Türkiye’nin kıyı şeridi 8,333 kilometre uzunluğundadır.
KKTC’ninki 400 kilometreden uzun olup adanın toplam kıyı şeridinin yarısından fazladır.
Bundan da anlaşılabileceği gibi her iki ülkenin de kıyılarında yeni otel inşa etmek için arsa darlığı yoktur. Otel yapmak için, ev yapmak için, mahalle, hatta yeni bir şehir kurmak için bol toprak var.
Maraş konusunu tartıştığımızda aklımızda tutmamız gereken birinci gerçek budur; yani oradaki metruk otellere ve birkaç kilometrelik sahile ihtiyacımızın olmadığı.
İkinci gerçek KKTC’de zaten haddinden fazla otel olduğudur: Eldeki yatak kapasitesi o yataklarda yatmak isteyen turist sayısının çok üstündedir. 
Demek ki KKTC turizminin sorunu yeteri kadar otel olmaması değil, mevcut otelleri dolduracak turist olmamasıdır.
Bunun bir nedeni Covid-19 salgını nedeniyle turist sayısının azalmasıdır. Ama bu geçici bir engeldir. Esas neden KKTC’ye Türkiye dışındaki ülkelerden turist gelememesi veya çok az sayıda gelmesidir. 
Bunu resmi istatistiklerden açıkça görmekteyiz: 
Salgından önceki son yıl olan 2019’da, KKTC’ye gelen 1.7 milyon yolcunun yüzde seksene yakını TC uyruklu idi.
Bunun nedeni ulaşımdaki yapısal tıkanıklıktır: KKTC tanınmamış bir devlet olduğu için Ercan 
Havaalanı’na TC uçakları dışında uçak inmemektedir. Bu da KKTC’yi doğal pazarı olan İngiltere, Rusya, İran ve Avrupa Birliği ülkelerine kapatmaktadır. 
Turizm sektörü ülkeye kazandırdığı gelir itibarıyla ilk sırayı almaktadır. 
Bu nedenle ne kadar sağlıklı olduğu bütün ekonomiyi ilgilendirir. 
Turizm canlanırsa işsiz sayısı azalır, ekonomi canlanır. Genel refah yükselir.
Bunu sağlamanın tek yolu Ercan Havaalanı’nın bütün havayolu şirketlerinin 
kullanabileceği bir statüye kavuşturulmasıdır. Ercan, Rum tarafındaki Larnaka veya Baf gibi uluslararası olursa birkaç yıl içinde Türk tarafına gelen turist sayısı Rum tarafına gelen turist sayısını - ki 2019’da 3.2 milyon kişi idi - aşar. 
Aşar, çünkü Türk Lirası’nın art arda yaşadığı devalüasyonlar KKTC’yi yabancılar için sudan ucuz yaptı.
Ercan’ın uluslararası statüye kavuşması sadece turizmi uçurup ekonomiye başka bir sektörden elde edilmesi mümkün olmayan bir ivme vermez. Kıbrıslı Türklerin 1960’lardan beri yaşadığı ruh çökertici izolasyonu ortadan kaldırır. Ambargoyu hafifletir. Türk-Rum zıtlaşmasını yumuşatır. Kıbrıs sorununu tedrici bir yöntemle çözme fırsatı yaratır. Ve Türkiye’nin son yıllarda edindiği saldırgan imajı değiştirmesine yardımcı olur.
Buna rağmen Ercan’ın statüsünü değiştirme fırsatı tepilmiştir. Rumlar Maraş’ın Kıbrıs Cumhuriyeti’ne devredilmesi karşılığında Ercan’a ve Mağusa Limanı’na uluslararası statü kazanmasını önermişlerdir. 
Ankara bu öneriyi, ayrıntılarını soruşturmadan, Kıbrıslı Türklere danışmadan reddetti. Bunda şaşırtıcı bir şey yok.
Şaşırtıcı olan Kıbrıslı Türklerin kaderlerini olumlu bir biçimde dönüştürecek bu konuda, Ankara’nın tutumunu değiştirmek için kıllarını kıpırdatmamalarıdır. 
Bu yaygın tepkisizlik başkalarına ne gösteriyor bilmiyorum – bana gösterdiği Kıbrıslı Türklerin felç olmuş, yutulmayı bekleyen, günleri sayılı bir toplum hâline geldiğidir.