Dünyanın en şanslı toplumlarından biri olmak, sonra da ‘ah, vah’ çekerek yaşamak kadar kötü bir şey olamaz...
Kıbrıslı Türkler olarak; 1974 sonrasında müthiş bir zenginliğe kavuştuk...
Toplumun tamamı değilse bile, önemli bir kısmı, kişisel gelirleri ve yaşantı düzeyini artırırken, sağlam bir devlet yapısı oluşturulamadı...
Binlerce kişide lüks araba vardır...
Ama yolların durumu rezalettir...
Ölümlü kaza durumlarında hep birlikte yolların kötü olmasından şikayet ediyoruz...
Fakat gerekli önlemlerin zamanında alınması yönünde ‘uyarı’ görevimizi yerine getiremiyoruz...
Parlamentoda bulunan parti temsilcileri genellikle tüm konulara kendi siyasi görüşleri doğrultusunda baktıkları ve adam kayırmacılığını ön planda tuttukları için ‘hilesiz’ ihale yöntemi bir türlü sağlanamadı...
Bütün işlerde ‘hile’ ön plana çıktığı için 20 yıl ömrü olması gereken yolların 3-5 ay gibi kısa bir süre içinde çökmesi hiçbir zaman sorgulanmadı...
Hiç kimseden hesap sorulmadı...
Çöken yolların yenisini yapmak için Türkiye’den talep edilen paralar geldiği halde, sorunlar çözülemedi...
Sağlıkta yaşananlar da benzer durumda...
Lefkoşa Devlet Hastanesi artık hizmet veremez duruma geldi...
Bunun yenisini yapmak için Türkiye’den uzman görüş istendi...
Şimdiki Sağlık Bakanımızın açıkladığına göre; Türkiye Sağlık Bakanlığı’ndan gelen bir heyet yıllar öncesinde rapor hazırlayarak “Bu hastane artık kullanılamaz” uyarısında bulundu...
Ama hala kullanılıyor...
Hastane yetersiz, doktor sayısı yetersiz, ihtiyaç duyulan cihazlar eksik veya çalışmaz durumda...
Her yıl bir hükümet değişikliğinin yaşandığı bu ülkede, ne hastane, ne de doktor ve cihaz sorunları çözülemez...
Kısa süreli görev yapan bakanlar ancak kadro yenilemesi ve partizanca atamalarla süreyi tamamlayıp giderler...
Sonra bir yenisi gelince, eskilerden şikayet eder...
Şikayet süresi tamamlandığında gider, yerine bir başkası gelir...
Her yıl 10 tane bakan, 100 civarında üst kademe yöneticisinin değiştiği bir başka komik ülke var mıdır yer yüzünde?..
Mumla arasanız bulamazsınız...
Öyleyse bugün yaşadığımız trajikomik durumun tek sorumlusu bizleriz...
Tam 43 yıldan beri kendimiz çalıp, kendimiz oynuyoruz...
Beceremediğimiz bir oyunda ısrar ettiğimiz için yardım etmek isteyenlere şans tanımıyor, anında saldırıyoruz...
Para verenlerin gözünü oyabilecek kadar yolumuzu şaşırıyoruz...
Türkiye buraya milyarlarca dolar akıttı...
Hala akıtmaya devam ediyor...
Fakat halkımız yine mutsuz ve huzursuz...
Bunun nedeni baceriksiz yönetimlerdir...
Sahnede rol alanlar oyunun kurallarını bilmiyorlar...
Makyaj yapmasını dahi bilmiyorlar...
Ceketleri üzerlerine bol geliyor...
Kravatlar yan kaçmış...
Toplumun yüzünü güldürebilecek rol yapamıyorlar...
Bir ölçüde çaresizlik ortamı yaratıyorlar...
Çaresizlik içinde yaşamak kolay değildir...
