Eleman eksikliği var diyorlar

Kuzey Kıbrıs’ta işlerin iyi gitmediğini veya bir yerde sorun olduğunu söylediğiniz zaman; üst düzey yöneticilerin ilk tepkisi ‘personel yetersizliğini’ öne sürmek oluyor…

Mesela; “Bizim bakanlığın kadrosunda 300 eksik vardır” diyorlar…

Normal şartlarda bırakın 300 eksiklik olmasını, fazlalık olduğu halde bunu değerlendirmekten kaçınıyorlar…

Yaratılan düzenin bir sonucudur bu…

Üst kademe yöneticilerinin sayısı gereğinden belki 10 kat fazladır…

Müdür var, müsteşar var ama yeterli olmuyor…

Mutlaka özel kalem müdürü ve danışmanlar olacak…

Hayatında fikir almamış, güzel düşünceleri dinlemeye alışkın olmayan insanların danışmana ihtiyacı olur mu?..

Olmaz ama kamuda çok sayıda ‘danışman’ vardır…

Bu kişiler, iktidar değişimlerinde dama taşı gibi oynatıldıkları için isteseler de verimli olamazlar…

Becerisi olmayanların yapabildiği işlerin sınırlı olduğunu herkes biliyor…

Üç beş kişinin görev yerini değiştirmek suretiyle kendi partilerine ve destekçilerine karşı ‘iş yapmış’ gibi görünüyorlar…

Ve bunun adına devlet yönetimi deniliyor…

Tümüyle sahte bir düzen…

Yapılmak istenen nedir?..

Bazı siyasi partilerin, bu ülkede nasıl bir düzen yaratmak istedikleri, plan ve projelerinin ne olduğu net bir şekilde bilinmiyor...

Seçim manifestolarında yazılanların çok büyük bir kısmını uygulamadıkları halde, kamuoyuna doğruları anlatma cesareti gösteremiyorlar...

Peki bu partiler, KKTC devleti ve halkı için ne yapmak istiyorlar?..

Daha az iş, daha çok maaş düzenini geliştirmek mi?..

Bunu istiyorlarsa, parayı nereden bulacaklarını da açıklamak zorundadırlar…

Daha çok üretim, daha çok kazanç mı?..

O zaman yatırımları ve üretimi teşvik edecek, ciddi ve tutarlı projeleri hayata geçirecekler…

Plan, proje, yasa ve kararlılık isteyen diğer bazı başlıkları şöyle sıralayabiliriz:

Ambargolara karşı direnme...

Avrupa Birliği yardımlarının artırılması için güçlü irade...

Türkiye ile ilişkileri geliştirme...

Temiz çevre, sağlıklı kentler...

Kanalizasyon atıklarına çözüm...

İnsanların dinlenebileceği yeşil parklar...

Eğitimde ve sağlıkta tam gün uygulaması...

Siyasette profesyonellik...

Üçlü kararname veya benzeri uygulamalara son verilmesi...

Tek bölge seçim sistemi...

Veya Başkanlık Sistemine geçiş...

Bu şekilde devam edilebilir mi?

Siyaset yaparken, ne istediğimizi ve neleri yapabileceğimizi önceden belirlemek ve kamuoyu ile paylaşmamız gerekiyor...

Eğer hepimizin isteği daha iyi bir yaşam ise; bunun yollarını bulabilmeliyiz...

Öncelikle adam gibi çalışmayı kabullenmeliyiz...

Ekonomisi batmış, borç batağında sürüklenen bir ülkede hala ‘taktiksel yöntemlerle’ maaş kadar ‘fazla mesai’ ödeneği dağıtılması anlaşılır gibi değildir...

Rumların bu konularda yaptıklarına bakmakta fayda vardır…

Onlar bir taraftan ağır ekonomik krizden kurtulmanın yollarını ararken, diğer yandan Kıbrıs konusunda her zamankinden daha atak bir politika izliyorlar...

Sadece AB ülkeleriyle değil, İslam ülkeleriyle de ilişkileri geliştiriyorlar...

Özellikle yabancı yatırımcıların ayağına kırmızı halı seriyorlar...

Her türlü teşviki önlerine koyuyorlar...

Bizde ise ülkeye büyük yatırım yapan insanları pişman etmek için ne gerekiyorsa onu yapıyorlar...

Sorumlu makama getirilen bürokratları yeterince eğitmiyor veya yetkilendirmiyorlar...

Sonuca gelelim…

Bugün eğer başarısızlık yaşıyorsak, bunun ilk sorumlusu bizleriz...