Kıbrıs Eğitim Araştırmaları Birliği (KEAB), “Covid-19 Pandemisinin Kuzey Kıbrıs Eğitim Sistemine Etkileri” başlıklı “2020 Eğitim Raporu”nu yayımladı.
KEAB Başkanı Salih Sarpten yazılı açıklamasında, raporun; “Kuzey Kıbrıs eğitim sistemini ele alan, öğretmen, okul yöneticisi, denetmen, akademisyen ve diğer eğitimcilerin bulunduğu toplam 729 katılımcının yer aldığı ‘Yeni tip Coronavirüs (Covid-19) Salgınının Kuzey Kıbrıs Eğitimine Etkilerinin İncelenmesi’ araştırmasının bulgu ve sonuçlarını içerdiğini” kaydetti.
Sarpten, Covid-19 tedbirlerinin sadece KKTC’de değil tüm ülkelerde ciddi eğitim kayıpları yaşanması ihtimalini ortaya çıkardığına işaret ederek, güçlü eğitim sistemlerine sahip ülkelerin “Endüstri 4,0” ve dijital dünyanın özelliklerinden de yararlanarak, uzaktan eğitim uygulamalarını daha baskın hale getirdiğini ve eğitim kayıplarını minimum düzeyde tutma yönünde adım attıklarını dile getirdi.
Sarpten, ülkede, eğitim sistemindeki geleneksel uygulamalara yönelik sıkı bağların ve sistemin ihtiyaç duyduğu dönüşümlerin zamanında gerçekleştirilememiş olunmasından dolayı, KKTC’nin bu dönemde en çok eğitim kaybı yaşayan ülkelerden biri olduğunu ifade etti.
Sarpten, KEAB 2020-Eğitim Raporu’nun, hem ortaya çıkan eğitim kayıplarını en düşük düzeyde tutabilmek ve yeni kayıpların yaşanmaması için gerekli düzenlemelerin yapılması, hem de Kuzey Kıbrıs eğitim sisteminde gerçekleştirilmesi gereken değişim ve dönüşümlere işaret ederek, politika yapıcı ve eğitim yöneticilerine ışık tutmak amacıyla hazırlandığını kaydetti.
Sarpten, eğitimin, açık bir sistem olduğunu, hemen her ailenin ya da her toplumsal sektörün doğrudan veya dolaylı olarak eğitimle ilişkili olduğunu, bu yüzden pandeminin eğitim üzerindeki olumsuz etkilerinin katlanarak atmasına neden olduğunu vurguladı.
729 katılımcı ile görüşüldü
Raporda, “uzaktan eğitim”, “teknoloji tabanlı eğitim” ve benzer şekildeki dijital alt yapılı eğitim-öğretim uygulamalarında artış gösterildiği ifade edilirken, özetle şunlar yer aldı:
“Araştırmaya katılan 729 katılımcının sadece 18’i (%2,47) pandeminin ülke eğitimini olumlu yönde etkilediği görüşündedirler. Katılımcıların %51,85’i orta derecede, %45,68’i ise yüksek derecede eğitimin olumsuz olarak etkilendiği görüşünü ifade ettiler. Ayrıca, katılımcıların hiçbiri yeni tip Coronavirüs pandemisinin ülke eğitimini ‘etkilemedi’ ve/veya ‘yüksek derecede olumlu etkiledi’ şeklinde görüş bildirmemiştir. Bu bulgular, pandeminin KKTC eğitimini ciddi anlamda olumsuz düzeyde etkilediği şeklinde yorumlanabilir.
Katılımcıların %34,57’si ise Milli Eğitim Bakanlığının krizi iyi yönettiği görüşündedir. Bu görüşte olanların %24,69’u kriz yönetimine dair planlı bir süreç ya da prosedür olmamasına rağmen krizin iyi yönetildiği görüşünde iken %9,88’i ise krizin iyi yönetilmesinin nedeninin planlı bir süreç ya da prosedürün varlığından kaynaklandığı düşüncesindedir. Katılımcıların %65,43’ü Bakanlığının krizi kötü yönettiği görüşündedirler. Bunların %61,73’ü Bakanlığın kriz yönetimine dair planlı bir süreci veya prosedürü olmadığından dolayı krizin kötü yönetildiği düşüncesinde iken %3,70’i kriz yönetimine dair planlı bir süreci veya prosedürü olduğu halde krizin kötü yönetildiği düşüncesindedir. Bu bulgular ışığında Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı’nın kriz yönetimine dair planlı bir süreci ya da prosedürü bulunmadığı bu nedenle de Coronavirüs pandeminin eğitimde yarattığı krizi de iyi yönetemediği şeklinde yorumlanabilir.
Öğretmenlerin de görüşleri var
KKTC okullarında görev yapan öğretmenlerin görüşlerine göre;
“Pandemi, KKTC eğitimini çok yüksek düzeyde olumsuz etkilemiştir. Bu etki, en az iki eğitim-öğretim yılında ciddi öğrenim kayıplarının yaşanmasına neden olacaktır.
Ortaya çıkan olumsuz etkilenmenin temel nedeni, Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı’nın kriz yönetimine dair planlı bir süreci ya da prosedürü bulunmaması bu nedenle de krizi yönetme performansının düşük olmasıdır.
Olumsuz anlamda en çok etkilenen eğitim kademeleri sırayla yükseköğretim, mesleki teknik öğretim, ilköğretim ve genel ortaöğretim olmuştur. Olumsuz anlamda en çok etkilenme yaşanan boyutlar ise; uzaktan eğitim uygulamalarına erişme olanakları olan ve olmayan öğrenciler arasındaki bilgi ve beceri düzeyleri arasında farkın açılması, özel okullar ile kamu okullarına devam eden öğrencilerin bilgi ve beceri düzeyleri arasında farkın açılması, mesleki teknik öğretim alanındaki öğrencilerin yeterlikleri olmuştur.”
