Espri olarak, 1960 öncesi doğanlara ben, “sömürge çocuğu” derim. 1952 doğumlu olarak 5 yaşında iken solcu, sendikacı rahmetli Ahmet Sadi Erkurt’un kendisi ile birlikte vatan haini diyerek vurulan eşi Leman hanımın, anaokulunda ilköğrenime adımımı attım. O anaokulunun sınıf duvarları, Türk Bayrağı ve Atatürk portreleri ile dolu idi. İlk 23 Nisan, 19 Mayıs ve 28 Ekim kutlamalarını ve 10 Kasım anmalarını, o okulun daracık avlusunda ve sınıfında arkadaşlarımla kutladım. Şiirler okuduk. Daha sonra ilkokula başladığımızda bize, üzerinde İngiliz Kraliçesinin ve bayrağının bulunduğu beyaz fincanlar verilmişti. Bunları her sabah getirmemiz ve bize, sıcak süt ile tereyağlı bir dilim ekmek verileceği söylendi. Çocuklar olarak sevindik. Ama akşamüstü babam gelince bana, bir tane tenekeden maşrapa getirdi. Annem gayet ince bir şekilde, oğlunun kafasını sert meselelerle meşgul etmemek için; “oğlum okulda verdikleri fincan porselendir, gidip gelirken düşer, kırılır onun için biz sana bu teneke maşrapayı aldık” dedi. Ama babam bana, “bak oğlum biz, Kıbrıs Türküyüz, Rumlarda Kıbrıs Rumudur. Bu memleket İngiliz Müstemlekesidir. Müstemlekeci bize kendi değerlerimizi unutturmaya çalışır. Bunun için bayrağı ve Kraliçenin resmi olan fincanı dağıttılar. Sütü iç, tereyağlı ekmeği ye, ama onun bardağından değil, bizim maşrapadan iç” dedi. Ona, “ama baba, Leman öğretmeni hain diye vurdular, anaokulumuz kapandı” dedim. Bana, “Leman öğretmen sana İngiliz Bayrağını ve Kraliçeyi öğretmedi, neyi öğretti ise doğru odur” dedi. Sömürge idaresinde doğan ve öğrenime ilk adımlarını atan biri olarak, bu yaşanmışlıklarla eğitim almaya başladım. Ertesi gün okula maşrapa ile gittim. Baktım, arkadaşlarımın büyük çoğunluğu da benim gibi maşrapa ile okula geldi.
Bu anım, Cumhurbaşkanı Sayın Tatar’ın İngiliz Kraliyet Prensi Sayın Edward’ın kendisi ile görüşmemesi üzerine yaptığı yazılı açıklamanın ruhuna sinen yalvar yakar ifadeleri görünce canlandı. Şimdi bu durumu, onun “Yeni” dediği siyaset açısından da değerlendirmek gerekir. Bir kere,  Filistin Devlet Başkanı Sayın Mahmut Abbas, Kıbrıs’a gerçekleştirdiği ziyarette, Prens Sayın Edward gibi Kuzeye gelmedi ve kendisi ile görüşmedi. İsrail Cumhurbaşkanın Kıbrıs ziyaretinde de aynı durum yaşandı.  Peki neden, Cumhurbaşkanı Sayın Tatar, İngiltere Prensi Sayın Edward’ın kendisi ile görüşmemesi üzerine yayınladığı yazılı bildiri gibi onlara, bir kınama bildirisi yapmadı? 
Ha, İngiltere Garantör ülke olduğu için bu tepkiyi gösterdi de diyebilirsiniz. Peki, o zaman, Yunanistan’da garantör ülkedir. Eğer saik bu ise, o zaman Yunanistan Başbakanı veya Cumhurbaşkanı da adaya ziyaret gerçekleştirdiğinde ayni talebi ve reddi halinde de tepkiyi göstermeliydi. Çünkü siyaseten 1960 Garantörlük Antlaşmasının tek virgülünün değişmemesini savunan bir çizgi sahibidir.
Peki neden Sayın Edward’a bu tutumu takındı. Sayın Tatar’ın buyurduğu gibi, Rumlarla yeğen ise o zaman bu tepkiyi göstermemesi lazım. Ama olayın siyasi ve hukuki yanı var. Bir kere “Kıbrıs Cumhuriyeti”, Commonwealth ( İngiliz Milletler Topluluğu) üyesidir. Birleşik Krallık ise bunun başıdır. Eğer siz; adanın Toprak Bütünlüğü ilkesini ortadan kaldıracak bir niyeti, “yeni siyaset” diyerek, 1960 Garanti Antlaşmalarının temeline ve Commonwealth’in ilkelerine  aykırı olarak, iki ayrı devlet tezine sarılırsanız, sizden uzak durur. Hele İskoçya’da, ayrılmak için yeniden bir Referandum talebinin ısındığı dönemde, sizinle iki ayrı devlet teziniz nedeni ile görüşmez. Yani ne aynı mektebe gitmiş olmak ve orada size  “Come on Ers” diye tezahürat yapılması bunu değiştirmez. Yeni olan tek şey var. Perçinlenen yalnızlık ve ciğerimizi yakıp kavuran enflasyon…