İş kadını, Yaratıcı Çocuklar Derneği’nde Yönetim Kurulu Üyesi, ressam ve yazar olan Özge Günaydın, amansız hastalığa karşı verdiği mücadeleyi “Panik Yok Ben Kanserim ve Yüz Yaşıma Kadar Yaşayacağım” isimli kitapta topladı.

Mesleğinin zirvesindeyken kanser olduğunu öğrenen ve onunla savaşarak sağlığına kavuşan Özge Günaydın;  Kanal T’de Dilek Orhan ve Sibel Tatar’ın hazırlayıp sunduğu Dikkatimi Çekti programında önemli açıklamalarda bulundu.

Özge Günaydın’ın konuşmalarından öne çıkan detaylar şöyle; 

Çok mutlu bir çocukluk geçirdim. Annemi 10 yaşımda çok ani bir şekilde kaybettik. Ağır bir travmaydı ve ben bu travmayı her gün anneme yazdığım gönderilmemiş mektuplarla aştım. Benden küçük iki kardeşime ve bana annemin yokluğunu hissettirmemek için büyük uğraş veren babama minnet borçluyum. 

‘Girişimci ruhumu, portakal sandığı üzerinde kitaplarımı satarken keşfettim’

Varlıklı bir aileden gelmeme rağmen hep tutumlu oldum ve israfa karşıydım. Henüz 11 yaşımdayken, çoğu yurt dışından gelen, hepsini bir solukta okuduğum kitaplarımı, yeni kitaplara yer açabilmek için sattım. Bağdat Caddesi’nde, portakal sandığı üzerine dizdiğim kitaplarla, beni gören babamın şaşkınlığını bugün halen unutamam. Kitaplarımın tümünü sattım, sanıyorum alıcıların çoğu babamın arkadaşlarıydı.

‘Fark etmeden Altın Genç Ödülü almışım’

     Hayatımdaki en büyük şanslarımdan biri Acıbadem İstek Vakfı’nda eğitim görmek ve Bedrettin Dalan’ı tanımaktır. Yaratıcılığın önünde engel tanımayan ve bu alanda tüm imkanları sunan bir zihniyetin mezunlarıyız biz. Yapı olarak da çok meraklı olduğum için her faaliyetin içinde oldum, özgün projelerimi sunulan fırsatlarla geliştirdim ve bir baktım ki Altın Genç Ödülü’nün sahibi olmuşum, hem de hiç farkında olmadan.

‘Hayat bazen yol değiştirir’

    Hayat bazen, yol değiştirir. Bilkent Üniversitesi, İdari Bilimler Fakültesi Ekonomi Bölümü’nü kazanmıştım. Tam gitme hazırlıkları yaparken, babamın kanser olduğunu öğrendim. Gitmeyip, babamla İstanbul’da kalmayı seçtim. Babamın tedavisi sürerken, yeni okulum Sabancı Üniversitesi, bölümüm Moda Tasarımdı. Bu arada, lk eşim olan gençle tanışmıştım. Çok erken yaşta evlendim ve hemen akabinde babamı kaybettim.

‘Hayata aynı pencereden bakamamak en geçerli boşanma sebeplerinden biridir.’

    İlk eşimden de, sonradan yaptığım ikinci evliliğimden de aynı gerekçelerle boşandım. Hayata aynı pencereden bakamamak. İki evliliğimin bana en güzel ödülü iki kızım oldu. Her iki eşimle de dost kalmayı ve ebeveyn olarak ilişkilerimizi sağlıklı yürütebildiğimiz için mutluyum.

‘Panik Yok Ben Kanserim ve Yüz yaşıma kadar yaşayacağım’

38 yaşımda, kendimi her anlamda çok sağlıklı ve iyi hissettiğim bir dönemde lenf ve meme kanseri olduğumu öğrendim. İlk gün ağır bir travmaydı. Bu travma sadece bir gün sürdü. Ertesi gün kanserle savaşmaya hazırdım. Ameliyatlar, ardından kemoterapi. Kemoterapi almaya henüz başlarken, saçlarımı kazıttım. Küçük kızım 8 yaşındaydı ve onun bu süreçten hiç bilgisi olmadı. Çünkü, hiç yatmadım, hiç hasta gibi davranmadım. Kendime renk renk peruklar aldım. Bu süreci ailem ve dostlarımla adeta karnaval gibi yaşadım. Bu dönemimi anlattığım ‘Panik Yok Ben Kanserim ve Yüz yaşıma kadar yaşayacağım’  kitabımı yazdım.  Savaştım ve yendim. Kanserle mücadeleye dair önerilerin ve hasta yakınlarının mektuplarının bulunduğu ‘Panik Yok, Ben Kanserim’; sadece bu hastalığı yaşayanların değil, aynı zamanda teşhis konan kişilerin yakınlarının da rehberi olsun istedim ve gelirini Senoloji Derneği’ne bağışladım. Geçtiğimiz Ekim ayında da,  Senoloji Derneği iş birlikteliği ve İstanbul Cerrahi Hastanesi sponsorluğunda meme kanserinde farkındalık yaratmak için başlatılan  #Hayatın Senin Elinde” sloganıyla yola çıkan proje kapsamında resim sergisi düzenledim ve gelirini yine derneğe bağışladım…”