Rum Dışişleri Bakanı Yannakis Kasulidis, çözümden sonraki stratejinin belirlendiğini açıkladı...
İlk gün Maraş’ın iadesi...
İkinci aşamada 100 binden fazla Rum’un geri dönüşüne olanak sağlayacak kadar fazla toprak tavizi...
Güzelyurt (Omorfo) verilmeden çözüm olmaz...
Bizim taraf “henüz toprak konusunu görüşmedik” diyebilir...
Ancak önemli olan ne istediğimizi bilmek ve Rumlar gibi çözüm sonrasının planlarını yapabilmektir...
Biz ne istiyoruz?..
Elbette önceliğimiz güvenlikli bir anlaşmanın olmasıdır...
Türk askerinin çekilmesinden saatler sonra ELAM’ın saldırılarına maruz kalacağımız bir anlaşma istemiyoruz...
Garantörlüğü dışlayacak bir anlaşmaya şiddetle karşıyız...
Bunları gür bir sesle söyleyebiliyor muyuz?..
Bazı insanlar için öncelik ‘Daha çok toprak’ olabilir...
Ne var ki; Kıbrıslı Türkler açısından ‘Daha çok toprak’ değil, sağlam ve kalıcı bir anlaşmadır önemli olan...
Unutmayalım ki ; her 4 Rum’a karşılık bir Türk yaşayacak bu adada...
İki ayrı ırk, iki ayrı dil...
Geçmişten gelen acılar, üzüntüler, tepkiler, hatta belirli bir kesimde devam eden düşmanlıklar var...
Bunları inkar edemeyiz...
Öyleyse; azınlıkta olan isanların güvenlik ihtiyaçları tartışılmamalıdır...
Bazı kesimler “Türkiye’ninn garantörlüğü devam etmese bile, herhangi bir saldırı karşısında Türk jetleri 8 dakika içinde burada olur” diyebilirler...
Ama bu temelsiz bir iddiadır...
Ruım tarafının; AB garantisine ilaveten İsrail, Mısır ve Yunanistan ile ‘Ortak Savunma Anlaşmaları’ imzaladığını kimse görmezlikten gelmesin...
Önümüzdeki aylarda bunları Lübnan ve Ürdün ile yapılacak anlaşmalar izleyecek...
Silah alımları neden durmuyor?
Rum tarafı başından beri, Türkiye’nin garantörlüğünü sonlandırmak istiyor...
Yunanistan buna büyük destek veriyor...
Adada tek bir Tütrk askerinin dahi kalmasına karşı çıkılıyor...
Fakat diğer yandan Rum ordusuna 3 bin tane gönüllü asker alınması kararlaştırılıyor...
Profesyonellik askerlik münhaline Yunanlıların başvurabileceği belirtiliyor...
Yine Rum Savunma Bakanı Hristoforos’un açıkladığına göre; 100 milyon Euro’luk silah sistemlerinin alımı için pazarlıklar yapılıyor...
Çözüme aylar kaldığı söylenirken, 100 milyon Euro’luk silahı kimin için alıyorlar?..
Ne için alıyorlar?..
Tek bir Türk askerine karşı çıkarken, 3 bin Yunanlı askeri adaya getirmek için neden münhal ilan ediliyor?..
Ve bunlardan çok daha önemlisi; Rumların açık itirafları karşısında KKTC makamlarından neden ses çıkmıyor?..
Bu nasıl bir anlayış?..
Bu nasıl bir devlet yönetimi?..
Bu nasıl siyaset?..
Halkımızın haklarını korumakla mükellef olanların yapmak istedikleri nedir?..
Birleşmiş Milletler ve AB nezdinde girişimlerin yapılmamasının ardındaki niyeti bizlere kimler açıklayacak?..
Güneydeki AKEL Partisi bile, açıklanan yeni savunma stratejilerinin, çözüm müzakerelerine aykırı olduğunu açıklarken, bizdekiler neden susuyor?..
Nerede bu devlet?..
Nerede bu hükümet?..
Nerede şahin siyasiler?..
Nerede sivil toplum örgütleri?..
Bu kadar da derin bir uyku olamaz...
Uyanın artık...
Uyanın...
Reşat bey çok iyi yazmışsınız. Yazınızı İngilizce, Almanca ve Fransızcaya çevirip bütün Avrupa milletvekillerine gönderin lütfen. Hükümetimizde bu sahte yalan olması imkansız zorla anlaşma masasından kalksın. Herkes önündeki pilava baksın.