Bir Tepede Öğleden Sonra şiirini okudum birkaç gün önce Edna St. Vincent Millay (1892-1950) adlı Amerikalı bir şairin.
Doğanın iyileştiriciliği ve sükûnete dair bir yazıda adı geçiyordu ve şiirinde bunları ne güzel anlattığı.
Onu internette arayıp buldum. Kaydedip sakladım, kalbime yakın bulduğum için.
Şiirin ilk iki dörtlüsünün çevirisi:
Güneşin altındaki/En mutlu şey ben olacağım! /Yüz çiçeğe dokunacağım/Birini bile koparmayacağım.
Uçurumları ve bulutları seyredeceğim/Sakin gözlerle, /Rüzgârın otları yere yatırmasına bakacağım/Ve otların yeniden yükselmesine.
Orijinalinin benim topal çevirimle alakası yok, tabii: (https://poets.org/poem/afternoon-hill).
Bu adaya göre bol sayılacak yağmur yağdı aralıklarla beş altı gün. (İnanılacak gibi değil ama şu anda da yağıyor. Halbuki birkaç saat önce deniz kenarında yürürken gök masmavi idi.)
Bahçe yemyeşil oldu ve bazı çiçekler açtı. Bunların arasında nergisler de var.
Yenidünya çiçeklerinin kokusu geliyor, benim ve komşumun bahçesinden ve keçiboynuzu çiçeklerinin. Ama bol çiçekli günler için Mart’ı beklemek lazım.
Mart diyorum ama mevsimler karmakarışık olduğu için bu “alaguduru” bir tahmin olabilir. Nergisler şimdi açmalı mıydı? Ya güller? Onlar da açmaya başladı.
Ama Mart’ta veya başka zaman “yüz çiçeğe” dokunacak kadar çok çiçek olacak mı, bırakın doğayı, özenle bakılan bahçelerde bile?
Olsa da St. Vincent Millay gibi bir tanesini dahi koparmam. Bahçem çiçekle dolu olduğu zaman bile birçok sıra hâlinde var olan zambak dışında hiçbirini kesmiyorum. Vazoya koymak istersem çiçekçiden alıyorum. Elimden gelse havada yürüyeceğim, bahçede hiçbir yeşilliğin üzerine basmamak için.
Her gün bahçede geziyorum, yer bana bu sene daha önce vermediği hangi yabani çiçekleri verecek diye gözlerimi dört açarak.
Bir köşede gördüm ilk defa bahçemde bu “ilk defacılar”dan bir serpinti çiçek.
Telefonumda çiçek tanımak için yüklediğim bir program var. Bu çiçekleri tanıyamadı. Alakasız bir çiçeğin adını verdi. Çiçekler bir hafta kadar açık durduktan sonra kurudu. Umarım gelecek Kasım’da veya onu andıran bir ayda daha çok sayıda çıkarlar.
Acaba yüz yıl dokunulmasa bu bahçenin dönümlerinde daha önce bulunmayan kaç çeşit ağaç, çiçek, ot olur?
Ama dokunulmaması mümkün mü?
Dürüst olacak olursam, benim bu araziden zehirleri, zirai ilaçları, traktörleri ve sabanları uzak tutarak yabani bir ortam yaratmaya çalışmam bir kendi kendimi kandırma değil mi? Bir tür ukalalık? Narsisizm? Kendini beğenmişlik?
İçinden bir tilki dahi geçmeyen bu bahçe, doğanın anaokulu bile değil, değil mi, gerçekçi olacaksak?
Bu adada her yer, ormanlar dahil, yabani olmaktan çok uzaktır. Benim çocukluğumda bile bin bir yerde rastlanılan cennet kokulu kır nergisleri ve koyu şarap renkli laleler, Orta Doğu’dan delik teknelerle gelen göçmenler kadar saklı ve yok olma tehlikesi içindedir.
***
Gene kötümserliğine yenildin MM. Sen hiç adam olmayacaksın!
21 Kasım 2022
Ruh ikizi 4 Hafta Önce
Işıklar içinde uyusun.Gelmiş geçmiş iyi insan Sayın MM.
Ege’de Bir Sahil Kasabası 4 Hafta Önce
Bu yazı da çok sevdiğim yazılarınızdan biriydi Metin Bey. “Umarım gelecek Kasım’da veya onu andıran bir ayda daha çok sayıda çıkarlar.” Belki gelecek Kasım ayında yani 2023’ün Kasım ayinda çıktılar ama siz büyük bir acıyla bizi bırakıp gittiğiniz için haberimiz olmadı Metin Bey. Artık bizim de sayılan bahçenizden haber alamıyoruz. Sizi çok özlüyorum…
…..(Dionysos) 4 Hafta Önce
Göz bebeğimiz Metin Beyimiz, sizden sonra kır çiçekleri solgun, biz solgunuz. Hiç unutmuyoruz. Çok özledik. ❤️
Faruk Ercan 4 Hafta Önce
Ruhun şad olup cennet bahçelinde gezersin inşAllah Sn. MM.
S. Tamer 4 Hafta Önce
Mekanin cennet olsun, Sayin Munir... Hic unutmayacagiz seni...
Ege’de Bir Sahil Kasabası 4 Hafta Önce
Mevsim yaz ve zaman incir zamanı. Metin Bey’in yazılarında okuduğum bahçesindeki ağaçlardan biri de incir ağacı idi. Bahçenizdeki incirler oldu mu Metin Bey, merak ediyorum. Belki yazarsınız.
Sarp Ege 3 Hafta Önce
MM’nin sevdiğim yazılarından biri idi. Bahçe yorgun, çiçekler
Sarp Ege 3 Hafta Önce
Esasında Adada olup bitenleri yakından takip eden birisi olarak Üstadın yazılarına çoktandır yorum yapmıyordum. Çok sevdiğim ve iki üç kere okuduğum yazılarından biri idi. Bahçe yorgun, çiçekleri hüzünlü. Işıklar yoldaşı olsun. Akdeniz akşamlarından adaya selamlar.
Akdeniz 3 Hafta Önce
Bahçesini ne kadar da çok severdi. Yazılarının bir çoğunu onun üzerine yazmıştı. Bahçe şimdi ne durumda acaba? Kendi halinde artık yabani bitkilerle mi dolacak? MM en çok böyle olsun isterdi. Birileri orada yaşamaya başladı mı? Ne oldu acaba? Aileden biri ya da Espasito yazar mı ki? Merak ediyoruz işte.
Ege’de Bir Sahil Kasabası 3 Hafta Önce
Sn. Akdeniz; bahçesini sadece Metin Bey değil, hepimiz çok seviyorduk. O bahçe bize çok şey kattı. Metin Bey’i ilgi ile takip eden okurların hepsi bahçeyi çok merak ediyor ve bu platforma da bahçe konusunda çok yazan oldu. Kızı Ayşe Münir, bahçenin iyi durumda olduğunu, babalarının emanetine çok iyi baktıklarını yazmıştı bir kere. Bahçenin iyi durumda olduğunu öğrenmek, bahçeden haber almak beni cok mutlu etmişti eminim tüm Metin Bey’i sevenleri de çok mutlu etmiştir. Ondan sonra ne Ayşe Hanım’ın ne de diğer çocuklarının bu platform ile bir temaslari olmadı. Sağ olsun Espasito zaman zaman yazdı, bazı anılarını paylaştı burada ve bizi de çok mutlu etti. Yine ablası bir keresinde Metin Bey’in doğum gününü bizlerle paylaşmıştı yine o paylaşıma da çok sevinmiştik. Metin Bey’in yakınlarından haber alınca sanki ondan haber gelmişcesine seviniyoruz. Bir de buraya yazılan yorumları da okumak iyi geliyor. Yokluğuna hiç alışmadık ve onu hiç unutmayacağız.
Nimet Kuyucu 1 Hafta Önce
Neredeyse 2024 Kasım geldi,, eski bir dosttan haber alır gibi,, bir zaman ara verip, yeniden baktığımda,, eski(meyen) hoş bir yazı görmek. Arada Ozanköyde yaşayan biri olarak, dehşetli merak etmekteyim, bahçeyi, evi, ağaçları, çiçekleri,, onca hikaye paylaştığı mutfağı,,,,,, özetle anıları. O evi Metin Münir müzesi,, kitapevi,, kitapevi/Cafe,, vs vs,, yaşatmayı düşünmezler mi sevgili evlatları. Acaba??