Organize Sanayi Bölgesi’nin kimin sorumluluğunda olduğunu bilemiyoruz...

   Telekomünikasyon Dairesi’ne yıllardan beri tek kuruşluk yatırım yapılmıyor, sırasında dünya ile iletişimi 2-3 gün süreyle koparıyoruz...

   Tam 40 yıldan beri her seçim döneminde gündeme geldiği halde eğitim ve sağlıkta ‘tam gün’ uygulamasına geçemiyoruz...

   Mevcut seçim sisteminin bu ülkeyi batağa sürüklediğini tüm eski milletvekilleri itiraf ettiği halde, yeni gelenlere gerekli değişiklikleri yaptıramıyoruz...

   Parası olmayan, bütçesi sürekli açık veren, memur maaşlarını ödemekte zorlanan bir ülkede, bazı kesimlere ‘maaş kadar fazla mesai ücreti’ ödüyoruz...

   İhalesiz mal alımlarını ve parti yandaşlarına ‘kılıfına uydurarak’ para akıtmayı sürdürüyoruz......

   Üçlü kararnamelerin hem verimliliği düşürdüğünü, hem de mali açıdan büyük zararlara yol açtığını bildiğimiz halde, 3-5 kişinin inadı veya çıkarı uğruna bu saçmalığa son veremiyoruz...

Bu siyaset güven vermiyor

   Tüm bu sıraladıklarımız, siyasetin ‘ülke ve toplum çıkarlarına’ uygun bir şekilde çalışmadığını ortaya koyuyor...

   Aynı partinin iktidarında değişen bakanların, üst kademe yönetimini de değiştirmesinin anlamı ne olabilir?..

   Adam kayırmacılık, yandaşlara menfaat değil mi?..

   Ve bu uygulama sayesinde sayısı sürekli artan müşavirlere ‘çalıştırmadan’ maaş ödüyoruz...

   Yıllar önce bu ülkede makam aracını reddeden bakanlar vardı...

   Şimdi birçoğunun ikinci makam aracı vardır...

   Özel korumalarla seyahat edenleri bu toplum görmezden gelebilir mi?..

   Bütçe yetersizliği yüzünden ihtiyaçlı öğrencilerin burslarını kesen, geçicilere yol gösteren bir siyaset anlayışı, diğer taraftan hangi amaçla, hangi mantıkla 3 bine yakın RHA’ya para ayırabiliyor?..

Rüşvet alan yanacakmış

   Eski yolsuzluk ve suistimal dosyaları, eski Başbakan’ın döneminde ileri götürülmedi...

   O Başbakan kendisine bağlı Denetleme Kurulu’nun raporlarını aylarca raflarda bekletti...

   ‘Tam yetkili olmadığı halde’ polise “sakın dava dosyalamayın” talimatları verdi...

   Yeni gelen yönetim ise, davaların geri çekilmeyeceğini söylerken, diğer yandan ilgili kurumların yöneticilerine ağır baskılar kullanıldı...

   Baskı altında kalan insanlar vicdanlarının sesine kulak vererek, bulundukları makamları terk etti...

   Bütün bunlar gözlerimizin içine bakarak yapılırken, diğer yandan yeni yasa ile “rüşvet alan yanacak” haberlerinin yayılması topluma ne kadar güven verebilir?..

   Sokaktaki vatandaşa sorun, size vereceği yanıt aynen şöyledir:

   “Bir gariban olursa onun başını yakarlar, ama babaların başını kimse yakmaz...”

   Aynen böyle...

   Başbakanlık Denetleme Kurulu oluşturulurken de bizlere aynı şeyler söylenmişti...

   Yolsuzluk ve suistimallerin ortaya çıkarılacağı, “yapanın yanına kalmayacağı” iddia edilmişti...

   Peki ne oldu?..

   Yapanların yanına kaldı...

Gelelim polise

    Organize Sanayi bölgesine bir sorumlu atayamayan bu siyaset anlayışı, diğer yandan Anayasa değişikliği yapmayı gündeme getiriyor...

   Peki ülkenin şu an için en acil konusu nedir?..

   Polisin sivile bağlanması mı?..

   Henüz ortada bir anlaşma olmadığı halde, ateş-kes’in hüküm sürdüğü bir ülkede ‘vicdani ret’ adı altında askerliği reddetmek mi?..

   Peki sınırları kim koruyacak?..

   Bütünüyle Anadolu çocuklarına mı bırakılacak sınırlar?..

   O zaman da birileri çıkıp “siz ne halt ediyorsunuz?” dediğinde yüzümüz kızarmayacak mı?..

   Polisin sivile bağlanması demokratik ülkelerin olmazsa olmazıdır...

   Ne var ki; KKTC’de öyle bir demokrasi anlayışı gelişmiş değil...

   Eleştiren gazeteciyi işinden etmeyi marifet bilen...

   Aynı partinin üst kademe yöneticilerini ‘kendi yanında durmadığı için’ görevden alabilen bir demokrasi anlayışı ilke Avrupa’daki demokrasi anlayışını sakın birbirine karıştırmayalım...

   Bizdeki demokrasi anlayışı ile, polisin sivil idareye bağlanması durumunda nelerin olabileceğini iyi düşünelim...

   İşin kısası önce demokrasi sınavından geçelim...

   Gerisi zaten kendiliğinden gelir...

...