Cesur aranıyor

Pek çok insanın hatta sivil toplum yöneticisinin konuşmalarını dinliyorum, açıklamalarını okuyorum. İçinde bulunduğumuz ekonomik ve siyasi toplumsal krize dönük saptamaları var. Ancak çıkış yolu ile ilgili beklentileri çok ilgimi çekiyor. “Bizim cesur yöneticilere ihtiyacımız var” diyorlar.
Halbuki ortalıkta çok cesaret sahibi yönetici var. Bakın, ulamalı Azınlık Hükümeti kurup, onun ömrünü hem de ekonomik kriz içinde iken hiçbir şey yapmadan uzatmaya çalışmak için direnmek, gerçekten cesaret isteyen bir şeydir. Toplanamayan Meclise bakıp, kendinden başka herkesi sorumlu göstermeye çalışarak ellerini yıkamak, cesaret isteyen bir şeydir. Erken Seçimi ötelemek, ama sonra kaçınılmaz olduğunu ifade etmek cesaret ister. Üstelik ülke çıkmazda iken ve mevcuttan şikayet ederken, “seçim de ne, sandığa gitmeyelim” diyen “cesur” insanlarla dolu. Ayrıca halk; döviz krizi içinde yanarken; “Su akar, yolunu bulur” diye demeç veren “cesur” Başkanımız var.
Memleketin kaderinin indekslendiği UBP Kurultayında övünerek, 15 bin üyesi olduğu ifade edilen partinin, en önemli sorunumuz olan Kıbrıs sorunu ile ilgili olarak, onca keskin protokol konuşmalarından sonra; Kurultay salonunda, yalnızca 200 civarında üyenin oyu ile Karar Tasarısı oylamak ve bu gerçeğe karşın hala keskin söylemler yapmak için cesaret sahibi olmak gerekir.
Üstelik ülkenin ve toplumun karşı karşıya kaldığı en ciddi ekonomik siyesi krizin içinde iken, “tek başına iktidar” söylemi yapıp, Kurultay gerçekleştiren ve üç başkan adayı olup, o başkan adaylarının Kurultay üyeleri ve topluma tek kelime dahi söylemeden, konuşmadan, seçim yapılması gerçekten cesaret ister.
İşte bizde böyle “cesur yürekli” insanlar var. Yalnız bir alanda mı? Dünyada yakıt ve gaz fiyatları artarken, emtia fiyatları tırmanırken; Avrupa, ABD ile diğer Merkez Bankaları faiz artışı yaparken ve biz zaten kendi enflasyonumuz içinde yanarken, birde dünyada gelişen enflasyon ateşi üzerimize gelirken, itirazı olan kimi muhalif kesimlerin, “hükümet zamları geri alsın” diye açıklama yapması gerçekten cesaret ister. 
Bu nedenle zaten her alanda bizde “cesur yürek” çok. Bunun için cesur insanlara değil akıl ve bilim ile hareket edecek, ortak aklı tetikleyecek bir anlayışa ihtiyacımız var. Bizim ne “tek başına” kalmayı amaçlayan güç odaklarına. Ne de “ne isterse olsun, erkin bir yerine tutunayım” diye kılıktan kılığa giren yaklaşımlara ihtiyacımız var.
Dolayısı ile bizim; önce bir birini anlamaya çalışan ve fikirleri üst üste değil, yan yana koyup ortak noktaları geliştirmeye ihtiyacımız var. Biliyor musunuz cesaret denen olay, başkaları ile ortak çıkarlar ve hedefler koyarak birlikte, kibir, egodan ve dar çıkarların bencilliğinin esaretinden uzak, davranmaktır. Yani esas cesaret, ortak akıl ile davranmayı, katılımı ve yükü de başarıyı da adil olarak paylaşmaktır.