Kıbrıs’ın iki kesiminde yani kuzey ve güneyde gündemin en önemli maddesi pahalılıktır…
   Türkler de Rumlar da pahalılıktan yakınıyor ve önlem istiyor…
   Bunun dışında iki tarafın diğer gündem maddeleri hiç uyuşmuyor…
   Kıbrıs’ın kuzeyinde hemen her gün tartışılan konuların başında elektrik kesintileri geliyor…
   Bazı bölgelerde elektrikler ‘trafo bakımı’ gerekçesiyle 5-6 saat süreyle kesiliyor…
   İnsanlar bu kesintiler yüzünden ciddi sıkıntılar yaşıyor…
   Klimalar ve buzluklar çalışmıyor, çamaşırlar yıkanamıyor, iş yerlerinde cihazlar çalışmıyor...
   Başka ne tür konular tartışılıyor?..
   İlaç eksikliği…
   Yolların bozukluğu…
   Marketlerde hemen her gün fiyatların yükselmesi…
   Uyuşturucu, soygunlar, tecavüzler, şiddet olayları ve trafik kazaları…
   Peki bu tür olaylar Kıbrıs’ın güneyinde olmuyor mu?..
   Elbette oluyor…
   Özellikle adli olaylar bizden daha fazladır…
   Ancak onlar bizdeki gibi her Allah’ın günü elektrik kesintilerini veya Teknecik Santralinden yükselen zehirleri tartışmıyorlar…
   Çünkü gündemlerinde böyle bir konu yoktur…
   Onlarda işler bir plan ve program dahilinde yürütülüyor… 
   Onların yolları kuzeydekinden çok daha güvenlidir…
   Sağlık sistemleri de öyle…
   Onlarda en fazla tartışılan konu ise Kıbrıs sorunudur…
   Kıbrıs sorununun çözümü halinde 200 bin Rum göçmenin malına, mülküne dönebileceğini düşünüyor, bu amaçla mücadele veriyorlar…
   Onlar Kıbrıs sorununu her zaman gündemin ilk sıralarında tutuyor, geleceğe yönelik stratejiler üzerinde çalışıyor...
  
Tüm ülkeleri etkilediler

   Avrupa Birliği üyesi olmanın avantajlarını da kullanarak, Kıbrıs sorununun çözümüne ilişkin tezlerini sürekli güçlendiriyorlar…
   Ekonomik krizi fırsat bilerek Türkiye üzerindeki baskıları yoğunlaştırıyorlar…
  Oldukça etkili bir propaganda savaşı yürütüyor, lobicilik faaliyetlerini geliştiriyorlar…
   Onlar ‘Ulusal Konsey’de oy birliğiyle alınan kararları farklı yöntemlerle hayata geçiriyor, bizdekiler karşılıklı suçlamalarla sadece kendilerine zarar veriyor…
   Bir başka önemli nokta…
   Onlar dış yatırımları artırmak ve ülkeye daha çok para çekmek için büyük çaba sarf ediyor, bizim tarafta ise gelenleri kaçırmak için çalışıyor…
   Onlar eğitim ve sağlık için büyük para harcıyor, bizim tarafta bütçenin yüzde 85’i maaşlara gidiyor…
   İşte o yüzden iki taraf arasında ciddi farklılıklar vardır…
   Onlar Avrupalı, bizim taraf Afrikalı…
   İki tarafın durumunu mukayeseye kalkışmak bile gereksiz…