Melin DOBRAN

Girne’deki, Namık Kemal Caddesi’nde bulunan dükkan sahipleri, bölgenin çok fazla canlı olmadığını  eski günleri arardıklarını söyledi.

Daracık yolları ve İngiliz döneminden kalma binalarıyla, tarihi bir yer olma özelliğini koruyan bölgede, göçten dolayı pek fazla yaşayan kalmadığını belirten esnaf, eski günlere olan özlemini dile getirdi.

Diyalog’a konuşan bölge esnafı, eskisi gibi dostlukların kalmadığından, komşuculuk edecek kimse bulmamaktan eski saygının kalmamasından dert yandı.

Eski dostlarının bir bir bölgeden ayrıldığını, kalanların da çoğunun vefat ettiğini dile getiren bölge esnafı, herkesin geçim derdine düştüğünü, hayatın her geçen gün daha da zorlaştığını söyledi.

Bölge esnaflarından Aytaç Dayı ve Hatica Bittacı, Diyalog’a şöyle konuştu:

Aytaç Dayı

“ Yaklaşık 20 seneden beri burada marangozluk yapıyorum. Burası çok büyük bir yer olmamasına rağmen, şehir içi ve geçit yeri olduğu için, görülen bir yer. Burada bir kaç dükkan var, herkesin kendine göre bir iş sahası vardır, müşterisi vardır. Genel olarak sokaktan pek geçen olmaz. Turistler uğrar ve çevredeki lokantalara giderler. Her kesime hitap ettiğimiz için, kendi çapımızda bir sıkıntımız yok. Ülkedeki ekonomik kriz ister istemez bizi de etkiliyor. Her şeyin fiyatı arttı, geçim zor, çocuk okutmak zorlaştı. İş sıkıntısı yoktur ama gelir-gider olaylarında sıkıntı yaşıyoruz. Buradaki herkesle arkadaş oldum, iyi bir çevre edindim kendime. Tabi Girne’nin büyük kısmı diğer tarafta olduğu için orası daha canlıdır. “

Hatice Bittacı

“ 1963 yılından beri fırıncılık yapıyoruz. Lapta’dan buraya göç ettik. Eskileri özlüyoruz, eski dostluklar kalmadı. Şimdi insan ne ararsa buluyor, huzur yok, her şey pahalı, ahbaplarımızı binde bir buluyoruz. Eskiden kadınlar hep ev hanımlığı yapardı. Şimdi herkes çalışmak zorunda. Herkes geçim derdine düştü, muhabbet edecek, komşuculuk edecek kimse kalmadı. Eskiyi gerçekten çok özlüyorum. Şimdi her şeyden bol bol var, teknoloji de gelişti, her şeyi çok rahatlıkla bulursunuz. Eskiden insanlar daha saygılıydı, daha muhabbetliydi ve her şey çok daha iyiydi. Şimdi herşey pahalı, ay sonuna doğru işlerimiz biraz düşer ama genel olarak iyidir. 1969 yılından beridir eşimle beraber bu dükkanı çalıştırıyoruz. Ekmek, pide, tahınlı, hellimli, zeytinli ve kabak böreği gibi hamur işleri yapıyorum. Zaten bu bölgede kalanların bir çoğu vefat etti, bazısı da burayı terketti ve mahallede kimse kalmadı. Yolda günde 20 kişi ya geçer ya geçmez.”