Demokrasinin beşiği kabul edilen İngiltere’de seçimler yapıldı...
Seçimi kaybeden İşçi Partisinin Lideri Ed Miliband istifa etti...
Liberal Demokrat Parti lideri Nick Clegg ve İngiltere Bağımsızlık Partisi Lideri Nigel Farage de istifa etti...
Düşünebilir misiniz?..
Bir seçim sonrasında üç parti lideri istifa etti...
Üçü de deneyimli ve başarılı siyasetçiler...
Avrupa’da ciddi saygınlıkları var...
Ama onların ana sorumlulukları birinci derecede kendi partilerine ve seçmenlerine karşısıdır...
Onları bu göreve getiren partililere ve seçmenlere karşı sorumluluklarını yerine getiremediklerine inandılar...
Başarısızlık, göreve devam etmeyi ve bir sonraki seçime kadar koltukta oturmayı gerektirmiyor...
Başarısızlık sonrasında doğru olan istifa cesaretini ve medeniyetini gösterebilmektir...
Ne var ki; böylesi bir hareket tarzı ne Türkiye’de, ne de KKTC’de vardır...
Ana ile yavrununun en uyumlu olduğu konu ise budur...
Koltuğa 404 ile yapışıp kalma...
Halkın tepkisini dikkate almama...
Biz böyleyiz...
Kesinlikle, Avrupa’daki demokrasi kültüründen çok uzaklardayız...
Sonra da ‘Avrupa Birliğine üyelik hakkımızdır” diyoruz...
Bizdekiler ne diyecek
Hele de Kıbrıs’takiler...
Sırf Avrupa Birliği üyeliği için memleketi bir anda teslim etmeyi dahi göze alabilecek kadar ‘keskin devrimciler’ vardır...
Ancak aynı devrimciler, hiçbir zaman Avrupa’daki demokrasiden örnek almadılar...
Kuzey Kıbrıs’taki siyasi parti liderleri, seçim sonrasında yaşanan ağır mağlubiyet karşısında bugüne kadar istifa gereği duymadılar...
Başbakan Özkan Yorgancıoğlu’nun, 14 Haziran’daki CTP kurultayında liderlikten çekilmesi de bir ilk olacak...
CTP, yerel seçimlerde 3 büyük kentin beledihye başkanlıklarını kaybetti...
Cumhurbaşkanlığı seçiminde yüzde 22’lik oy oranı ile parti adayı ikinci tura dahi kalamadı...
Öyleyse doğru olan istifa etmekti...
Yorgancıoğlu bunu yapıyor...
Peki diğerleri?..
Yerel seçimlerin yapıldığı gün, Meclis’in oybirliği ile halkoyun a sunduğu Anayasa değişiklikleri de
oylanmıştı...
Halk bunu reddetti...
Meclise “ret” cevabı verdi...
Bu durum karşısında yapılması gereken neydi?..
Toplu istifa...
Ama yapmadılar...
Buna cesaret edemediler...
Halkı bu şekilde uyutacaklarını sandılar...
Ve bu halk, hem 19 Nisan’da, hem de 26 Nisan’da siyasi partilere unutulmaz bir ders verdi...
Dersin ana konusu ‘güven’di...
Halk ‘size artık güvenmiyoruz” dedi...
Ama bizde Miliband yok...
Clegg ve Farage de yok...
Öyleyse biz Avrupa’nın bir parçası olmaya hazır değiliz...
Ne yollarımız, sokaklarımız...
Ne sağlık sitemimiz...
Ne parklarımız, ne de gıdalarımız...
Ne kamu kuruluşlarımız, ne de eğitim kalitemiz...
Ne partilerimiz, ne de sivil toplum örgütlerimiz...
Hiçbiri Avrupa’ya hazır değildir...
Bizleri zorla içeri aldıkları gün “vay başımıza gelenler” diyeceğiz...
Ama çok geç olacak!!!