Savaşta hayatlarını kaybeden ve ‘Kayıplar Listesinde’ yer alan insanların aileleri, yakın arkadaş ve dostlarının büyük acı çektiklerini ve binbir zorluk içinde yaşadıklarını inkar edebilir miyiz?..

   Kesinlikle hayır...

   Ama bu acı sadece 1974’te yaşanmadı...

   Benzeri acılar 1963’te, 1964’te ve daha sonraki yıllarda da yaşandı...

   Benzeri acılar, Türkiye’nin adaya müdahalesinden 5 gün önce de yaşandı...

   Cunta’nın katlettiği insanların acısı görmezden gelinebilir mi?..

   Peki Rum Yönetimi, Cunta’yı, yani Yunanistan’ı neden dava etmedi?..

   Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin, 1963’ten, 1974’e kadar yaşanan acılardan habersiz olduğu iddia edilebilir mi?..

   15 Temmuz Cunta darbesinden...

Karpaz Rumları ve diğerleri

   Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin önceki gün açıkladığı kararı iyi yorumlamak gerekiyor...

   Türkiye’yi 90 milyon Euro tazminat ödemeye mahkum ederken, bunun 30 milyon Euro’sunun ‘kayıp yakınlarına’, 60 milyon Euro’sunun da Karpaz’daki Rumlara ödenmesi emrediliyor...

   Kayıplarla ilgili düşünceleri kısaca yazdık...

   Değil 30 miyon, 130 milyon Euro da olsa, kaybedilen canlar geri gelmiyor...

   Bu her iki toplum için de geçerlidir...

   Irkçı saldırılarla başlayan acıların, her iki topluma da verdiği zararları herkesin iyi değerlendirmesi ve bundan ders çıkarması gerekiyor...

  Bizler; ne 1963’lerin, 64, 65, 67’lerin, ne de 1974’lerin yeniden yaşanmasını istemiyoruz...

   Küçük bir ülkede,  her iki toplumun da refah, huzur ve mutluluk içinde yaşamasını diliyoruz...

   Karpaz’daki Rumların da 1974 sonrasında büyük acılar yaşadığını inkar etmiyoruz...

   Bir anda kendilerini savaşın içinde bulan bu insanların büyük bir kısmı göçe zorlandı...

   Geride kalanlar, özellikle ilk yıllarda büyük acılar yaşadı...

   Evlerine, tarlalarına göz dikildi...

   Bunlar doğru...

   Ama bizler de benzeri acıları çok yaşadık...

   Lefkoşa’nın Tahtakale ve Kaymaklı bölgesindeki evlerimizden kovulduk...

   Geçitkale’de, Larnaka, Limasol ve Baf’ın köylerinde yaşayan yüzlerce insanımız göç etmek zorunda kaldı...

   Tam 103 köyümüzden göç yaşandı...

Lefkara unutulmaz

   Yaşanan acılar konusunda somut bir örnek vermek istiyorum...

   Bundan 6 yıl kadar önce Kıbrıslı bir Rum gazeteci dostum ile, ünlü bir Rum avukatın Lefkara’daki evine misafir olmuştum...

   Avukat, eşi ve ailenin diğer mensupları 1974 öncesini çok iyi bilen ve yaşanan acılardan büyük üzüntü duyan insanlar...

   Eşi, bizlere köyü gezdirirken, bir zamanlar Türk komşusunun evini de gösterdi...

   Anlatırken gözleri doldu ve bana tüylerininin nasıl diken diken olduğunu gösterdi...

   “Onlar giderken de böyle olmuştum, hala böyle oluyorum” dedi...

   Bu ne anlama geliyor...

   Ne kadar inkar edilirse edilsin, az da olsa günün birinde gerçekleri söyleyenler de çıkabiliyor...

Para kimlere verilmeli?

   Karpazlı Rumlara 60 milyon Euro tazminat verilmesi halinde, Güzelyurt (Omorfo), Maraş (Varosha), Girne (Kyrenia) Rumlarının durumu ne olacak?..

   Geçitkale (Köfünye), Taşkent (Dohni), Tahtakale, Kaymaklı, Evdim, Piskobu ve diğer yerlerden göç etmek zorunda kalanlara kim tazminat verecek?..

   KKTC yönetimi, tanınmamışlıktan dolayı dava açamıyor...

   Rum yönetimi, Kıbrıs Cumhuriyeti sıfatını elinde bulundurduğu için tek yanlı hareket edebiliyor...

   Gerçekler bunlar...

    AİHM bu gerçekleri görmezden geliyorsa ve tek yanlı bir kararla insanlığa katkı sağlamış görünyorsa, diğer yandan insanlık suçu işlemiş oluyor...

   Gerçeklerden kaçmak kimseye yarar sağlamaz...