Rumların ve Yunanlıların, Türkiye ve KKTC aleyhindeki propagandaları; onlar açısından yapılması gerekendir...

   Kendi halklarını, Türk düşmanlığı üzerine beslediklerini bilen insanlar bunu yadırgamaz...

   Onların, kendi çocuklarına ve torunlarına, adadaki çatışmaların 1963’te başladığını da anlatmazlar...

   Anlatanların sayısı bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar azdır...

   Bırakın 1963-64 olaylarını, 15 Temmuz’u bile ders kitaplarından çıkarma kararı aldılar...

   ‘Türk işgali’ diyerek propaganda yaparken, adada herşeyin 20 Temmuz 1974’te başladığını iddia ediyorlar...

   Buna neden olan 15 Temmuz’u unutturmak suretiyle, Türk aleyhtarı propaganda faaliyetlerinin başarıya ulaşacağını düşünüyorlar...

   Kendi çocuklarına ve torunlarına da bu şekilde Türk düşmanlığı aşılamış oluyorlar...

   Halbuki; düşmanlık tohumları saçmanın hiç kimseye yarar getirmediğini çok iyi anlamış olmaları gerekirdi...

   Hala anlamamışlarsa, öncelikle kendi insanlarına yazık ediyorlardır... 

Biz ne istiyoruz?

   Kıbrıslı Türkler; cılız sesleriyle adada olup bitenleri Rumlara anlatamazlar...

   Dikilitaş’ın etrafında siyaset üreterek veya barış mumları yakarak, ne istediğimizi, niçin istediğimizi onlara anlatmak mümkün değildir...

   Onlar; bugünkü batmış halleriyle bile, bizden çok üstün olduklarını ve gün gele bizleri azınlık olarak eritebileceklerini düşünüyorlar...

   “Yeter ki işgalciler gitsin, biz bir avuç Kıbrıslı Türk’ün hakkından geliriz” diyorlar...

   Onlara, bir daha hakkımızdan gelemeyeceklerini anlatmamız için uyanmamız, proje üretmemiz gerekir...

   Öcelik kendi evimizdir...

  İşsiz gençlerimizi yanlış mesajlarla, yanlışlara sürükleme anlayışını terk etmeliyiz...

   Yanlış mesajlarla siyaset yapmak sosyalizm değildir...

   Bu anlayışın ‘barış yanlısı’ olmakla yakından, uzaktan ilgisi yoktur...

   Bu anlayış teslimiyetçiliğin ta kendisidir...

   Bugün, özel sektörde market denetçiliğini veya reklam memurluğunu kabul etmeyen gençlere “Ben seni bunun için mi okuttum anneciğim” diyerek destek çıkan, ayrıca gelişmelerine ve hayatın gerçeklerini öğrenmelerine engel olanlar, yarın çocuklarını Yanni ağanın yanında köle olarak mı görmek istiyorlar?..

   Yanıt “hayır” ise, uyanmak ve uyuyanları da uyandırmak gerekir...

Senin ateşin mi kaldı?

   Sen şimdiki evinde elektrikli alet çalıştırmaktan korkar oldun...

   Sana elektrik sağlayan kurum borç batağında...

   Senin 81 bin insanının gelecek garantisi olan İhtiyat Sandığı ve hastalandığında tedavi ihtiyaçlarını karşılamakla mükellef olan Sosyal Sigorta Kurumu batmış durumda...

   Senin, kamu bankalarına borcun 5 milyar TL’yi de aştı...

   Türkiye’ye 8 milyar TL borcun var...

   Güneye kredi veren Troyka, bankalardaki mevduatlara el koydu...

   Her iki kişiden birinin işsiz kalmasına aldırmadan kamu çalışanlarının sayısını azaltma kararı aldırdı...

   Hava yolu şirketini kapattırdı...

   Karlı kuruluşlar olan Elektrik Kurumu (AIK) ile Telekomünikasyon Dairesi’ni (CYTA) özelleştirme emri verdi...

   Sırada ipotekli mülklerin yarı fiyatına satılması var...

   Buna karşın sana 8 milyar TL kredi veren ve her yıl bir milyar dolara yakın bağış yapan Türkiye, senden hiçbir şey istemedi...

   Batırdığın bankalardaki mevduatları son kuruşuna kadar ödedi...

   Kooperatiflerde batan paraları da ödedi...

   Böylesi bir insanlık karşısında halkımızın ezici bir çoğunluğunun minnettarlığını tekrarlamalıyız...

Barışa giden yol

   Gelinen aşamada, hedefimiz elbette bu adada kalıcı bir barışın sağlanmasıdır...

   Ne var ki; bunu tek başımıza başaramayız...

   Dikilitaş’ın etrafında dönerek veya ateş yakarak asla başaramayız...

   Önemli olan karşı tarafı kalıcı bir barışa ikna edebilmektir...

   Bunun için de sürekli güçlenmek zorundayız...

   Kendi ayakları üzerinde durabilecek bir yapıya kavuşmalıyız...

   Kamuya istihdam politikası yerine, özel girişimciliği, yatırımları teşvik etmeliyiz...

   Kıskançlığı, hasetçiliği bir kenara bırakmalı, bu ülke için çalışanlara, yatırım yapanlara sahip çıkmalıyız...

   Bürokrasi çıkmazından kurtulmalıyız...

   Siyasete yeniden çeki düzen vermeliyiz...

   Başarabilirsek, barışı daha kolay sağlayabiliriz...

   Başaramazsak, bizi adam yerine koymazlar, teslim alıncaya kadar da herhangi bir anlaşmaya imza atmazlar...

   Dik durmadığın sürece seni adam yerine koymazlar...

   Gerçek budur...

   Gerçeklerden kaçma şansımız da yoktur...