Kuzey Kıbrıs’ta hem gelir, hem de can kaybına yol açan trafik suçlarındaki artışlar dikkat çekicidir…
  Personel sıkıntısı çeken polisin son bir hafta içinde seyrek aralıklarla gerçekleştirdiği kontrollerde 728 sürücünün rapor edilmesi, durumun ciddiyetini gözler önüne seriyor…
   Buna karşın, KKTC yetkilileri en ufak bir önlem alma yoluna gitmiyor…
   Festivallere, meyhanelere, parti eğlencelerine vakit ayırabiliyorlar ama; hayati meseleler için bir araya gelip, çözüm üretemiyorlar…
   Çok üzücü bir durum…
   Küçük bir ülkede bir hafta içinde  ‘sadece raporlara yansıyan’ 77 trafik kazasının meydana gelmesi, 728 sürücüden 126’sının sürat, 108’inin de cep telefonu ile konuşma suçu işlemesi ürkütücü bir durumdur…
   Ayrıca 103 aracın ruhsatsız, çok sayıda sürücünün ehliyetsiz yola çıkması devlet gelirleri açısından da önemli kayıptır…
   Hala yüzde 30 civarında aracın ruhsatsız dolaşması nedeniyle ortaya çıkan gelir kaybının hesabını yapan birileri var mıdır?..
   Varsa bu kayıpların miktarı nedir?..
   Neden önüne geçilmiyor?..
   Polis, trafik kontrollerini neden artırmıyor?..
   Polisin eleman eksikliği neden giderilmiyor?..
 
Umursayan var mıdır?

   Kuşkusuz bu soruların yanıtını verebilmek için; tehlikeyi görebilmek, araştırma ve soruşturma yapmak gerekiyor…
   Ayrıca insan hayatının önemsenmesi, devletin gelir kaybına izin vermeyecek bir anlayışın geliştirilmesi gerekiyor…
   Hem devletin bir makamına oturmak, hem devletin soyulmasına ve giderek etkisiz bir konuma gelmesine göz yummak kabul edilebilir bir davranış değildir…
   Kuşkusuz; bu tür siyaset anlayışını en iyi yargılayacak olan halktır…
   Ama halkın da sınırlı seçenekler karşısında çaresizlik içinde kaldığını görmezden gelemeyiz…
   Aç insanın önüne hangi çorbayı koyarsanız onu yiyecek…
   Mercimek yerine tarhana isteyecek hali yoktur…
   Yemeğin tuzu fazla veya eksik diye şikayet edemez…
   Ülkemizin bugün gelmiş olduğu son nokta maalesef böyledir…
   Siyaset itibarsızlaştırılmış…
   Siyasette kalite sıfırlanmış…
   Devlet kurumlarında yönetim kabiliyeti ve becerisi kalmamış…
   Böylesi durumlarda sistem değişikliği tek çaredir…
   Sistem değişikliğine gitmeden, mevcut sistemle ‘durumu idare etme’ anlayışı devam ederse, bugünleri de arar olacağız…