Mezun olan bir öğrencim. Hem de Kıbrıslı, güzel bir ailemizin biricik oğlu. Turizm ve Konaklama İşletmeciliğinde dört yıl okudu. Master Yüksek Lisansta dersleri bitmiş, tez savunmasına kalmış ve Master diploması alacak.  Tam da tezi de onaylandıktan sonra mezuniyet savunmasına girecek, pandemi patlak veriyor ve jürisi geçen haftaya kalıyor. Neyse ki Jürisini yaptık ve başarılı bir şekilde öğrencimizi mezun ettik. Daha sonra yaptığımız sohbette, nişanlısı ile birlikte Ağustos ayında Avustralya`ya göç edeceklerini, hayatlarını orada kurmak istediklerini bana söyledi. Çok içim acıdı açıkçası. Ne büyük umutlar ile eğitim hayatına başlamış ancak bu ülkenin kendilerine çok bir şey veremeyeceğine kanaat getirmişler ki, dünyanın bir diğer ucuna gidecekler. “Nişanlım iç mimar, orada iş bulacağız en azından çocuklarım bu sistem içerisinde büyümeyecek Hocam diye de ekledi.” 
Nasıl üzülmeyeyim ki? Yirmi üç, yirmi dört yaşında bu gençler ekmek kavgası için vatanlarından ama en önemlisi de ailelerinden kopuyorlar. Oysa onlara ülke olarak ihtiyacımız vardı, gelecek onların elinde idi. Hele ki turizm sektöründe. 
Bir diğer taraftan da Nijeryalı bir kız öğrencim. O da aynı şekilde yaklaşık üç yıl önce turizm masterine başlamış ve tez savunmasını verdikten sonra ülkesine dönmeye hazırlanan bir başka öğrencim. ‘Nijerya`da turizm sektörü ne durumda, kolayca iş bulabilecek misin?’ diye sorduğumda “Burada üç yıldızlı bir otelde sürekli yabancı misafirler ile çalışan bir tesiste iki yıl resepsiyonistlik yaptım, otel sıkıştığında ise kat hizmetlerine de yardım ettim, güzel bir tecrübe elde ettim. Aldığım diploma ile de rahatça bir otelde işe başlayabilirim, yükselebilirim çünkü sektör orada çok hızlı büyüyor” dedi. Bu arada ünlü akademisyen Jumia 2019’da yaptığı bir araştırmada Asya Pacific bölgesinde Afrika % 5,6 oranında büyüme ile ilk sırada turizm sektöründe yerini aldığını belirtmiş. 
İki öğrencim, ikisi de farklı dünyalara, farklı kıtalara doğru yelken açarken; verdikleri kararlar doğrultusunda Kıbrıs turizm sektörü olarak geldiğimiz aşamanın ipuçlarına da tekrardan şahit oluyordum. Aynı restoran, otelcilik, kısaca yiyecek içecek sektörü ile ilgili olan herkes ile konuştuğum gibi. Adadan turizm sektöründe çok büyük bir göç var ve bu çok tehlikeli boyutlara ulaştı. Tekrardan birçok tesis eski çalışanları ile temas ediyor, geri getirmek için çaba sarf ediyorlar, karşılarına bin bir zorluk ve bürokratik engeller konuyor. Hadi buyurun. Nerden tutsanız elinizde kalıyor misali. 
Lucy`nin yaptığı araştırmaya bir göz atalım
Lucy Afrika kökenli öğrencilerin Kuzey Kıbrıs üniversitelerinde okurken memnuniyet araştırması yapmış. Bu araştırmada, üniversitelerdeki turizm okuyan öğrencilerin tatmin oranlarını, önerilen müfredat ve programlar sonucunda beklentilerini, Afrika kökenli öğrencilerin Turizm ve Konaklama sektörü düşünüldüğünde motivasyon oranlarını, Afrika üniversiteleri yerine Kuzey Kıbrıs üniversitelerini tercih etme sebepleri ortaya konulmaya çalışılmış. 
Sırası ile Kenya, Nijerya, Kamerun ve Kongo ilk dört sırayı paylaşan ülkeler oluyor. WhatsApp group ve Google Formdan online olarak yaptığı araştırmaya 215 kişi içerisinden 173 tanesi SPSS’e doğru bir şekilde kayıt edilebilmiş. 
Öğrencilerin büyük bir kısmı %43 oranında önerilen müfredattan memnun oldukları, % 26 oranında çok memnun oldukları sonucu çıkmış. Yani % 69 oranında müfredat ile ilgili bir sorunun olmadığı bilgisine ulaşıyoruz 
Bir diğer sonuç ise, % 49 oranında aldıkları eğitimi başka arkadaşlarınıza önerir misiniz? sorusuna aldığımız yanıtı oldu. % 42,5 oranında bir çekimserlik (nötr) olma durumu söz konusu iken, yüzde 8,5 oranındaki öğrenciler hayır cevabını verdi. 
Öğrencilerin yeni programlardan, yeni öğretim tekniklerinden, sektörün yeniliklerinden, müfredatları boyunca memnuniyet ile bunu gördükleri ve tecrübeli öğretim üyesi saysının (sektörel deneyim), mutlaka akademik kariyer kriterleri anlamında doğru orantılı olduğu bilgisine varıldı. 
Bir diğer önemli saptama ise öğrencilerin okudukları yıllar içerisinde sektörel tecrübe edinme sürelerinin (staj) yeterli derecede ve seviyede olmadığı bilgisine ulaşıldı. Bu genellikle % 50 oranından fazla kişi tarafından destekleniyor. 
Sorulardan bir tanesi ile Afrika Kökenli öğrencilerin yüzde 64 oranında bir kesimin Kuzey`de işlenen kriminal suçlardan rahatsızlık duydukları ve bunu Afrika öğrencilere bırakılan kötü bir miras olarak ne yazık ki kaldığını söylüyor. Turizm sektöründe çalışmak isteyen Afrika kökenli öğrencilere daha fazla imkân verilmesi gerekliliği ise % 57 oranında bir görüş ortaya çıkıyor. 
Sizce eğitim öğretim, tarım, hayvancılık, inşaat,  alış veriş, yiyecek içecek vs gibi sektörler geleceğe dair ümit veriyor mu? Cevabını size bırakıyorum. 
Turizm sektörüne toplum olarak sahip çıkalım. Sektörün hepimize ihtiyacı var.
Turizm Hayattır.