Kuzey Kıbrıs’ın siyaseti her geçen gün kötüye gidiyor...
  Bunun ana nedeni, yanlış yönetim şekilleri üzerinde ısrar edilmesi ve aynı görüşteki insanların çok sayıda parti kurmasıdır…
  Bir nevi ‘yönetici olma’ hastalığıdır…
  Küçücük bir ülkede ‘lider’ olma kaprisidir…
  Yüzde 30’luk bir partide lider olamayınca, yüzde 3’lük, 5’lik veya 8’lik bir partinin lideri olup, siyasi avantaj elde etmek her şeyden daha önemlidir…
  Soldaki 4-5 parti koro halinde ‘Federal çözümü’ savunuyor, iç politikada ise başarılı icraat yapamıyor…
  Sağdaki 4-5 parti ise Rumlara güvenmediğini belirtiyor ve iki devletliliği savunuyor…
  İç politikada Türkiye’yi kandırma becerisi gösterip, mali destek sağlama ve sonrasında protokolleri uygulamama gibi önemli bir becerileri vardır…
  Ne var ki; her iki tarafın da bu acemi siyaseti yüzünden güzel ülkemiz ağır sorunlarla boğuşmaya başladı…
  Sık sık yazdıklarımızın tümünü bugün yeniden tekrarlamayalım…
  Havanın ve denizlerimizin dışında neyimiz kaldı?..
  Köylerde, kentlerde yürüyecek yolumuz yok…
  Aydınlatma yetersiz…
  Elektrik fiyatları uçmuş…
  Dereler kurumuş…
  Telekomünikasyon çökmüş…
  Yargıda karar bekleyen dosya sayısı 20 bine dayanmış…
  Ağır suçlar patlamış…
  İşsiz gençler uyuşturucu batağına saplanmış…
  Bunları görmezden gelen veya görüp de çözüm üretemeyen bir siyaset anlayışı KKTC’yi asla düzlüğe çıkaramaz…
  Çözüm olması ve adımıza KKTC değil de ‘Kıbrıs Türk Eyaleti’ deseler de bu anlayış bizleri yönetemez, başımızı dik tutamaz…

Değişimden niye korkuyoruz?

  Aslında yapılması gereken doğru teşhis koymak ve hastayı tedavi etmektir…
  Öyleyse; güneydeki gibi Başkanlık Sistemine geçmeliyiz…
  Hemen her seçim öncesinde bunu konuştuğumuz ve ‘desteklediğimizi’ söylediğimiz halde neden gereklerini yerine getirmiyoruz?..
  En önemli neden parlamentoda yer alanların baskı ve tehditleridir…
  Bir daha bakan olamayacağını bildikleri için, sistem değişikliğine izin vermiyorlar…
  Devletin batması, insanların mutsuz olması, zenginliklerimizin yok edilmesi onları ilgilendirmiyor…
  Ve halkı, işe yaramaz bugünkü sistem altında ezmeyi tercih ediyorlar…
  Bunu yapmak yerine; 2020 seçimleri öncesinde Başkanlık Sistemini meclisten geçirmeli ve halkoyuna sunmalıydılar…
  Ama yine yapmadılar…
  Ülkeyi yine eski sistemle seçime götürüyorlar…
  Çok üzücü bir durum…
  Halbuki; diktatörlükten uzak, yargının denetiminde bir Başkanlık Sistemi bu ülke için ‘olmazsa olmazdır…’