Sabah saati, uzun yolda aklıma çakılmasın diye, minik kızımdan bir gülücük almaya çalışıyorum... 20 aylık ve her geçen gün daha zor gülümsüyor minik dudakları...

Gönyeli’den Mağusa’ya yolla koyuluyorum... Yol 45- 50 kmcik…  Gönyeli Çemberciği yine tıkalı... Sabah güneşciği anlımda, sağ kolum kopsa vucuduma takmazlar, bu daha siyah diye.. Yol boyunca 3-4 kez telefonum çalıyor... Numara bulamayan, randevu alamayan veya yakınını göstermek isteyenler... "Bir hastacığım var" diyorlar... Bu kadar sevimli hastayı reddedemiyorum sabah sabah... 

Polikliniğe ulaşıyorum belki 50 hastacık... Kapıcım durumu özetliyor,"doktorum 3 gocagarıcık' var Karpaz’dan gelmiş, numara bulamamış ve randevucukları yok... Siz onay verirseniz kayıtcık yapsın? 

Kim yok diyebilir kiii... Acil den gelen vs eklenip duruyor...

Başlıyorum hızlıca hasta bakmaya... Her gelen hastam, devlet kurumuna vermek için bir Raporcuk istiyor. En azından bir güncük... Anlatamıyorum verilmeyeceğini... Küsüp gidiyorlar...

Yardım için birçok kez hemşirecik istediğim halde, hemşire sayımız yeterli olmadığından her hastanın her şeyi ile ben ilgileniyorum muayene odasında...

Ayrıntılı bakmak için damlacık koyduruyorum ama: "Damlalı muayeneler uzun sürüyormuş, bu nedenle gereksizmiş, ama yine de ben bilirmişim diye minik uyarılar filan... Fakat yine de vicdanım elvermiyor ve vazgeçemiyorum Damlalı muayeneden… Son damlalı hastam 41 yaşında N.K. Yakını göremiyor diye 1 gözlücük almaya geliyor... Bakıyorum sağ Papilödem sol optik sinir üzerinde TÜMÖR... Elim ayağım kesiliyor... Boynumdan başıma ağrı başlıyor... 2 çocuğu var eşi yanında.... Gözlük reçetesi alıp gidecek... Nasıl söylerim "gözünüzde tümör var diye? Hastam bembeyaz kesiliyor benim gibi... Anlıyor kötü bir şeyler olduğunu, ben sakin ve umutlu görünmeye çalışıyorum... Acil ambulansla Lefkoşa’ya gönderiyorum oradan aynı gece istanbul’a uçacak, Acil kurul kararıyla...

Dönüyorum polikliniğe, arkamdan av rusatı için bekleyen 3 kişi ve bir çavuş giriyor... "Dr. hanım komandocuklarımız var 35 tanecik diyor.... Bir bakar mısınız? Diye rica ediyor... "Bir bakarsam bir şey göremem ... Muayneye gelsinler diyorum... Düşman kesiliyor…

Tekrar yola çıkıyorum yol 45-50 km’cik…

Ahh biz Doktorcuklarrrr…

(Şerife ÖZHUY)