UBP, DP, YDP Hükümeti kuruldu. Hükümeti tanımlamakta bir zorluk var. Yeni hükümet dersek olmaz. Çünkü krizlere yol açan ve Erken Seçime gitmek zorunda olduğumuz eski hükümetin devamı. Klasik, “Fasulyenin yahnisi, geldi gitti aynisi” dersek buda uymaz. Çünkü azınlık hükümeti değil. Meclisteki 26 sayısını, partisinden istifa edip kendisine destek olan ve Erken Seçimde dışta kalan ulamalarla tamamlamıyor. Yine büyük ortak UBP. Ancak onun da milletvekili sayısı eskisi gibi 19 değil; 24. Ortaklarının milletvekili sayısı ise eskisi gibi. Dolayısı ile UBP, DP, YDP Hükümetinin Mecliste dayandığı çoğunluk, 29 milletvekiline dayanıyor. Bu durumda hükümet, bir yanı ile fasulyenin yahnisi gibi;  öte yanı ile yeni. Kamuoyunda ise; Hükümete Meclise girip oy kullanmam deyip şantaj yapacak milletvekilinin, hükümetin sayısının 29 olduğu için olmayacağı; bu nedenle işinin sağlam olduğu ile ilgili bir kanaat var. Evet, bir hükümetin dayandığı Meclis çoğunluğunun sayısı önemlidir. Ama bu tek başına belirleyici değildir. Pek çok farklı örnek var. 
Örneğin 1990, 1993 arası sandalye sayısı 50 olan KKTC Meclisinde 40’tan fazla sandalyeye sahip olan UBP, 1993’te Erken Seçim kararı almak zorunda kaldı. Hem bölündü, hem de demokrasi ve ekonomik krizler içine girdi. Diğer örnek ise tarihimizin en çetrefil döneminde, 2003 seçimleri sonrası yaşandı. Seçim sonrası kurulan CTP, DP Hükümeti 26 sayısına dayalı idi. Bu sayı ile kopan görüşme sürecini başlattı. Üstelik alışıla gelenin dışında. CB yerine onun da onayı ile Başbakan Sayın Talat’ın Görüşmeciliği, ortağı BB Yardımcısı Serdar Denktaş’la birlikte götürmesi gerçekleşti. Meclisteki 26 sayıya dayalı olarak, Meclisten Referandum yasasını geçirmek ve kimsenin burnu kanamadan toplumu, 24 Nisan 2004 Referandumuna götürmek başarısını 26 sayısı ile gösterdi. Üstelik Referandum gecesi, iki DP vekilinin istifası ile hükümetin Meclis çoğunluğunu kaybedip düşmesi ve yerine yeni hükümet kurulamaması nedeni ile 6 ay sonra Anayasal zorunluluk nedeni ile Erken Seçim yapılana kadar da Memleketi Bütçesiz yönetti. Bütçe, 2006 itibarı ile gerçekleşti. Üstelik Milli Gelir bu dönemden başlayarak ciddi artış trendine girdi ve insanların da alım güç arttı.
Bu iki uç örneği, sayının önemini reddetmeden, ama bunun tek başına belirleyici olamayacağını ifade etmek için verdim. Bu nedenle yeniden iş başına gelen UBP, DP, YDP Hükümetinin zihniyeti önemlidir. Dolayısı ile önce bu hükümetin Meclise sunacağı Hükümet Programına bakacağız. Farklı bir bakış açısına sahip olup olmadıklarına buradan bakmak gerekir. Bir kere enflasyonun kırıp geçmeye başladığı dönemin görevde olan üçlüsü idiler. Başta Başbakan olmak üzere, diğer iki ortak partinin başkanları ve isimleri Bakan olarak geçen UBP’li isimlerle, 29 milletvekilinin 4\3’ü görevde idi. Dolayısı ile enflasyona karşı mücadele konusunda ne diyecekleri değil, ne yapacakları önemlidir. Çünkü işin içinde idiler. Baksanıza Türkiye’de hükümet, KDV indiriminden tutun, bir hayli tedbir aldı. Ama dün görevde olan UBP, DP, YDP Hükümeti ne memlekete ithal edilen gıda ve ham maddelere ithalatta uygulanan günlük döviz kuru üzerinden KDV, Gümrük Vergisi ve diğer vergi ve fon alınması uygulamasına dönük,  ne kur sabitlemesi, ne vergi oranı indirimi yaptı. “Yenisinden” de duymadım. 
Yani enflasyona karşı mücadelede politikaları esas olandır. Şu ana kadar bunda dünden farklı bir şey duymadık. Diğer unsurlara değinmedim. Yani toplumun farklı kesimleri ile ortak payda aramak veya diyalog kurmak için yumuşak ilişki yaratmaya dönük bir tutum da gözlemlemedim. Turizm, Eğitim, İnşaat ve Sanayi Sektörleri için ciddi bir zemin olan Yeşil Hat Tüzüğünü Geliştirmek için AB ve BM ile olumlu ilişki geliştirmek arzusu da duymadım.
Yani sayı ne isterse olsun, zihniyet, “eski tas, eski tas hamam” olacak ise; “yeni” eskiden beter olacak.