Serdarlı’ya taşındığımda, mahallede ilk kahvesini içtiğim kişiydi Ayşe Teyze. Kimlikte yazılı şekli ile Ayşe İrfan ÇİMEN Teyzemiz. Yaşı olmasına rağmen hiç beklenmedik bir anda aramızdan ayrıldı. Ayşe Teyzeyi sadece Serdarlı değil, yaptığı televizyon programları ile tüm Kıbrıs tanımıştı. Hatta Google bile tanıyor, Serdarlı’nın Ayşe Teyzesini. Google arama motoruna “Serdarlılı Ayşe Çimen” diye yazdığınız zaman, çıkan sonuçlar arasında, Portreler Programı ile karşılaşacaksınız. Bu programda Ayşe Teyzenin hayatından kesitlere rastlarken, Kıbrıs kültüründen de örnekler bulacaksınız.
1934 Ergenekon (Ayharida) doğumlu Ayşe Teyzemiz el emeği göz nuru işi olan sesta (sele, sini olarak da bilinir) yapımında usta birisiydi. Bu ustalığını yaptığı TV programları ve röportajlar ile genç kuşaklara aktarırken, kültürümüzün de kayıt altına alınmasında büyük katkısı olmuştur.
Yine bir kahve sohbetinde sesta işi yaparken oturmuştum karşısına. Nasıl yapıldığını öğrenmek istediğimi söyleyince; “Anlatmayla olmaz” deyip elindeki sesta işini tutuşturup vermişti elime. Başlamıştı anlatmaya; “Sesta yapımında “ciberunda” (gara başak) denilen buğday türü olacak. Başaklar toplandıktan sonra kalan saplar, boylarına göre ayrılır. Renkli işlenecekse kök boya veya kumaş boyayla boyanırlar. Sesta örüleceği zaman kolay şekil alması için ıslatılırlar. Nemli kalmaları içinde ıslak bezlere sarılı tutulurlar.” diye anlatmıştı.
Sesta işinde usta olan Ayşe Teyzemizin, ördüğü sesta motiflerine verdiği ilginç isimler de vardı. Çarkıfelek, süpürge, kuş yuvası, mekik, kevgir, uçkur, merdiven ve daha nice isimler. Bir kültür mirasımız olan sesta motif çeşitlerinde de Ayşe Teyzemiz önemli bir kaynaktı. Ördüğü değişik desenli sestaların fotoğrafları evinin duvarlarında asılı durmaktadır.
Eski zamanlarda kınalarda, gecenin eğlencesi olarak kadınlar karşılıklı mani okurlardı. Mani okumada da usta olan Ayşe Teyzemizin yine Potreler Programında kendi ağzından okuduğu manisi bize yadigâr kaldı;
“Beşbarmakdan inemem ben
Şeker ekmek yiyemem ben
Benim köyüm çok güzeldir
Köyümden vazgeçemem ben”

Köyüne olan sevgisini ve köylüsüne olan düşkünlüğünü okuduğu maniyle dile getirmişti Ayşe Teyzemiz.
Serdarlı’nın Ayşe Teyzesini yazıya alırken, içinizi karatmak değildi niyetim elbet. Yaşamın kaçınılmaz bir parçası olan ölümün ardından bir sitem benimkisi. Sitemim ise ölümle birlikte yarım kalan yaşanmışlıklara olan özlemimdir. Her gün dört yolun köşe başında evinin önünde otururdu. Hep gelenin geçenin halini hatırının sorardı. Ayşe Teyzemizin aramızdan ayrılması ile öksüz kaldı dört yolun köşe başı… Nurlar içinde uyu Ayşe Teyze.
Yaslı ailesine başsağlığı, Ayşe Teyzeye rahmet dilerim.