KKTC devleti rutin işlerin dışında halka ve ülkeye hizmet veremez duruma geldi…
  Sağlık alanında ihtiyaçlar giderilemiyor…
  Yarım kalan yollar tamamlanamıyor…
  Kısa bir süre sonra okulların açılmasıyla birlikte ciddi sıkıntıların gündeme geleceğini tahmin etmek zor değildir…
  Peki neden böyle?..
  Ana neden elde olanı bitirip, tüketme hastalığımızdır…
  KKTC’yi yönettiğini iddia eden gelmiş, geçmiş hükümetler ağırlıklı olarak maaş dağıtmakla meşgul oldular…
  Yatırımlara, acil ihtiyaçlara bütçe ayırmadılar…
  “Nasıl olsa Türkiye gönderir” düşüncesiyle, altyapı sorunlarıyla ilgilenmediler…
  Anamur suyunun ülkeye ulaşması sonrasında yaşadıklarımız bunun en somut örneğidir…
  “Türkiye parayı yollasın” demekle birlikte, Türkiye’yi buradan ‘yollamak’ isteyenlere sağdan da, soldan da destek verildi…
  Her fırsatta elçiliğin önünde eylem yapanlara “Durun arkadaşlar yanlış yoldasınız” diyen olmadı…
  Elçilik, Kıbrıslı Türklere daha kolay yollardan para yardımı yapmaya çalışırken, meclis dışında ve içindeki eylemleri unutmak mümkün değildir…

Kimler vergi veriyor?

  Kıbrıslı Türkler olarak en büyük çelişkimiz burada yatıyor…
  Hem “Türkiye göndersin” diyoruz, hem de kendi ihtiyaçlarımızı karşılayabilecek bir mali güç yaratamıyoruz…
  Peki neden?..
  Seçim zamanı siyasi partilere 3-5 kuruş yardım yapanların, KKTC devletine vergi ödemekten kaçınmaları en büyük nedendir…
  Bir gecelik eğlenceye harcadığınız para, bir yıllık vergi ödemesinin altında kalıyorsa burada durmak gerekmez mi?..
  “Bana ne?.. Bunlara para mı vereceğim?.. Vereyim de başkalarına mı dağıtsınlar?..” gibi bir yığın mazeret ileri sürerek, vergi ödemezseniz, bu devletçik asbestli su borularını nasıl değişecek?..
  Ya da bozuk yolları nasıl yenileyecek?..
  Art niyet aramadan, gerçekleri değerlendirme ve bir vicdan muhasebesi yapmamız gerekmiyor mu?..

Hep bana olamaz

  Kendimize, çocuklarımıza en lüks arabaları layık görüyoruz…
  On binlerce Sterlini gözümüzü kırpmadan veriyoruz…
  Ayşe’lerin, Hasan’ların yüzme havuzlu villalarını kıskanarak, daha iyisini alıyoruz…
  Hadi bir Lefkoşa’da, bir de Girne’de olsun…
  Bunlar iyi güzel şeyler de, üzerine titrediğin çocuklarının bu ülkede geleceği ne olacak?..
  Bir dakika düşünmez mi insan?..
  Söyleyin bakalım, bundan sonrası ne olacak?..
  Son 46 yılda ganimetleri nasıl tükettiğimizi yakın takibe alan Rumların, bunun üstüne dönüp bizlere bir de gaz parası vereceğini mi sanıyoruz?..
  Ya da Kıbrıslı Türklere iş ve para vereceğini mi hayal ediyoruz?..
  Sri Lankalı veya Filipinlilerden boş kalan temizlik işleri varsa bu hayal gerçek olabilir…
  Buna uyum sağlamaya hazır mıyız?..
  Bundan sonrası hiç de kolay olmayacak…
  Bunu bilelim…