Çok sıcak bir öğle saati idi.
İçeride, klimanın altında yemeliydik, ama masa üzüm çardağının altına kurulmuştu.
Yemekte dört kişi olacaktık. Ev sahibesi, erkek arkadaşı, ev sahibesinin komşusu olan emekli üst düzey bir İngiliz diplomat ve ben.
Ev sahibesinin erkek arkadaşı buğulu bir şişe beyaz şarap açtı.
“Bana koyma,” dedim.
“Biraz?”
“Hayır, hiç.”
Diplomat parmağı ile bardağını ev sahibinin erkek arkadaşına doğru itti.
Yetmiş yaşlarında uzun ince bir adamdı. Koloni döneminde adada bulunmuştu. O günlere dair anılarını konuşmaya başladı.
İyi okullarda okumuş olmalıydı, köklü bir aileden gelen birisinin mükemmel cümleli İngilizcesi ile konuşuyordu.
Serin ve yağmurlu ülkesini bırakmış, hayatının son yıllarını kültürel bir çöl olan bu kurak ve sıcak adada geçirmeyi seçmişti.
Yalnız yaşıyordu. Eşi ve kızları zaman zaman yanına geliyorlardı.
Biraz daha az sıcak olsaydı onu daha iyi tanımaya çalışabilirdim, ama biraz daha az sıcak değildi.
Ev sahibesi ara sıra mutfaktan çıkıyor, masada duran bardağından birkaç yudum alıp birkaç laf ederek mutfağa dönüyordu. Erkek arkadaşı onun hazırladığı yemekleri masaya taşıyordu. Diplomatla konuşmak bana kalmıştı.
Eski ya da yeni, Kıbrıs haberlerinden bıkmış olduğum için konuyu değiştirmek amacıyla “Nasıl vakit geçiriyorsunuz?” diye sordum.
“Hiçbir şey yaparak,” dedi. “Siz?”
“Ben de,” dedim.
“Köşe yazıları yazıyormuşsunuz.”
“Onlar da hiçbir şeye dahildir.”
Üzümün yaprakları arasından güneş parça parça üzerimize dökülüyordu. Cilalı çimento yer yuttuğu sıcağı yukarı üflüyordu.
Yemek masaya gelince sohbeti ev sahibesi ve erkek arkadaşına devrettim. Bir şişe şarap daha açıldı.
Yemekler nefisti. Acele etmeden yiyerek vakit geçirdik. Onlar hiçbir sarhoşluk emaresi göstermeden içtiler.
Ertesi gün akşama doğru ev sahibesi arayarak emekli diplomatın öldüğünü haber verdi.
Her sabah kahveye gelirmiş. O sabah gelmeyince birkaç defa aramış, öğleye doğru merak edip evine yürümüş. Telefonu çalıyor, cevap vermiyormuş. Pencereden bakınca, üzerinde açık bilgisayar duran bir masasının önünde yerde hareketsiz yattığını görmüş.
Kalp krizi.
“Eşi ve kızları yarın geliyorlar.”
Ölümü beni şoke edecek kadar uzun tanımamıştım onu. Hayatının sondan bir önceki gününde tanışmamızı hayatın garip cilvelerinden birine yordum. Kısa zamanda aklımdan çıktı.
Bir hafta kadar sonra ev sahibesinin arkadaşı ile karşılaştım.
“Yemekte tanıştığın İngiliz öldü, biliyor musun?” diye sordu.
“Arkadaşın arayıp söyledi.”
“Başka ne biliyorsun?
“Hiçbir şey.”
Adam anadan doğma çıplakmış. Her iki memesine de çengelli iğne sokuluymuş. İnternette canlı seks hizmeti veren bir kadınla konuşuyormuş.
“Karısı ve kızları görmesin diye çengelli iğneleri çıkarmışlar,” dedi. “Onlara yatağında ölü bulundu diyeceklermiş.”
Ekran açık olduğu için polis emekli diplomatın konuştuğu kadınla temas kurmuş. “'İyi bir adamdı; iyi müşterimdi,’ demiş kadın". “Neden birden kayboldu anlayamamıştım.”
*
Hepimiz iki kişiyiz. Biri herkesin bildiği veya bildiğini sandığı kişidir. Diğeri sadece kendimizin bildiği veya bildiğini sandığı.
Çengelli iğne
Paylaş
Ahmet 3 Yıl Önce
Bu nasıl mükemmel bir yazı Sayın MM? Beni de sizin bu yazılarınız öldürecek İngiliz diplomat gibi.
Ruh İkizi 3 Yıl Önce
Yalnız yaşayan yaşlı insanların, bu tür ölüm durumlarını çok duymuşluğum var. İleri yaşlarda bu sadece erkeklerin sorunu mu? Demek ki, gelişmiş ülkelerde de seks sorununu çözememiş insanlar var.
Ege’de Bir Sahil Kasabası 3 Yıl Önce
Sn. Münir; yazmış olduğunuz, “ölümden sonraki hayatım” kitabınızı okuyarak, hem sizi daha yakından tanıdım hem de bazı korkularımı yendim. Çok teşekkürler... Ve bu yazıyı o kadar keyifle okuyordum ki, sonunda bir ölüm olabileceği hiç aklıma gelmeden...
Ali Veli 3 Yıl Önce
“Dünya büyük bir tiyatro sahnesi gibidir. Herkes rolünü oynar ve rolü bitince de bu sahneyi terk eder.” William Shakespeare
Ali özdemir 3 Yıl Önce
1976 askerken magosadan İstanbul’a asker mahkum getirmiştim okadar çok suç işlemişim akli dengesi raporu alacaktı o kadar masum yüzü vardıki suçlu olduğuna inanamadık
Osman Pinçe 3 Yıl Önce
Gene nefis bir yazi. Kaleminize saglik
uğur sezgin 3 Yıl Önce
Evet çok güzel, her zaman olduğu gibi ,yüreğinize sağlık.
TZONE 3 Yıl Önce
"Çengelli İğneli Meme" fantezi, fantastik roman adı gibi olurdu. Fakat hayatın kendisi her zaman daha şaşırtıcı. :-)
faruk ercan 3 Yıl Önce
Teşekkürler.
m.Şakir 3 Yıl Önce
İngiliz MM'nin yazılarından değil, çengelli iğneden gitmiş galiba. Toplu iğne daha mı güvenli acaba :)))
C.durak 3 Yıl Önce
"kulturel col" derken dejenere kultur mu demek istediniz? Son paragrafiniz harika...
kemal yamaner 3 Yıl Önce
Harika bir yazı. Koskoca bir dünyanın küçültülmüş bir örneği sanki. sanki bir harita milyon milyar ölçekte bir harita.
Vurgu 3 Yıl Önce
Nedense yazı bitmeden diplomatın ölmüş olabileceği geldi aklıma. Zira yazı bittiğinde ölmüştü. Yaşınız itibari ile bilinçli mi yoksa tesadüf mü nedense yazı temalarınızda doğa, aşk, az da olsa siyaset ve genelde ölüm vurgusu var. Bu yazıda çok iyi konuşan, eğitimli 70 lerdeki bir insanın bile görünmeyen, gizli bir yanınına dem vurulmuş, fakat içinde ölüm kendini eksik etmemiş.. Belki de sizi beğenerek okumamın sebebi bu samimiyet...Keyifle kaçırmadan okumaya devam Münir Bey.
tülin 3 Yıl Önce
Her zamanki gibi çok güzel bir yazı ..Teşekkürler..
Beyhan Alkan 3 Yıl Önce
Tam da ustaya yaraşır bal tadında zehir gibi bir yazı.
Başlık 3 Yıl Önce
Başlık Ömer Seyfettin hikayelerinin isimlerine benzemiş. İlk akla gelen de klasik Kaşağı. Nedense bu tür başlıklar kendine özgü bir dramı çağrıştırıyor. Yalnız sizin yazınızda barındırsa da çok derin bir keder duygusu oluşmadı. Keza oluşmazdı da. Çünkü sonuçta olayı dramilize edecek ne uzunluk, ne de böyle bir niyet vardı. Aslolan vurguydu. Bunu da gayet güzel yapmışsınız. Sağlıcakla kalın.
PAKO ROJ 3 Yıl Önce
Son iki cümle zehir zemberek. (Yapmayın böyle Metin Ağbi; yazık bize; acıyın cefakar okuyucularınıza azıcık.)