Kıbrıs’ta iki toplumu 1964’ten itibaren birbirinden ayıran sınır kapıları 2003’te sürpriz bir kararla yeniden açılmıştı…
   Aradan 18 yıl geçti…
   Fakat sınır kapıları bu kez ‘Corona’ yüzünden kapatıldı… 
   Geçmişin acılarını yaşamayanlar, Kıbrıslı Türklerin 1964’ten itibaren hükümet organlarından çekilmesinin haklılığını anlayamazlar...
   Yeni kurulmuş bir devlette çalışıyorsunuz ve bir akşam vakti namlular üzerinize yönelmiş, ölümle yüzleşir hale gelmişsiniz...
   Birlikte çalıştığınız ‘Rum arkadaşınız’ sizi korumak (!) ister:
   “Re Hüseyin, bizimkiler size kötülük yapacak, al çocuklarını, git Lokmacı’nın ötesine...”
   Lefkoşa’da Lokmacı’nın ötesi, Arasta, Tantin, Çağlayan, Köşklüçiftlik, Kumsal, Ortaköy ve Gönyeli…
   Buralar genellikle Kıbrıslı Türklerin yoğun olarak yaşadığı bölgelerdi...
   Dolayısıyla karma bölgelerdeki insanlar; evlerini ve iş yerlerini terk ederek, daha sakin bölgelere gitmeye başlamıştı...
   Herkes bunu yapmaya mecburdu...
   Ölümle kalım arasında karar vermek zorunda bırakılan insanlar; Rumlarla aynı devlet kuruluşunda çalışmaya devam edemezdi...
   O acı günleri yaşamayanların şimdi çıkıp da, “Kıbrıs Cumhuriyeti’ni biz terk ettik.” diyemezler...
   Derlerse günah işlerler...
   Sağduyu sahibi Rum meslektaşlarımız dahi böyle demiyor...
   Onlar “sizi kovan bizimkilerdi” diyerek, 1964’te devletten kopmak zorunda bırakıldığımızı itiraf ediyorlar...

Kapıların kapanması
   
   Kıbrıslı Türkler; 1964’te daha emniyetli bölgelere çekilirken, serbest dolaşım yasaklanmamıştı...
   İsteyenler, adanın herhangi bir yerine ‘gezi’ veya ‘alış-veriş’ amaçlı gidemiyordu...
   Sonra 1974 Barış Harekâtı gerçekleşti...
   Bu kez sınır kapıları kapandı...
   İki toplum arasında iletişim tamamen koptu...
   Herkes kendi bölgesinde yaşamaya başladı...
   Kıbrıslı Türkler; Rumların Paskalyası’ndan...
   Kıbrıslı Rumlar da bizdeki bayramlardan haberdar olmadı...
   İki tarafta mecburi askerlik başladı...
   Silahlanma yarışı artarak devam etti...
   Birçok sınır olayı yaşandı...
   Hatta hayatını kaybeden, cezaevine düşenler oldu...

Ve tarihi karar günü

   Aradan 29 yıl geçtikten sonra, 23 Nisan 2003’te bazı sınır kapıları açıldı...
   Sınır kapılarının açılması, sadece iki toplum arasındaki ilişkilerin yeniden başlaması açısından değil, ticarette rekabetin başlaması açısından da yararlı oldu...
   Seyahat olanakları arttı...
   Sadece Ercan’dan değil, Lokmacı’dan gelen on binlerce turist sayesinde bölgedeki esnaf, beklenen düzeyde olmasa da satış yapmaya başladı...
    Ne var ki; Coronavirüs gerekçesiyle sınır kapıları geçtiğimiz yılın Mart ayında yeniden kapandı ve buradaki esnaf ağır darbe yedi…
 Taraflar, 3 gün sonra Kıbrıs’ı yeniden birleştirmek amacıyla Cenevre’de bir araya gelecek ama sınır kapıları kapalı kalmaya devam edecek…
   İşte sadece bu durum, ikili ilişkilerin ve karşılıklı güvensizliğin bir sonucudur…
   Önce bu sorunu çözsünler, sonra Kıbrıs sorununun ‘zor bölümlerine’ geçeriz...