Kıbrıs sorununun çözümü bu günlerde her iki tarafta da birçok kişiye ümitsiz görünüyor ama, gerçekte çözüme giden yolu açmak belki de hiçbir zaman bu kadar kolay olmadı.
Bunu Rum tarafının yaptığı önemli bir öneriye dayanarak söylüyorum. 
Cenevre zirvesinde yapılan ve kısa bir zaman önce Rum lider Anastasiades tarafından tekrarlanan bu öneri, Maraş’ın Rum sahiplerine iade edilmesine karşılık Ercan Havaalanı ile Mağusa Limanı’na uluslararası statü verilmesidir.
 
Bu öneri bugüne kadar Rumların Türk tarafına verdiği en önemli tavizdir. Ve Türk bölgesindeki ekonomik ve psikolojik durumu kökünden değiştirme özelliğine sahiptir. 
Dünyanın her tarafından uçaklar Ercan’a inebilecek ve bu ülkeye gelen turist sayısını milyonlara çıkaracaktır. Bunun dalga etkisi bütün ekonomiye bir kalkınma ivmesi verecektir. Bizi çıkmaz sokağa hapsedilmişlik, dünya tarafından bir köşeye tekmelenmişlik duygusundan kurtaracaktır.
KKTC’yi boğan ambargo yumuşamış olacaktır.
 
Karşılığında, Rumlar da 1974’ten beri ilk defa kaybetmiş oldukları mülklerden belki de en değerlisini geri alabileceklerdir.
Bunlardan da önemli olan bu değiş tokuşun adada yaratacağı barış ve ümit havasıdır. İlk defa Türkler ve Rumlar ortaklaşa olumlu bir şey yapmış olacaklardır.
Toplumlararası görüşmeleri yakından izleyenler topyekûn bir anlaşmaya varılmasının imkânsız olduğunu bilirler. Sayısız konunun hepsini aynı anda çözmek yakalaması mümkün olmayan bir hedeftir. Mümkün olabilseydi yarım yüzyıl boyunca bütün denemeler başarısız olmazdı.
 
Adada normalleşmeye ve çözüme giden tek yol, karşılıklı çıkarları tatmin eden aşamalı tavizlerle olabilir.
Ercan’a karşı Maraş aslında bir zamanlar benzerini bizim yapmış olduğumuz ve Rumlar tarafından kabul edilmemiş bir öneri idi.
Ne gariptir ki şimdi onların yaptığı bu öneriyi Türkiye kabul etmedi. Cenevre’de Dışişleri Bakanı Mevlût Çavuşoğlu teklifi hem Ankara hem de bizim adımıza reddetti. Kıbrıslı Türklere konuyu tartışma fırsatı vermeden yaptı bunu. Kıbrıslı Türkler de gıkları çıkmadan hizaya girdi.
 
Ankara adada çözüm aramak yerine KKTC kendi malı imiş gibi davranmaya karar vermiş görünüyor. 
KKTC kurulduğundan beri ilk defa, cumhurbaşkanından başbakana, başbakandan bazı bakanlarına ve görüşmecisine kadar seçilmişler tarafından değil Ankara’nın atadıkları tarafından yönetiliyor.
Türkiye’nin onaylamadığı bir çözümün mümkün olmadığını biz de biliyoruz, Rumlar da, bütün dünya da biliyor. Ama çözümü aklından silmiş bir Türkiye ile de vilayete dönüştürülmekten başka bir beklenti içinde olamayız.
Bugün TC’de ve KKTC’de hâkim olan milliyetçiler ve Avrasyacılar için bu ideal bir çözüm olabilir. Ama ilhak Ankara’nın zaten bir felaket alanı olan dış ilişkileri ve ekonomisi için kaldırılabilecek bir yük değildir. 
KKTC hiçbir zaman bu kadar yeteneksiz ve kokuşmuş bir siyasi kadronun elinde olmamıştı.
Bu kadrodan bir şey beklemek mümkün değil.
 Galiba sabretmekten ve Türkiye’nin aklın yoluna girmesi için dua etmekten başka çaremiz yok.