
Nasıl olsa dokunulmazlık zırhı var!..
Hiçbir araştırma yapmadan, gerçek rakamları ortaya çıkarmadan atıyor, tutuyorlar…
Bazı sektörleri küçümseyerek, moral bozuyor, ülkeyi çökertme pahasına suçlama yapıyorlar…
Suçladıkları sektörlerin sırtından milyarlık servetlere ulaşmış milletvekilleri de var…
Onlar dahi, gerçekleri tersine çevirerek sunmaya çalışıyorlar…
Ve yıllık maliyeti 120 milyonu aşan devletin televizyonu da bunları canlı yayınlıyor, böylece toplumun morali daha da bozuluyor…
Yazıklar olsun…
Siyasette seviyenin bu kadar düştüğünü gördükçe elbette üzülüyoruz…
KKTC ekonomisinde lokomotif sektör olan turizmi tartışırken, takıntı haline getirdikleri bazı konuları çarpıtarak değerlendirirken, turistik bölgelerimizin, tarihi eserlerimizin ne durumda olduğunu görmüyorlar…
Turizmin kalbi olan Girne Antik Limanı’na da gitmiyorlar…
Burada nelerin yaşandığını, yıkımın ne büyük boyutlarda olduğundan haberleri yok…
Haberdar olanların da ilgi sahasına girmiyor bu tür sorunlar…
Yabancıların bizlere nasıl küfrettiğini duymuyor, paha biçilmez eserlerin yıkılma noktasına gelmesinden rahatsız olmuyorlar…
Turiste ne tür hizmetlerin sunulduğunu ve bunların ne kadar etkili olduğunu ya bilmiyor, ya da bildikleri halde hayali nutuklar atıyorlar…
İzledikçe insanın içi kararıyor…
Ve ülkenin geleceğine dair umutlar daha da kararıyor…
Bir kez değil…
Binlerce kez yazıklar olsun…