Güney Kıbrıs, geçtiğimiz yıl içinde Avrupa Birliği (AB) fonlarından ‘en çok yararlanan’ üye ülkelerden biri oldu...
Bir yıl içinde sağladığı gelir 227 milyon Euro’ya ulaştı...
Büyük bir rakam...
Ve bu paradan bir Euro dahi Kıbrıslı Türklere aktarılmadı...
Neden?..
Kıbrıslı Türkler hem AB vatandaşı kabul ediliyor, hem de çözümsüzlük nedeniyle AB fonlarından yararlanamıyor...
Peki çözümü kim engelliyor?..
Rumlara sorarsanız Türkiye...
Bize göre de Rum liderliği...
Onlar “Türkiye çekilsin, bu iş biter” diyor...
Biz ise Türkiye’nin çekilmesi için sağlam bir anlaşma istiyoruz...
Haksız mıyız?..
Geçirdiğimiz acı deneyimlerden sonra, sağlam garantilerle donatılmış bir çözüm isteme hakkımız yok mu?..
Özellikle milliyetçiliğın doruk noktasına ulaştığı bir toplum ile anlaşmaya giderken, kendimizi ateşin içine mi atmalıyız?..
Ateşin içine atladığımız takdirde nelerin olacağını tahmin etmekten aciz bir duruma gelebilmek için beynimizi kaybetmemiz gerekiyor...
Yalanlar geçersizdir
Hayal aleminde yüzerek, kendi insanımıza yalan söyleyerek, kendi insanımızı ateşin içine atarak hiçbir şey kazanamayız...
Bugünleri mumla ararız ama bulamayız...
O nedenle, şu anda hangi konumda bulunduğumuzu, nasıl bir yaşam sürdüğümüzü ve olası bir çözümden sonra neyi hedeflediğimizi bilmek ve bu doğrultuda fikirler geliştirmek zorundayız...
Kıbrıs sorununun çözümlenmesini ve adanın yeniden bütünleşmesini Rumlardan daha çok istiyoruz...
Çünkü bizler barış yanlısı insanlarız...
Geçmişi unutmasak bile bağışlayıcıyız...
Bu tavrımızı 2004 yılında göstermiş bulunuyoruz...
Ama karşı taraf, 2004 yılında bizimle birleşmeyi reddettiği gibi hala birleşme yolunda samimi bir yaklaşım göstermiyor...
Tam tersi, sudan gerekçelerle görüşme masasını terk ederek, Türkiye aleyhtarı propaganda savaşını sürdürmeye devam ediyor...
Muhtaç değiliz
Kalıcı bir çözüm istiyoruz...
Fakat ne Rum tarafına ne de Avrupa Birliği’ne muhtaç değiliz...
Avrupa Birliği’nin bir yıl içinde Rum tarafına akıttığı parayı, Türkiye bizlere 4 ay içinde akıtıyor...
Bunun kıymetini bilmek ve adımlarımızı ona göre atmak zorundayız...
Tek destekçimiz, tek dostumuz, tek güvencemiz Türkiye’dir...
Türkiye’nin KKTC’ye akıttığı yıllık mali yardım miktarı bir milyar dolardır...
Bunun dışında 50 bin dolayında TC kökenli öğrenci ve ailelerinden sağlanan yıllık gelir 3 milyar doların altında değildir...
Türkiye’den gelen 900 bin dolayında ziyaretçinin ve sınırlarımızı koruyan yaklaşık 40 bin askeri, aileleriyle birlikte çarşıya akıttığı paraları da hesaplarsak, rakamın büyüklüğünü anlayabiliriz...
Önemli olan Kıbrıs’a akıtılan bu kaynağın doğru değerlendirilmesidir...
Önemli olan Türkiye’nin katkılarını görebilmek ve geçersiz kaprislerimizi terk edebilmektir...
Daha güzel günlere ulaşabilmek için, bu yardımları daha düzgün bir şekilde kullandığımız takdirde, çok kısa bir süre sonra güneyden çok daha iyi yerlere gelebiliriz...
Bu kadar iddialıyım...
