Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğü yüzünden iki toplumun da bazı konularda zarar gördüğü halde çözüm için ciddi adımlar atılmıyor…
   Rum liderliği, müzakerelerin yolunu açacak olumlu adımlar atmak yerine, gerilimi tırmandıracak davranışlar içine giriyor…
   Mülkiyet konusunda tutuklama emirleri çıkarıyor, Kıbrıslı Türk taksicilerin Larnaka Havaalanı’ndan yolcu almasını yasaklamaya çalışıyor…
   İsteyen Kıbrıslı Rum taksiciler kuzeye rahatlıkla yolcu getirebilirken, Kıbrıslı Türk taksicilere neden yasak getiriliyor?..
   Ve Kıbrıs Türk idaresi bu konuda neden sessiz ve tepkisiz kalıyor?..
   Müzakereleri baltalamak veya çözümsüzlük politikasıyla zaman kaybetmek iki toplum açısından zarar vericidir…
   Özellikle Kıbrıslı Rumlar açısından çözümsüzlük neden kötüdür?..
   Birincisi; Türk askeri adada olduğu sürece ekonomik yatırımlara ayrılması gereken paraları savunmaya harcamak zorunda kalıyorlar...
   İkincisi; 17 yaşındaki gencecik evlatları, yüksek tahsile gitmeden mecburi askerliğe alınıyor...
   Askere giden her 10 Rum çocuğundan 7 tanesi en az bir kez uyuşturucu kullanıyor...
   Üçüncüsü; çok sayıda insan kendi özel mülkünü kullanamıyor veya tazminatını alamıyor...
   Sadece Maraş kentinin 20 milyar Euro’nun üzerinde bir değeri olduğunu düşündüğümüz zaman çözümsüzlüğün mali boyutunu daha kolay anlayabiliriz...
   Rumlar açısından bir başka önemli sorun ise 85 milyonluk Türkiye pazarı ile yeterince ticaret yapılmaması, aynı zamanda turizmde ciddi kayıpların yaşanmasıdır...
   Türk limanlarının, Rumlara kapalı tutulmasının ciddi kayıplar yarattığı bir başka sorundur...

Önce güven, sonra uzlaşı
  
   Şimdi ikili ilişkilere geçelim…
   Kıbrıslı Türklerin ezici bir çoğunluğu kalıcı bir çözümden yanadır...
   Gençlerin silah altında düşmanca duygularla yetişmesini istemiyoruz...
  Ve kuzeydeki okullarda gerçek tarihi dahi çocuklarımıza okutmuyoruz...
   Ama güneyde öyle değil...
   Eğitimi kontrolü altında tutan kilisenin küçücük çocuklara Türklere yönelik düşmanlık tohumları saçtığını göremiyor muyuz?..
   Görebiliyorsak neden sesimizi yükseltmiyoruz?..
   Çözüm istemek; dostluktan ve barıştan yana olmak; ateşin içine düşmeyi göze almak mıdır?..
   Bile bile intihar etmek midir?..
   Değilse, sesleri yükseltelim ve Rum çocuklarını düşmanlık duygularıyla yetiştiren kiliseye ve eğitim bakanlığına güçlü mesajlar gönderelim...
   Amerikan elçisine, AB üyesi ülkelerin büyükelçilerine seslenelim...
   Ey demokrasi şampiyonları...
   Bizleri yeniden kapıştırmak istemiyorsanız, açın gözünüzü ve ırkçılığı yasaklayın bu ülkede...
   Kilisenin ellerini siyasetten çektirin...
   Gücünüz vardır...
   Bunu yapabilirsiniz...
   İki toplum arasında güveni artırmak istiyorsanız, önce Lefkoşa’nın en büyük kapısını açalım...
   Mağusa Kapısı’nın açılması, ikili temasların artırılması açısından son derece önemlidir...
   Yani bir adım atmaya var mısınız?..   
   Varsanız bunu görmek istiyoruz...