Bazen düşünürüm; her şeyi bilebilseydik, hayat çekilmez olurdu diye... Ulaşacağım noktada bilinmezlik, geçtiğim yollarda tarlalar henüz ekilmemiş,  hayatın ortasına gelmiş hepsi de... Tarlalarda traktörler kol gezmeye başlamış... Aylardan Eylül... Ve yine yeni bir günde ve yine yeni bir ayda, bıkmadan usanmadan her seferinde bir umut tohumu ekmek...
İnsanların temel ihtiyaçlarından birisi; sevgidir... Ve insanlar sadece nasıl sevgi istediklerini söylerler. 
Hâlbuki dünyamız ve arş, öyle bir tılsımda dönüyor ki siz ne verirseniz ancak onu alıyorsunuz...
Sevgi istemekle olmuyor, sevgi verdikçe sevgi alabilirsiniz. 
İnsanların çoğu,  genel olarak, sevgisizlikten şikâyet eder, kimsenin onu sevmediğini söyler durur... Oysa şöyle bir etrafına baksa... Sevgiyi hak etmek için bir şey yapmış mıdır diye... Bunun için nasıl bir çaba ve adım attığını düşünse, acaba hala daha şikâyet edecek mi?
Oturduğumuz ve durduğumuz yerden, bir şeylerin olacağını düşlemek ve inanmak, tıpkı uzaylıların dünyayı işgal etmesi gibi imkânsız bir şeydir... 
Siz kendi ruhunuzun, sevgi kanalarını açmadıktan sonra, kim sizi sevebilir ki? Yine aynı şekilde, siz kendi yüreğinizin kilidini açmamakta inat ettikçe, sizin kendi kendinizi mahkûm ettiğiniz, bu sevgisizlik hapishanesinin kilidini, kim kırabilir ki? 
Hayat her an sonlanacak bir şekilde hızla bitiyor.  Ve insanoğlu sanki bir mecburiyet varmış gibi, sevgi hariç, başarı, güç ve maddiyat peşinde koşar. 
Oysa hayatın anlamı yaşamaktır... Oysa hayatın anlamı yaşarken, sevgiyi yaşamaktır... Nefes alırken, en önemli varlığınız sevgi ve aşk...
Birçok yarayı, sevgi iyileştirir. Kendini seven ve değer veren bir insan, doğadaki diğer canlılara da, sevgi, şefkat ve merhamet ile yaklaşır. 
Bazen düşünürüm; her şeyi bilmeyip, sadece sevmeyi bilebilseydik, hayat ne güzel olurdu diye... Ulaşacağım noktada bilinmezlik, geçtiğim yollarda sevgisizlikten nasibini almış, kırık dökük insanlar... Hayatın ortasına gelmiş hepsi de... Buna rağmen hep umudum var, tükenmedi. Bıkmadan usanmadan, her mevsimde doğanın kendini yenilemesi gibi...  Aylardan Eylül... Ve yine yeni bir günde ve yine yeni bir ayda, içimizdeki sevgi tohumlarını, umut tohumlarını her şey rağmen ekebilmek... 
Galiba hayat bu birazda... Sevgiyi istemek için, ilk önce sevgiyi verebilmek, hem de koşulsuzca... Denemekten bir şey kaybetmiyorsunuz. Belki de bugün bunun için bir adım atmak...
Güzel bir hafta sizinle olsun. Bol sevgi tohumu ekiniz. Sevgi her şeyi güzelleştirir.