İngiltere Avam Kamarası Başkanı Sir Lindsay Hoyle, iki yıl önce adanın güneyini ziyaret etmiş ve 500 bin Kıbrıslının İngiltere’de, 50 bin İngiliz’in de Kıbrıs’ta yaşadığını söylemişti…

   Aradaki farkı görebiliyor musunuz?..

   Halen adanın iki kesiminde ‘öz Kıbrıslıların’ sayısı bir milyonu bulmuyor…

   Fakat 500 bin Kıbrıslı İngiltere’de yaşıyor…

   Perki neden?..

   Kıbrıs, iklim ve mesafeler açısından İngiltere’den çok daha cazip bir ülke…

   Yaz aylarında hafta sonu denize mi gitmek istiyorsunuz, Lefkoşa’dan Larnaka’ya 45 dakika…

   Girne’ye 20 dakika…

   İngiltere’de yılın yarıdan fazlasında ısınma ihtiyacınız vardır…

   Kıbrıs’ta bu süre en fazla üç ay…

   İngiltere’de aile buluşmaları ‘mesafe ve ağır çalışma koşulları yüzünden’ çok seyrek gerçekleşebiliyor…

   Kıbrıs’ta çoğu insan anne ve babasıyla iç içe yaşıyor…

   Farklı yerlerde olsalar bile, bilemediniz bir saat içinde buluşabiliyor…

   İngiltere’de ‘paralı olsa bile’ doktor randevusu için haftalarca, hatta aylarca beklemek zorunda kalıyorsunuz…

   Kıbrıs’ın kuzeyinde devlet hastaneleri çökmüş olsa da, özelde istediğiniz doktora gün içinde bile ulaşabiliyorsunuz…

   Güneyde bugün, İngiltere’deki hastanelerle yarışabilecek durumda özel hastaneler ve ünlü doktorlar vardır…

Peki neden İngiltere?..

   Şimdi esas konuya geçelim…

   Kıbrıslı Türk ve Rumların önemli bir kısmı neden İngiltere’de yaşıyor?..

   Neden daha zor koşullarda yaşamayı tercih ediyor?..

   Daha iyi kazanç için mi?..

   Yoksa; Kıbrıs’ta 60 yılı aşkın bir süredir devam eden ‘toplumlararası güvensizlikten’ mi?..

   Adanın her iki tarafında silahlı kuvvetler vardır…

   Ateş-Kes’in dışında herhangi bir anlaşma yoktur…

   Rum eğitim kurumlarında Türk düşmanlığını körükleyen dersler müfredattan kaldırılmadı…

   Konuyu bu açıdan incelediğiniz zaman, Kıbrıslıların güzel ülkelerini terk edip, soğuk ve karanlık bir ülkede yaşam sürmesinin nedenini daha iyi anlayabilirsiniz…

   Sorun adada iki toplum arasındaki güvensizliğin devam etmesidir…

   Bu sorun ortadan kaldırılmadığı sürece gidenleri geri getirmek çok zordur…

   Sorunu ortadan kaldırabilmek için AB ve BM’nin desteğine ihtiyaç vardır…

   Kuşkusuz ondan da önemlisi iki Anavatan’ın ‘yakınlaşmayı’ başarmasıdır…

   Analar yakınlaşır ve uzlaşırsa, yavruların uzlaşması daha kolaydır…

   Kıbrıs sorununa kalıcı bir çözüm bulunması halinde, yurt dışındaki Kıbrıslıların dönüşü de kolay olur…

   Çözüm olmasa bile, Kıbrıslı Türkleri adaya çekebilmek için etkili girişimler yapılmalı ve önemli teşvik programları hazırlanmalıdır…

   Böylesi kriz dönemlerinde adaya paralı insan getirmek son derece önemli ve gereklidir…

   Ne var ki; elektrik sayacı veya sabit telefon dahi bağlayamazsanız bunu başaramazsınız…

Güneye akın, kuzeyden kaçış var

   Şimdi gelelim Kıbrıs’ta yaşayan veya Kıbrıs’ı ziyaret eden İngilizlere…

   Geçtiğimiz yıl içinde bir milyon 500 binden fazla İngiliz adanın güneyini ziyaret etti…

   Bir önceki yıla oranla ciddi artışlar yaşandı…

   Kuzey Kıbrıs’ı ziyaret eden İngilizlerin sayısı ise 22 binden 18 bine geriledi…

   Fakat daha üzücü olan, Kuzey Kıbrıs’ta sürekli ikamet eden İngilizlerin sayısındaki azalmadır…

   Bunun nedenlerini araştırmak ve çözüm üretmek KKTC’yi yönettiğini iddia edenlerin ana görevidir…

   Ama bunu yapmadılar…

   İngilizlerin ‘ikamet izni yenileme’ konusunda dahi ciddi zorluklarla karşılaştığını bildikleri halde çözüm üretmediler…

  Bir başka neden mülk alımlarında kazıklanmalarıdır…

   Resmen aldatıldıkları halde, KKTC’nin yasaları onları koruyamadı…

   Ve son zamanlarda ölümlü trafik kazalarının artması, çevre kirliliği, asayiş olayları onları korkutmaya başladı…

   Güneye akış devam ederken, kuzeyden kaçışların yaşanması KKTC için büyük bir kayıptır…

   İngilizleri kaçırıp, Afrikalıları getirmek suretiyle Kıbrıs’taki kültür, yaşam ve asayiş sorunlarının her geçen gün daha da artacağını göremiyoruz…

   Yazıklar olsun…