Kıbrıs sorunuyla ilgili 5’li konferans öncesi Kıbrıs içinde ve ilgili taraflar arasında gerilimli demeç ve karşılıklı suçlamalar arttı. Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri çağrısı ile 5’li konferansa evet diyen tüm ilgili taraflar, konferans öncesi neden karşılıklı en maksimalist duruşlarını en keskin sözlerle ifade ediyorlar?
 Yunanistan Başbakanı Sayın Mitsotakis bu konferans öncesi Kıbrıs ziyaretinde katı sözlerle “işgalden” söz etti. Bu tutumla Türkiye ve Kıbrıs Türk tarafının bu konferans sırasında bunu kabul edeceğini mi zannediyor? Hayır. Bunu konferans öncesi ifade etmesinin iç nedeni; konferans sırasında, Ege, Doğu Akdeniz ve Kıbrıs sorununda maksimalist tezlerinden taviz vermeyeceğine dair, milliyetçi muhalefetini tatmin etmektir. Dış neden ise Türkiye ve Yunanistan arasındaki sorunlara çözüm bulmaya katkı sağlamak isteyen dış güçlere kendi tezlerine dönük daha titiz olmalarına yönelik baskı oluşturmaktır. 
Aynı şey benzeri ve başka nedenle Kuzey Kıbrıs’ta ve Türkiye’de de yaşanmaktadır. 5’li konferans öncesi giderek artan iki devletli çözüm söylemlerine baktığımızda ne murat edilmektedir? Karşı tarafın bunu iki elini kaldırıp teslim olup da kabul etmesini mi ummaktadırlar? Hayır. Bu tıpkı, Yunanistan ve Güney Kıbrıs’ın bu konferans sırasında, gündeme yüksek perdeden getirdikleri, “işgal” söylemini “Türk tarafının”  kabul etmesini beklemek kadar hayal ve boştur. 
Bunda da iç ve dış nedenler var. İç nedenlerden biri şudur; Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’a ve AKP’ye Türkiye’de muhalefet yapan sosyal demokrat, liberal, muhafazakar çevreler, iktidarı dünden daha fazla, milliyetçi reflekslerle suçlamaktadırlar. İktidarı; Ege, Doğu Akdeniz ve Kıbrıs’ta ABD ve diğer güçlerin baskısı ile taviz verecekleri ve buna hazırlandıkları temelinde eleştirmektedirler. Biz de Türkiye TV’lerini izliyoruz. Bu programlara katılan muhalefet sözcülerinin konuşmalarındaki bu vurguları izliyoruz. Bunun için iktidar, bu milliyetçi eleştirilere sert milliyetçi söylemlerle karşılık vermektedir. Çünkü iktidar, dünden farklı olarak, yumuşama siyasetine destek olan sosyal-demokrat, liberal ve demokratik muhafazakârların desteğini yanında iç siyasi nedenlerle bulamıyor. Bu nedenle karşı refleks bu temelde oluyor. Dış güçlere de tıpkı Yunanistan’ın verdiği mesaj gibi duruş vermeye çalışıyor. 
Türkiye ve Yunanistan’daki bu ortam, Kıbrıs içinde ta eskiden beri var olan Federasyon karşıtı, Kıbrıslı Türk ve Rumların işine geliyor. Bunlar kendi maksimalist tezlerine gün doğduğunu zannediyor.
Halbuki tarih bize, acı savaşlardan sonra Türk ve Yunan halkları arasında Atatürk ve Venizolos’un geliştirdiği Türk – Yunan dostluğunu da yaşattı. Aynı zamanda soğuk savaşın en keskin olduğu 1960 yıllarında ENOSİS ve TAKSİM tezlerinin çatışmacı ortamından; 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Antlaşmasına yol açan Rahmetli Sayın Adnan Menderes, Sayın Fatin Rüştü Zorlu ve Sayın Karamanlis ve Sayın Averof’un getirdiği olumlu ortamı da yaşattı. Bu öyle bir antlaşma oldu ki bunun yol açtığı ortaklık olgusu 1964 darbesi ile sakatlansa dahi, adanın iki tarafı hala bunun nimetlerinden yararlanmaktadır. Güneydekiler gasp ettikleri KC’den, Kuzeydekilerde çözüm için dayandıkları siyasi eşitlik zemininden, Garanti Antlaşmalarından ve adanın yer altı, yer üstü ve denizlerindeki zenginliklerinden yararlanma taleplerine bunu, hala temel yapmaktadırlar. 
Yakın zamanda, 2002 sonrasında Türkiye’de Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın, Yunanistan’da Sayın Simitis’in Başbakanlıkları döneminde; iki ülke ve Kıbrıs’ın iki tarafındaki sert milliyetçi muhalefete karşın yumuşama ve barış iklimi üç ülkenin halklarına serin ve ılıman bir iklim sağlamıştı. Yani tarihte acılar kadar güzelliklere kapı gındırtan olaylar da var. 
Şimdi bunca sert ifadelerin karşılıklı havada uçuştuğu bu zamanda, iç siyasetin kısırlığına kapılmadan üretken düşünce oluşturmak ve barış için olumlu katkı geliştirmek gerekir. Belki güzelliğe ve barışa açılacak şekilde kapı gındırmak gelişir. 5’li konferansın kapı gındırtmak için bir adım olmasını umalım.