Soğuk Savaş, Rusya’nın havlu atması ile sona erince Sovyet esareti altında yaşayan devletler özgürlüklerine kavuştu. 
Rusya biri Napolyon diğeri Hitler tarafından olmak üzere iki defa Batı’nın hücumuna maruz kalmış ve büyük yıkıma uğramıştı. 
Moskova’nın İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra batısında onu çevreleyen devletlerin neredeyse hepsini zorla Sovyet kampına sokmasının nedeni, etrafında bir güvenlik çemberi kurmaktı. 
Sovyetler dağılma sürecine girerken Amerika Rusya’ya o çemberi meydana getiren ülkeleri, kendisine karşı bir güvensizlik kuşağı hâline getirmeyeceği sözü verdi. Reagan’ın (1911-2004) bu vaadi o günlerin kaosu içinde kâğıda dökülmedi. Dökülse idi de büyük bir olasılıkla zafer sarhoşluğu içindeki Amerikan Kongresi tarafından onaylanmayacaktı.
NATO Soğuk Savaş’ın sona ermesinden sonra dağıtılmalıydı. Ya da Rusya’nın Putin tarafından da 2000’de dillendirilen NATO’ya dahil olma isteği ciddiye alınmalıydı. O zaman Vancouver’dan Vladivostok’a uzanan bir ittifak doğacak, Avrupa’nın güvenlik sorunu kökünden halledilmiş olacaktı. Batı Rusya’yı dışlamayı tercih etti.
Gel zaman git zaman NATO eski Sovyet ülkelerinin neredeyse tamamını bünyesine alarak Moskova’yı tedirgin etti. 
Amerikalılar Kuzey Atlantik bölgesi ile coğrafi alakası olmayan, Rusya ile hududu bulunan Gürcistan’ı bile NATO bünyesine almaya kalktı. NATO 2008 Bükreş Zirvesi’nde Gürcistan’ı örgüt bünyesine alacağı sözünü verdi. Gürcistan aynı yıl Rusya tarafından istila edildi ve ülkenin büyük Rus nüfus barındıran Abhazya ve Güney Osetya bölgelerinde bağımsız iki Rus peyki kuruldu. 
Rusya Suriye’ye benzer saiklerle bulaştı. Ülke, Rusya’nın Orta Doğu’daki tek müttefiki, Rus askeri üssü barındıran tek devlet idi. Batılılar oradaki iç kargaşadan yararlanarak ve Türkiye’yi kullanarak Suriye’deki Alevi rejimi devirmeye ve Şam’da Batı’ya bağlı bir Sünni rejim kurmaya kalkıştılar. Rusya Esad’ın yanında savaşa girince bu planlar suya düştü. 
Batı Ukrayna’ya da Avrupa Birliği ve NATO sözü verdi. Bundan sonra olanlar Gürcistan’daki olayın neredeyse bir kopyasıdır. Rusya 2014’te Kırım yarımadasını ilhak etti ve Ukrayna’nın doğusundaki geniş bir alana girip oradaki taraftarlarına Moskova’nın birkaç gün önce bağımsızlığını tanıdığı iki devlet kurdurdu. Amaç Moskova’nın Ukrayna’nın Batı kampına geçmesini, gerekirse zor kullanarak önleme niyetinin ilanı idi, ki bugün olan budur.
Avrupa’daki ilk Rus devleti, Kiev Knezliği, Ukrayna’da kuruldu. On Sekizinci Yüzyıl’ın ikinci yarısında Rusya Ukrayna’nın büyük bir bölümünü topraklarına kattı. Çarlık Rusya’sının çökmesinden sonra Ukrayna bağımsız oldu (1917-20).
Ama çarçabuk komünist Rusya’nın egemenliğine girdi. Moskova Ukraynalıları uslandırılmak için ülkeye iki (1921-22 ve 1932-33) zoraki kıtlık yaşattı. Sekiz milyon Ukraynalıyı açlıktan öldürdü. İkinci Dünya Savaşı’nda Almanya ve Rusya 7-8 milyon Ukraynalının daha ölümüne neden oldu. 
Sovyetlerin dağılmasından sonra Ukrayna 1991’de bağımsızlığına kavuştu ama huzura kavuşamadı. Sovyet çağından miras kalan devletçilik ve rüşvet ve yolsuzluk ülkenin ekonomik atılım yapmasını önledi. Ülke Batı ile Rusya’nın rekabet alanı hâline geldi. Ukrayna’nın seçimi, neredeyse bütün komşuları tarafından sevimsiz bir diktatörlük ve dev bir askeri tehdit olarak görülen Rusya değildi.
Ne olmuş olursa olsun, Batı’nın akıllı davranmamış olması Rusya’nın Ukrayna’yı istila etmesi için yeterli bir neden değildir. Putin hayatının en büyük hatasını yaptı. Ülkesini ekonomik zorluğa sürükleyecek yeni bir Soğuk Savaş başlattı. Ve muhtemelen kendi sonunu hazırladı.