Covid-19 salgının yol açtığı sağlık ve ekonomik sıkıntılarla yüz yüze iken, seller ve yangınların yol açtığı ağır yıkımları da yaşıyoruz. Ancak bunlar olurken, dünyanın her tarafında aynı zamanda ciddi Mülteci krizi, savaş gerilimi ve ırkçılık yaşanıyor. Ekonominin bozulması toplumsal gerilimi artırıyor. Var olan sorunlarla birleşerek toplumların içinde gerilim tırmanıyor. Bu hal sonuçta siyasi dile yansıyor. Herkes bir birini suçlarken toplum içinde, üsteki bir alttakini, alttaki üstekini suçlamaya başlıyor. 
Siyasi dilin bu karmaşa içinde keskinleşmesi ile toplum içinde bölünme derinleşiyor. Birinin marazı, ötekinin sevinci ama onun sevinci ise diğerinin marazı oluyor. Bu hal hiç iyi değil. Çünkü yönetenler ulusal, dini, değerler üzerinden sorunlardaki sorumluluklarını örtmeye. Erklerini bunlar üzerinden yaptıkları hamaset ve suçlamalarla korumaya... Muhalefet olanlar ise tüm bu sorunlardan ulusal ve toplumsal dirliği yıkmakla suçladıkları iktidarları suçluyor. 
İşin ilginci ise erke ve muhalefette olanlar, bu değerlerin tek savunucusunun kendileri olduğunu ifade ediyor. Yalnız arada bir fark var. Erkte olanlar muhalefet edenleri yabancı güçlerin ajanları diye takdim ederken. Muhalefet edenlerde erk sahiplerini, yabancı güçlerin, ülkeyi, toplumu yıkıma götürmek isteyen işbirlikçileri olarak gösteriyor. Böylece felaketler karşısında dahi toplumsal acının, ortak toplumsal enerji ile karşılanması ve aşılmasına dönük zemin gelişmiyor.
Bizde de benzeri ortam yaşanıyor. Onca siyasi, toplumsal ve ekonomik sorun varken, Cumhurbaşkanı Sayın Tatar ansızın; “Bayrak gönderden inmeyecek, ezan susmayacak” dedi. Bunu niçin söyledi? Bir kere bunu Kıbrıs’ta bu halka ifade etmesi şık değil. Çünkü bu toplum ve halk Osmanlı’nın egemenliğinden çıkıp İngiliz Sömürge yönetiminin altına girse bile ne “bayrağı indirdi” ne de ezanı susturdu. Üstelik bu değerlerini EOKA saldırıları ve şiddeti altında dahi ne indirdi ne susturdu.
Ayrıca Başbakan Sayın Saner’in topluma bakarak, tarihi yok sayarcasına ifade ettiği ‘1974 öncesi nesne bile değildik, 74’ten sonra özne olduk’ demesinin ardından Sayın Tatar bu demeci verdi. Halbuki bu toplumun en yetkili bu iki yöneticisi, bunlardan ayrı olarak Kıbrıs Türk Toplumunun; 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti’nin eşit ortağı olarak, “Türk bayrağını”; Kıbrıs Cumhuriyeti’nin resmi bayraklarında biri yaptığını unutmaması gerekirdi… Yani bu değerleri bırakın indirmeyi aksine Türk bayrağını, Türkiye dışında bir devlette, yani Kıbrıs Cumhuriyeti’nde resmi bayraklardan biri yaptı...
 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasına göre Cumhuriyetin resmi binalarında Kıbrıs Cumhuriyeti bayrağının yanına Türk ve Yunan bayrakları da yer alacak. Kıbrıs Türk Toplumunun kendi resmi kurumlarında ise Kıbrıs Cumhuriyeti bayrağı ile birlikte Türk bayrağı asılacak. Kıbrıs Türk Toplumu kendi dini, sosyal veya ulusal etkinliklerinde ise yalnızca Türk bayrağı kullanabilecekti.
Böyle tarihi bir temeli olan bu topluma, sanki de ciddi bir tehlike varmış gibi Cumhurbaşkanı Sayın Tatar’ın “Bayrak inmeyecek, ezan susmayacak” demesi ve Başbakan Sayın Saner’in “1974 öncesi nesne bile değildik” demesi son derece uygunsuzdur. Bu yapay söylemlerin nedeni ise, zor ekonomik, siyasi sorunların konuşulmasını tartışılmasını engellemektir.
Ama bundan kaçmak için, ulusal, dini duygu ve değerlerin istismarını yapmak, sonuç itibarı ile bu değerlere dönük toplumsal duyarlılığı zedelemektedir. Bu tutum, ortak toplumsal enerji ile ağır ekonomik, sağlık ve hukuki sorunların aşılabilme zeminini de darbeler. 
Bunlara karşın sağduyulu tüm toplum kesimleri, yan yana durma ve ortak değerleri yaşatma gayretinden geri kalmamalıdır. Ancak yöneticiler ve siyasetçiler “kaş yapayım derken göz çıkartmaktan” da geri durmalıdır.