Kıbrıs’ın kuzeyinde çok ciddi sorunlar var...
Kamu düzeni iflas etmiş durumda...
Devlet; memur ve emekli maaşlarını ödeyemez halde...
Kağıt üzerinde karlı görünen kamu bankaları ve İhtiyat Sandığı Kurumu’nun devletten alacakları ödenemiyor...
Belediyelerin büyük bir çoğunluğu, çalışanların sosyal sigorta primlerini yatıramaz halde...
Hayvanların çoğu hastalıklı, kesimlerin büyük bir kısmı denetimsiz...
İşçi, köylü, çiftçi herkes sıkıntılı...
Devlet Hastanesi’nin baş doktoru, hastalandığı zaman kendi hastanesine güvenemez duruma gelmiş...
Yollarımız kullanılamaz halde...
Trafik kazaları sürekli artıyor...
Çevre kirliliği ürkütücü boyutlarda...
Dağların oyulmasını, dere yataklarının betonlaşmasını kimse önemsemiyor...
Teknecik santrali insanları zehirlemeye devam ediyor...
Böylesi bir düzen içerisinde insanların kalp veya kanser hastalığına yakalanması şaşırtıcı olabilir mi?..
Olamaz...
KKTC, üç yıl önce kanser hastalıklarında dünya beşincisiydi...
Şimdilerde, üçüncü mü, dördüncü mü olduğu bilinmiyor...
Çünkü araştırma yapma gereği dahi duyulmuyor artık...
Her konuda olduğu gibi bu konuda yine “boşver canımmmm” deniliyor...
Olacak şey değil
Hemen her evde bir ateş yanıyor...
İnsanlar, bir yandan amansız hastalıkla boğuşurken, diğer yandan birikimlerinin tamamını hastanelere, doktorlara ve ilaçlara harcamak zorunda kalıyor...
En yakınları, onları gördükçe üzüntüden kahroluyor...
Ne var ki; böylesi büyük bir tehlike karşısında “boşver canımmm” denilebiliyor...
Bu konuda “boş ver” yerine, mücadeleyi kendine ilke edinmiş bir isim vardır...
Raziye Kocaismail...
Yaklaşık 22 yıldan beri, kanser hastalıklarına karşı mücadele veriyor...
Sıfırdan kurduğu bir dernek ile hastalanan vatandaşlara yardımcı olmaya çalışıyor...
Farkındalık yaratmak için birçok eyleme öncülük ediyor...
Hatta meclis önündeki eylemlerde, özellikle meme kanserine karşı ilgi uyandırmak için bembe balonlar uçuruyor...
Ama bu kadar ilgisizlik, bu kadar sorumsuzluk, bu kadar umursamazlık karşısında artık o da tavrını sertleştirmek zorunda kaldı...
Bundan böyle pembe balon uçurmak yerine, tek başına kalsa bile eylem yapacağını söylüyor...
Raziye Hanım; yardımsever, fedakar ve başarılı bir insandır...
Hiçbir mecburiyeti olmadığı halde, yıllardır kanser hastalarına yardımcı olabilmek için kapı kapı dolaşıyor, uyarıcı bildiriler dağıtıyor, yardım amaçlı sosyal etkinlikler düzenliyor...
O’nu dahi isyan noktasına getirenlere ne demeli bilemiyorum...
“Devlet ile işbirliği olsaydı bugün kanser vakalarında bu noktada olmazdık” diyerek, ülkede bir kanser politikasının olmamasından yakınıyor...
Herkes ayağa kalkmalı
Raziye Kocaismail ve o’na yardımcı olan bir avuç gönüllü arkadaşını, böylesi bir mücadele yalnız bırakamayız...
Hemen her evde bir hastanın bulunduğunu dikkate alarak, hepimiz ayağa kalkmalı ve kansere karşı daha etkili bir mücadele başlatmalıyız...
“Boş verrr” diyen devlet yetkilileri üzerinde baskı kurarak, ciddi önlemlerin alınmasını teşvik etmeliyiz...
Bu savaş çok büyük bir savaştır...
Milli mücadelede kaybettiklerimizden çok daha fazla hayatı söndüren bir tehlike vardır karşımızda...
Uyanın sevgili insanlar...
Başınızı kaldırın kumdan...
Bugün komşunuz, yarın bir arkadaşınız...
Ağlamak istemiyorsanız, bir ses veriniz...
