İklimler değişiyor...
Toprak, doğa, hatta mevsimler değişiyor...
Eski alışkanlıklar, dostluklar, yaşam tarzları değişiyor...
Kültürler, teknolojik alışkanlıklar, gıdalar değişiyor...
Bunlar doğaldır...
Bu tür değişimlerin önüne geçemezsiniz...
İyi olanlardan yararlanmaya bakar, hayatın akışına göre yaşamaya devam edersiniz...
Ama öyle şeyler vardır ki; bunların değişmesine izin vermek ya da vermemek sizin elinizdedir...
Çalışmak, üretmek, fedakârlık, bağlılık, sevgi, saygı, dürüstlük, güven...
Ve insan onuru...
Bazı kimseler ‘onurlu yaşamdan’ sıkça söz ederler...
Kendinden küçüklere ‘başını dik tutmasını’ öğretirler...
Yalana, harama başvurma...
Kimsenin malına göz dikme, emaneti zimmetine geçirme...
Peki kimler onursuz?
Sorarsın büyüğünüze; ‘kimler onursuz’ diye...
Başlar anlatmaya...
Bunca yıl sahip çıktığı insanların kalleşliğinden, ihanetinden, kişilik bozukluğundan, saygısızlığından, hakaretlerinden, hatta hırsızlıklarından örnekler verir...
Yapılan iyiliklerin unutulmasından söz eder...
O konuştukça, başından geçenleri hatırlamaya başlarsın...
İşte depresyon halinin başlangıç noktası tam da budur...
Meğer; etrafında ne kadar kalleş, sahtekar, yalancı ve iftiracı insan varmış...
“Biz eskiden böyle miydik?” diye düşünmek aptallık olur...
“Dün dündür, bugün bugündür” demişti Süleyman Demirel...
Dün en yakın dostun, bugün farklı bir yerde, farklı bir duruş içindedir...
Sakın ‘neden’ arama...
İçinden çıkamazsın...
Bir soruya takılırsın
Hele “değer miydi?” sorusunu aklına getirme...
Değer miydi kırmaya?..
Değer miydi üzmeye?..
Değer miydi, gündüzlerle, geceleri birleştirmeye?..
Değer miydi, böylesi bir sadakata, güvene?..
Değer miydi en güzel yıllarını dört duvar arasında geçirmeye?..
Değer miydi yaptıklarına?..
Rahatlamak istersen “ne yapalım değmiyorsa bile ben kendi yaptıklarımdan dolayı mutlu ve huzurluyum” diyerek, konuyu kapatmaya bak...
Kıbrıs’ta yaşamak zordur...
Değişen kültürümüze ayak uydurmak, hele iş ve özel yaşamında ‘Dik Durmak’ çok daha zordur...
Hayırlı pazarlar...