Güneşin etrafında dönen, yerküre dışında, yedi gezegen var. 

En çok bunlara merak sardırsak da güneş sisteminin içindeki kitlenin yüzde 99.86’sını meydana getiren güneşin kendisidir.

Yeryüzü ve diğer gezegenler muazzam bir atom reaktörü olan güneşin etrafında uçuşan birer yuvarlak toz parçası gibidirler. 

Güneşin kalbindeki devasa ısı ve basınç, hidrojen atomlarının birleşerek helyum meydana getirmesine neden olur ve her saniye dört milyon ton madde enerjiye dönüştürülür. Yeni üretilen bu enerji, on binlerce yıl güneşin içinde debelendikten sonra yüzeye yükselir ve kurtulup ışık hâlinde kâinatın her yönüne dağılır. 

Bunun dünyamıza ulaşan miktarı milyarda birdir. Dünyamızı ısıtan, ona hayat veren budur.  

Yeryüzüne ulaşan bu sıcaklığın büyük bir bölümü okyanuslarda depolanır. 

Dünyanın her yerine eşit miktarda güneş ulaşmaz. Kutuplara daha az bir pay düşer ve en yüksek seviyesine ulaşmak üzere ekvatora doğru artar. Kutuplardaki canlılar ile ekvatordaki canlıların değişik olmaları, değişik yaşam tarzları sürdürmelerinin nedeni budur. 

Dünyaya ulaşan güneş ışınlarının hepsi dünyada kalmaz. Üçte biri yere vurur vurmaz dışarı akseder. Bir kısmına atmosfer mâni olur. Kalan miktar üçte ikidir. 

Geceleyin görünmese de güneş dünyayı ısıtmaya devam eder. 

*

Sabahleyin uyandığımda Espasito’yu yanımda bulamadım. Banyoda değildi. Aşağıya indiğimde onu salonda ve mutfakta da göremedim. Bahçeye açılan mutfak kapısı kilitliydi. Demek ki dışarı da çıkmamıştı. Geri dönünce bakmadan geçtiğim misafir odasındaki yatakta ölü balık gibi yatmakta olduğunu gördüm. Uyanıktı. Başını çevirmeden, iyi olmadığını söyledi. 

Her zaman canlı ve neşeli olduğu için şaşırdım. Hâlsizdi, midesinin bulandığını, başının ağrıdığını söyleyince sorununun ne olduğunu anladım. Sıcak çarpmıştı onu. Yıllar önce benim de başıma geldiği için biliyorum. Sıcaktan etkilenmek için ille güneşin altında olmak gerekmez, kapalı ortamda da buna maruz kalınabilir. 

Bir gece önce salonda film izlerken klimayı değil vantilatörü açmıştık, ama pek serinlememiştik. Dağılmayan sıcak onu çarpmış olmalıydı.

Serinlemesi için klimayı açtım ve üzerine çarşaf örttüm.

Kısa bir süre sonra kendine geldi.

*

Varlığımızı güneş ile dünya arasındaki mucizevi mesafeye borçluyuz. 

Burası ne Uranüs kadar soğuktur (-224 santigrat derece) ne de karbondioksit atmosferi ve sülfürik asit bulutları ile fırına benzeyen Venüs kadar sıcak. 

Hayat besleyen bir ılımlılığa sahibiz.

İklimimizde, güneş sistemindeki diğer gezegenlerin sahip olmadığı, hayata ve medeniyete izin veren, okyanusların, çöllerin, rüzgârların, fırtınaların, kutuplardaki buzun, deniz suyundaki tuzun, atmosferin ve bin bir başka şeyin düzenlediği bir denge var.

Bu mucizevi dengeyi dünyayı seraya çevirip altüst ederek ödemekteyiz. 

Akrebin onu karşı kıyıya taşıyan kurbağayı sokması gibi.

**

Okuyucularıma not: Gözümden ameliyat olacağım için yazılarıma kısa bir ara vereceğim. Bundan sonraki yazım 8 Ağustos’ta çıkacak.