Dışişleri Bakanı olarak bunu her gün görüyorum. Esad rejiminin Halep’i bombalaması sürerken ve zalim bir rejimin gerçek yüzü dünyaya gösterilirken, cesaretleri ve azimleriyle Suriyeli kadınlar da kendi gerçek renklerini dünyaya göstermektedirler. Daha geçen ay, Montreux’da bu çarpıcı kadınların bazılarını dinledik.

Hikayeleri, sayısız diğer Suriyeli kadınların cesaretini anlatıyordu. Idlib’den bir kadın, Özgür Suriye Ordusu ile birlikte çalışarak köyündeki insanların evlerinde kalabilmelerini ve kendi topraklarını sürmelerini sağladı. Halep’ten başka bir kadın, barikattaki rejim askerlerine yemek vererek insancıl erişim engellemelerinin kaldırılmasını sağladı. Ateş altında cesaret göstermek bu değilse, ben cesaretin ne olduğunu bilmiyorum.

Çatışmaların çözümü için bize umut veren kadınlar sadece Suriye’deki kadınlar değildir. Kadınlar, ortak hedeflerimiz olan refah, istikrar ve barış için yaşamsaldır. Hem savaşlarımızı sonlandırma, hem de ekonomilerimizi yeniden yoluna koyma zamanı geldiğinde bu çok doğrudur. Gerçek olan şudur ki kadınlar savaştaki en ağır yükü çekenlerdir. Ama sesleri barış müzakerelerinde çok ender duyulmaktadır.

Bu  değişmelidir

Kadınları karar verme mekanizmalarına tamamen katılmaları için değer veren ve kuvvetlendiren ülkeler, daha istikrarlı, refah ve güvenlidirler. Bunun tam tersi de doğrudur. Kadınlar, müzakerelerden dışlandığı zaman ardından gelen barış daha zayıftır. Güven sarsılmıştır ve insan hakları ile hesap verilebilirlik genelde gözardı edilmiştir.

Gereğinden fazla birçok ülkede anlaşmalar, savaşanlar tarafından savaşanlara göre tasarlanmıştır. Dolayısıyla, tüm barış anlaşmalarının yarıdan fazlasının imzalandıktan sonra ilk on yıl içinde başarısız olması bizi şaşırtmamalıdır. Kadınların, barışı inşa etme ve çatışmanın engellenmesi sürecine dahil edilmesi bu akımı değiştirebilir.

Peki, öyleyse bunu nasıl başarabiliriz?

Dünyadaki kanıtlar göstermiştir ki kadınlar eşit ortak olarak dahil edildikleri zaman ölümle sonuçlanan çatışmaların engellenmesi daha olasıdır ve barış çok daha iyi şekillenip korunabilmektedir.

İşte bu yüzden dünyadaki çatışma ve çatışma sonrası bölgelerde bulunan kadınları desteklemeye çalışıyoruz.

Afganistan’da yönetimin tüm düzeylerinde kadınların dahil edilmesini ve seçilmesini destekliyoruz. Bugün Afgan kadınları on yıl önce hayal edilemeyecek olan bir şekilde ileriye doğru yürümektedirler. Şirketler kurmaktadırlar. Parlamentoda Milletvekili olarak hizmet vermektedirler. Okullarda eğitim vermekte ve doktor ve hemşire olarak çalışmaktadırlar. Afganistan’ın geleceğinin kurulması için onlar temeli oluşturmuşlardır.

Burma halkı, on yıllardır ülkelerini mahveden çatışmayı çözmek için çalışırken, Amerika Birleşik Devletleri de kadınları, barış sürecinde ve toplumlararası barış insiyatifindeki anlamlı katılımını desteklemektedir.

Kadınların güvenliğinin, barışı inşa etme katılımında şart olduğunu biliyoruz. Bu yüzden, çalıştığımız heryerde kadınların insancıl yardım ve gereçlerine eşit şekilde erişebilmesi için uğraşıyoruz.

Amerika Birleşik Devletleri bu konuda öncülük etmektedir. Kız kardeşim, babamızın Dışişleri Bakanlığındaki ayak izlerini takip ederek benden önce Birleşmiş Milletler’de uzun yıllar çalışmıştır. O yolu açanlardan biridir ama bu konuda yalnız değildir. En üst düzeydeki diplomatlarımız ve barış müzakerecilerimizden bazılarının kadın olması bir tesadüf değildir. Milli Güvenlik Danışmanı Susan Rice’dan Birleşmiş Milletler ABD Elçisi Samantha Power’a, Dışişleri Bakan Yardımcısı Heather Higginbottom’dan Dışişleri Siyasi Müsteşarı Wendy Sherman’a, günümüzde Dışişleri bakanlığı bölgesel bakan yardımcılarının biri dışında tümü kadındır.

Başarılarını kutluyoruz. Sadece kadın oldukları için değil, dünya çapındaki çalışmalarıyla, dünyadaki tüm insanların, -erkeklerin ve kadınların, kızların ve oğlanların- daha güvende olmalarını sağladıkları için.

Barış, çatışmanın yokluğu değildir. Toplumdaki her bireyin, istikrar ve refahı artırmak için birlikte çalışmasıdır.

Hiçbir ülke, her vatandaşı ülkenin geleceğine katkıda bulunmak için güçlenmediği sürece başarılı olamaz. Ve, hiçbir barış, eğer kadınlar merkezi bir rol verilmezse dayanamaz. Dolayısıyla, bugün kadınların dünyada katettiği kilometreleri işaretliyoruz -ancak daha da önemlisi, gezinin sonraki kilometrelerine taahütte bulunuyoruz.