Bugün KKTC’nin 40’ncı yılı kutlanıyor.
1983 yılının 15 Kasım’ına gelinirken “ayrı bir devlet” ilan edilmesinin Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğünü pekiştireceğini ve Kıbrıs Türk halkının hayatında herhangi bir iyileşme sağlamayacağını savunan 20’li yaşlarında bir gençtim… Aradan tam 40 yıl geçmiş… Kıbrıs sorunu hala çözümsüzdür. 
KKTC yıldönümlerinden birinde, KKTC’nin kuruluşuna oy vermiş ve yeni Anayasanın yapılmasına çok ciddi katkılarda bulunmuş insanlardan biri olan İsmail Bozkurt’a, “Kıbrıs Türk Federe Devleti olarak ne yapamıyorduk ki KKTC’ni kurmak istedik?” diye sorduğumda “Hiçbir şey!” diye yanıt vermişti. Aradan tam 40 yıl geçti ve KKTC’nin Kıbrıs Türk halkının yaşamını iyileştirmeye doğrudan bir katkısı olmadığı da görüldü…
Ama var! 40 yıldan beridir hayatımızda Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti de var… 
KKTC var diye, “tanıtma” politikası yapabilenler var… KKTC’yi tanıtmayı bütün diğer işlerden önde tutuyorlar. 40 yıldır tanıtamadılar ama bununla politika yapmayı sürdürebiliyorlar. Belki de bir 40 yıl daha, aynı şeyi yapıp duranlar olacak.
KKTC ilan edildiği için alınan ve üye devletleri KKTC’yi tanımamaya veya diplomatik ilişki kurmamaya çağıran Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararları var… Belki de 40 yıl daha var olacaklar.
Kıbrıs Rum tarafı, bu kararları ambargoya dönüştürmek için uğraşıp duruyor. Belli başarılar elde ettiği gibi başarısızlıkları da var… 40 yıl daha uğraşıp duracaklar!
Kıbrıs Türk Federe Devleti (KTFD) olarak yapabileceğimiz ama yapmadığımız çok şey vardı. 40 yıl önce KTFD yerine KKTC olduk ama yapabileceklerimizin çoğunu hala daha yapamadık; yapmadık! Bir 40 yıl daha yapmazsak kim ne diyecek?
“Devlet” dediğiniz şey, insan topluluklarının gelişmiş bir örgütlenme biçimidir. Eskiden klan vardı; klanlar birleşince aşiret oldu. Aşiretler birleşti boy veya kavim oldu. “Biz aşiret miyiz?” diye yakınmamak için devlet olduk. 
İster aşiret denilsin, isterse devlet… Bu örgütlenmelerin belli amaçları vardır: İnsanların tek başına kaldıkları zaman elde edemeyecekleri hizmetleri, bu örgütler üretmek zorundadır. Güvenlik, sosyal dayanışma, üzerinde yaşanan bölgenin alt yapısının güçlendirilmesi, doğal afetlere karşı hazırlık ve mücadele… Bunlar gibi şeyleri tek başımıza elde edemeyiz; birleşerek bir sistem altında çalışmamız gerekir.
KKTC böyle bir devlet midir?
Bu soruya içtenlikle yanıt ararsanız, Kıbrıslı Türklerin, KKTC’den önce de kendi güvenliklerini sağlamak için örgütlenmiş olduklarını; diğer ortak hizmetler için de belli altyapılar kurduklarını görebilirsiniz. KKTC, yoktan var edilmiş bir şey değildir. Var olanın geliştirilmiş şeklidir.
Bu soruya içtenlikle yanıt ararsanız, KKTC’nin güvenlik başta olmak üzere bu hizmetlerin hiçbirini sağlamaya yeterli olmadığını da görebilirsiniz. KKTC, Kıbrıslı Türklerin ihtiyaç duyduğu ortak hizmetleri karşılayabilecek durumda değildir.
Kuruluşundan bu yana 40 yıl geçti ama KKTC “başarılı bir devlet” olabilmiş değildir. Başarısızlığını “tanınmamışlık” arkasına gizlemeye çalışan “devletimsiz bir örgüt” olduğunu söylemek en doğrusu olacaktır.
40 yıl sonra, hala daha “KKTC nedir?” diye tartışmak istemiyorsak “devlet” olmanın ve devlet olarak kabul edilmenin gereklerini yerine getirmeye yoğunlaşmak gerekiyor. 
“Devletmiş gibi” davranmayacaksınız; “devlet” olacaksınız ki sizinle ilgili olumlu ve olumsuz bir hesabı olanlar da size “devlet” gibi davransın.
Yoksa 40 yılın geçtiği gibi, bir 40 yıl daha geçer! 
Ne olacak ki zaten? 
KTFD’nin geçtiği gibi KKTC de geçer… 
Nasıl olmasa, yıllar da geçer!

Parmak kaldırmakla devlet kurulabilseydi, isim değiştirmekle de refah sağlanabilirdi!