İsrail-Hamas savaşı, bazı şeyleri yeniden ve çok daha çarpıcı bir şekilde idrak etmemize neden olmalıdır.
1-    Bu savaş, bildiğimiz devletler arası savaşa benzemiyor. Bu savaş, bir terör örgütü ile acımasız da olsa bir devler arasındadır. 
2-    Bu savaş, savaşların aynı zamanda bir enformasyon savaşı olduğunu yeniden kanıtlamıştır. Taraflar, kamuoylarını kazanmak için tek yanlı haberler yayınlamakla kalmıyor açıkça yalan haberler de üretiyorlar.
3-    Bu savaş, devletler ve liderler gibi milyonlarca insanın önyargılarına veya kendi “küçük hesaplarına” göre hareket edebildiğini ve savaşın gerçeklerini, ölümü yaşayanları zerre kadar umursamadıklarını göstermiştir.
4-    Bu savaş, hayatta kalma mücadelesi başladığı zaman önceden icat edilen hiçbir kuralın geçerli olamayacağını, “orman kanunu” da denen “yaşamak için her şey mubahtır” kuralının geçerli tek kural haline geleceğini bir kez daha kanıtlamıştır. 
Böylesine yıkıcı bir olaydan alınabilecek daha pek çok ders olmalıdır. Alacağımız dersler, savaşa nasıl baktığımız ile ilgili oluyor. Bu savaş, olaylardan aldığımız derslerin kültürel alt yapımız ve kültürümüzün ayrılmaz bir parçası sayılması gereken bilişim sistemimiz ile ilgili olduğunu da gösterdi. 
Yahudileri “mutlaka yenilmesi gereken şeytanlar” olarak görürseniz İsrail-Hamas savaşından alacağınız ders başka; onların da hepimiz gibi birer insan olduklarını düşünürseniz alacağınız ders başkadır. Hamas’ın “kurtuluş savaşı veren bir mücahitler ordusu” olduğunu kabul etmişseniz olayları başka, Hamas’ın bir “terör örgütü” olduğunu kavramışsanız başka türlü görecek ve aldığınız dersler farklı olacaktır.
Son yıllarda yaşadıklarımız, sorunlara “ahret” odaklı bakan insanların savaşlarının, bizim alıştığımız, tarih kitaplarında okuduğumuz veya belgesellerde gördüğümüz gibi olmadığını ve olmayacağını gösteriyor. Onların hayalini süsleyen şey, savaş sonrasında yaşayacakları güzellikler değil, “diğer dünyada” kavuşacakları olanaklardır. Onlar, bazı kazanımlar elde ederek savaşı sonlandırmak peşinde koşmazlar; orta yolu bulmaktan yana değiller ve olamazlar. Türkiye’den giden savaş muhabirlerinden biri Gazze’deki pek çok insanın İsrail’in attığı bombalardan sakınmaya bile çalışmadığını anlattı. Ölüm umurlarında değildir. Onların savaşma şekli başka!
Bu durumda bizim savaşın makul uzlaşmalarla bitmesi temennimiz bur “dua” olmaktan öteye gidemiyor. Bize makul görünen hiçbir öneri tarafları etkilemiyor.
Zaten Filistin sorunu, makul olan bütün önerilerin veya orta yolu bulma girişimlerinin başarı ile defedilmesi nedeniyle içinden çıkılmaz bir hal almış ve giderek daha kanlı savaşların vesilesi olmuştur.
Şimdi herkes savaşı kendi gözü ile kamuoyuna aktarmaya çalışıyor… Hastanelerin bombalandığından söz ediliyor ama hastanelerin sadece hastane olmadığı kamuoyundan gizlenmeye çalışıyor. İnsanlar yaşadıkları yerden sürülmeye çalışılıyor ama tehcir hedefi gizlenmek isteniyor. Yemen’den İsrail’e füze atılabiliyor ama savaşın bölgesel boyutu, bölgemizde İran’a bağlı güçlerin oynadığı rol görmezden geliniyor. Ölen çocukların fotoğrafları paylaşılarak Gazze’deki tünellerde saklanan Hamas savaşçılarının korunmaya çalışıldığını görmememiz talep ediliyor.
Gerçekçi olmadan yapılan ateşkes çağrıları bu nedenle havada kalıyor. Dünyanın önde gelen güçlü devletleri bu nedenle ateşkes sağlanması için bile devreye girmiyor. Bu nedenle, savaşı durdurmak bakımından hiçbir etkisi olmayacak konuşmalar yapılıyor ve bu konuşmalar iç politika aracı olarak inançlı kitleler nezdinde itibar ve güç kaynağı olarak kullanılmaya çalışıyor.
Savaşın neden çıktığını anlamadan, savaşın durdurulmasına katkı koymak mümkün olmayacak gibi görünüyor!
Daha önce de yazmıştım: Hamas Gazze’den çıkmadan, çıkarılmadan bu savaş bitmez. Ateşkes isteyenler Hamas’ın Gazze’den nasıl çıkarılabileceğini de düşünmek zorundadırlar.

Hamas’ın başlattığı ve İsrail’in acımasızca sürdürdüğü bu kanlı savaşın neden çıktığını hesaba katmayan ateşkes girişimleri başarısız olmaya devam edecek…