Küçük bir ülkede yaşıyoruz...
Siyasilerin büyük bir çoğunluğu hemen her gün konuşuyor...
Sendikacılar da öyle...
Peki neden?..
Bunun birkaç nedeni vardır:
En önemlisi ülkede düzgün giden hiçbir şey yok...
İkincisi popülizm...
Üçüncüsü birçok insanın yapacak başka bir işi yok da ondan...
İngiltere Başbakanı belki ayda bir, ya da iki kez konuşuyor...
Avrupa ülkelerinde Bakanlar, “Bugün falanca ofisimize 3 adet bilgisayar daha koyduk” diyerek açıklama yapmazlar...
Belediye başkanları ikide bir kamera karşısına geçerek “Bugün de şu bölgede 50 metrelik kaldırım yaptık” demezler...
Parkın otları temizlendiğinde bu haber konusu olmaz...
Olamaz...
Hâlbuki KKTC’de dernek ziyaretleri bile yetkililer tarafından haber olarak servis ettiriliyor...
Kuzey Kıbrıs’ta en ufak bir hareket haber oluyor...
Devlet ajansının gündemine bakınız; yetkililerin kabulleri veya ziyaretleriyle doludur...
Bir bakanın, dernek yöneticilerini kabul etmesinin haber olduğu tek ülke KKTC’dir...
Böyle bir şey başka ülkelerde olamaz...
Genellikle de kendilerini ziyaret eden heyet mensuplarına “Sizler için elimizden geleni yapacağız” derler...
Onlar da umutlanır ve bir süre sonra hiçbir şey yapılmayınca tepki gösterirler...
“Hani bir şeyler yapacaktınız ya... Madem yapmadınız bir daha bizim bölgeye gelmeyin... Size oy da yok” demeye başlarlar...
İcraat istiyoruz
Kuzey Kıbrıs, küçük bir ülke olmakla birlikte sorunları çoktur...
Siyasiler ciddi bir çalışma içine girebilseler ve ihtiyaç duyulan yasaları Meclis’ten ivedilikle çıkarabilseler, tüm sorunlar kısa sürede çözülür...
Ama bunu yapmıyorlar...
Uyuşturucu ticareti ve kullanımının patladığı bir ülkede, bazı komik cezalar değiştirilmiyor...
Aynı amaçla bir değil, 10 değil, 20 tane derneğin kurulduğu bu ülkede, herhangi bir sınırlamaya gidilmiyor...
Sosyal ve kültürel amaçlarla kurulan örgütlerin siyaset yapmalarını engelleyici kurallar konulamıyor...
Devletin öncelikleri konusunda bir sıralama yapılamıyor...
Rüşvet ve yolsuzluk iddiaları sonuçlandırılmıyor...
İç sorunları bir kenara bırakalım...
Kıbrıs sorununun nereden kaynaklandığı, bu ülkede nelerin yaşandığı dahi gençlere ve ülkemizde yaşayan yabancılara anlatılmıyor...
KKTC’de üniversite bitiren ve Kıbrıslı Türk’le evlenen yabancıların ezici bir çoğunluğu, iki toplum arasındaki sorunların 1974’te Türkiye’nin askeri müdahalesiyle başladığını biliyor...
KKTC’li gençler 1963-74 arasındaki olaylardan habersiz...
İşin özeti, freni patlamış bir aracın içinde gidiyoruz…
Gelecek olmayan bir Ülkede Geçmişin ne önemi var ki ? Bugün işsizler ordusuna katılan Ekonomisi batmış KKTCde Gençlerimizin derdi Gelecek değil de nedir yani ? Gerçekçi olalım Sınırların kalktığı Para Birimlerinin birleştiği Bayrakların bile Birleştiği Dünyamızda vatan millet Sakarya nutukları artık Karın Doyurmuyor ! Arslanın Vatanı Karnını Doyurduğu yerdir Atasözümüz ile KKTCden gidip de geri dönmeyen Gençlerimiz haklı değiller mi yani ? Neden Yurt Dışında yaşayan Yüzbinlerce Kıbrıslı Türk Bugün Afrikalıları doldurduğumuz KKTCye geri dönmüyorlar sorusunu niye sormuyoruz acaba ? Eokacilardan veya Faşist Rumlardan korktukları için mi Geri Dönmüyorlar acaba ! Geri dönenlerimizin bile Bugün kaçacak yer arar olduklarını Yönetilemeyip Batırılıp Talan edilen KKTCde bilmeyenimiz mi var yani ? Bugün Sahtekerlikların Yolsuzlukların Yasa dışılıklarının
Yaşandığı İcraat olmayıp yokluk ve Pahalılıktan Yaşanamayacak hale gelip Dökülen KKTCye Yurtdışından Hangi Kıbrıslı Türk Gelmek istesin ki
KKTCyi Getirdiğimiz Noktada Bugün Yüce Yüceler Yücesi meclisimiz Torbayı Doldurup gidecekler hariç Bizlere ne gibi bir Gelecek Güvencesi verebilir ki ! KKTCyi ayakta tutabilmek için artık Anavatan Türkiye’nin gönderdiği Milyarlar da Devede Kulak KKTCye yetmiyor ! Her Ay Borçlanamadan Borç bile ödeyemez duruma gelen Kasası Boş KKTCden gidip de Elektriksiz ve Susuz yönetilemeyen KKTCye Gelmeyenlerimizin nedeni mi ne Acaba ? Onu da Londra’da Zengin Ülke İngilterede Yaşayan Yüzbinlercemize Sormamız gerekmiyor mu yani ??