Muhtar Ömer MERAKLI

  Anam Cemaliye1934 yında Görneç’te doğmuş..Göbek adı Tomris...Namı değer.Büyükelçilikte çalışmış sinekci Ömer’in kızı...

Anam seksenlerde halen üretiyor...Dokuz evlat, otuzlara varan torun ve torun çocukları var.

   Kendi bahçesinde üretir ve onuları yer.. Kola içmez... Hazır kutu yemekleri asla yemez..Bahçesinde kimyasal kullanmaz..Onun yerine KÜL kullanır..İkinci cihan harbini yaşamış...1955 EOKA’nın zılgıcını yemiş..1963’te açlık çekmiş..1974’ü ağlayarak anlatır...

   Hele beni doğurmak için sancılı bir şekilde Lefkoşa’ya giderken bir kamyonla....İngiliz örfi idare ilan eder. yolları keser..Anam bağırır doğurdu doğuracak..Rum devlet hastahanesine binbir güçlükle varılır...Orada bir Rum ‘sİz Türksünüz hastaneye alamayık’ der.

   Sonuçta oraya zorla girer ve beni doğurur. Oradaki bir hemşire anneme “Aman Türkçe çok konuşma anlamasınlar senin Türk olduğunu..Sana ve çocuğuna zarar vermesinler”der...

   Hade iki gün sonra Makarios hastahaneye gelir.Tüm rum çocuklarını Vaftiz edecek..Anamın yanından çocuğunu alırlar. İşte o sıra anam  “Ben Türküm... Ben Türküm...Çocuğumu bırakın” diye bağırmaya başlar. 

   Anamı hemenden kapı önüne koyarlar..Bu anamın yaşadıklarının sadece bir kesidi... Onun hayatını sayfalara sığdıramam...