Müzakerecilerin Atina ve Ankara ziyaretleri, çözüm umutlarını daha da artırdı...
Bunun nedeni de, Kıbrıs sorununun çözümünde esas rolü Ana’ların oynamasıdır...
Uzun yıllar Kıbrıslılar ‘figüran olarak’ kullanıldı...
“Bo sorun Kıbrıslıların sorunudur” dediler...
Yani gerçeklerin tam tersini söylediler...
Kıbrıslılar masaya oturdukları zaman, önemli konularda uzlaşıya varamadılar...
Türk tarafı toprak konusunda “yüzde 28’in altına inemeyiz” dediğinde, Rum tarafı ‘düşünme’ talebinde bulundu...
Neden?..
Anaya danışması gerekirdi de ondan...
Rum tarafı “Garantörlüklerin kalkmasını istiyoruz” dediğinde, Türk tarafı “buna biz karar veremeyiz” dedi...
Gerçekleri saklamak yarar getirmedi
Öyleyse artık gerçekleri konuşma ve gerçeklere göre hareket etme zamanı geldi...
Her iki taraf da, sorunun çözümünde baş aktör olan Anavatan’ları işin içine çekti...
Kudret Özersay’ın, Atina’da Mitsialis ile 4 saat 30 dakikalık görüşme yapması, herhalde ‘iş ola’ değildir...
Bu uzun süre içinde, Kıbrıslı Türklerin ambargolar yüzünden çektiklerini anlattı...
Harekat sonrasında ortaya çıkan koşullar çerçevesinde mülkiyetin içinden çıkılmaz bir hal aldığını da mutlaka örneklerle ortaya koydu...
Harekat öncesinde Yannagi’ye ait olan Girne’deki evde şimdi 5 veya 6’ıncı aile oturuyor...
Olası bir çözümde Girne’deki ev Yannagi’ye iade edilirse, içindeki Mustafa’yı kim tazmin edecek?..
Yannagi ‘tazminatı’ kabul ederse, mülkün parasını kim ödeyecek?..
KKTC mi, TC mi, içinde oturan Mustafa mı?..
Mustafa’dan önceki Kemal mı, ondan da önce ‘KKTC koçanlı mal sahibi’ Rukiye Hanım mı?..
Yannagi’yi kim tazmin edecek?..
Buna bir çare bulunmazsa, esas mal sahibi Yannagi’ler, halen kendini evin sahibi olarak gören KKTC Koçanı’nın sahibi Mustafa, olası bir anlaşmaya “evet” der mi?..
Ankara Anlaşması ve başlıklar
Rum müzakereci Mavroyoannis de Ankara’da Müsteşar Sinirlioğlu ile saatlerce süren bir görüşme yaptı...
Limanların açılması dahil birçok konu masaya kondu...
Rum tarafının, Türkiye’nin AB üyeliğine karşı olmadığını, bunun için de Ankara Anlaşması’nın yürürlüğe girmesini istedi...
Türk askeri ve Türk göçmenlerin adadaki varlığı kesinlikle gündeme geldi...
Bu konuda iddia sahibi olmak için toplantı odasına ‘dinleme cihazı’ yerleştirmeye gerek yok...
En güçlü kaynak Rum basını...
Mavroyoannis; Rum tarafının bilinen tezlerini ilk defa yüzyüze bir görüşme ortamında Türk makamlarına anlatılması için yaratılan fırsatı elbette kullanacaktı...
Ve bunu yaptı...
Garantiler, toprak, TC kökenliler ve Maraş konusunu enine boyuna görüştü...
Burada önemli olan Ankara’nın ne düşündüğüdür...
Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ‘olumlu bir havadan’ söz ettiğine göre ‘uzlaşı umudu var’ demektir...
Peki nasıl bir çözüm olacak?..
Şimdi en can alıcı noktaya gelelim...
Kısa bir süre sonra çözüm olursa, Kıbrıslı Türklerin yaşamında ne tür değişiklikler olacak?..
Bazı kesimlerin iddia ettiği gibi cepler Euro mu dolacak?..
Yoksa cepte olan paralar da bunca yıl kullanılan mülkün kirası olarak gerçek mal sahibine mi verilecek?..
O Yeşilırmak ki; Türkiye’nin finanse edeceği baraj yapımı söz konusu olduğunda muhtar başta tüm halk dozerlerin altına yatmış “bizi çiğnersiniz ama barajı yapamazsınız” demiş, daha sonra köyün Rumlara iadesini öngören Annan Planı’na da “evet” demişti...
Şimdi bu köy verildiğinde halk nereye gidecek?..
Yıllardan beri çilek, patates, domates üretimi yapan Ahmet Dayılar, Osman Amcalar, bundan sonra nerede ne iş yapacak?..
Adres Mesarya ise, şimdiden arpa, buğday üretimini benimsemeye başlamalıdırlar...
Rahmetli babamın köyü Vadili, anamın köyü Afanya (Gaziköy) ve daha birçok köy, Güzelyurt ve diğer yerler iade edildiği zaman buradaki insanların durumu ne olacak?..
Herkes “Türkiye bir çaresini bulur” diyor...
Bence de bulur...
Ama, yer değiştirmek ve yeni bir hayata başlamak kolay olmayacak...
Bunun hazırlıklarına şimdiden başlanmalıdır...
