Silah zoru ile hedeflerine ulaşamayacağını bilen düşmanlarımız, halen halkımızı anavatandan, koparmak, korumasız bırakmak ve böylece Kıbrıs’ın tümünü egemenliği altına almak çabasındadır.
Bu amaçla, en gelişmiş toplum mühendisliği ve yöntemlerle, yoğun beyin yıkama faaliyetleri ve devamlı uydurdukları yeni sloganlarla hedeflerine ulaşmaya çalışıyorlar.
İçimizdeki bazı yolunu şaşırtmışlar, yabancı devlet ile uluslararası kuruluşlara anavatanın bizi yok etmek istediğini, irademize karıştığı, demokratik haklarımızı gasp ettiği ve halkımızca istenmediği yalanını yaymaktadır.
Bazı yolunu şaşırtmışlar, anavatan yetkilileri ile aramızı açmak için, dayanaksızca kötülemekte, aşağılamakta halkımızdan soğutmaya ve kırmaya, halkımızın imajına gölge düşürmeye ve vefasız göstermeye çalışmaktadırlar.
Ayrıca içimizdeki bazı yolunu şaşırtmışlar, halkımızı duygu sömürüsü ve sloganlarla kışkırtarak, dayanaksızca kötüleyerek, anavatandan soğutulmak koparmak çabasındadırlar.
Sürekli olarak yeni, etkileyici kulağa hoş gelen sloganlar çıkarılmasının tesadüfi olamayacağını akla getirmektedir.
Sık sık yeni ve değişik sloganların genellikle belli bir kesim tarafından kullanılması, belirli bir merkezde üretildiği ve işbirlikçiler tarafından KKTC de servis edilmekte olduğu kuşkularını güçlendirmektedir.
Eylemlerde üzerinde slogan bulunan afiş ve pankartların gökten yağmadığı ve belirli bir yerde hazırlandığı inkâr edilemeyen bir gerçektir.
Bu sloganların tek dayanağımız olan anavatanın kötülenmesi amacı ile üretilip kullanılması,  iyi niyetle bağdaştırılamaz. Halkımızın iyiliği için olamaz.
Birçok kişi gibi ben de son zamanlarda çok kullanılan ‘Dik duruş, biat, irade, bu memleket bizim, müdahale, demokrasi özgürlük’  gibi sloganların gerçekleri yansıtmadığı görüşündeyim. 
Kişisel görüşüme göre bu sloganların bize her konuda ana şefkati ile yardım elini uzatan anavatana karşı kullanılmasının üzücü olması bir yana vefasızlık, samimiyetsizlik, komik, çifte standart ve art niyetli bir tutum olamaz.
Anavatanın irademize karıştığını ileri sürenler, acaba hür irademizle kurduğumuz devletimize ve seçtiğimiz yetkililerimize sahte diyerek hakaret eden ve varlığımız tanımayanlara, neden geçmişten günümüze hiç tepki göstermedi?
Anavatanın halkımızın iyiliği için ve geleceğimizin belirlenmesinde risk altına sokulmamamız için, mali yardımlarının bizimle hazırlanan plan ve protokoller uyarınca harcanması için samimi ve yapıcı uyarılarda bulunması, müdahale mi? 
Devletimize ve seçtiğimiz kişilere sahte diyen, Rum yöneticilerine ve basınına tepki göstermemek, öte yandan, anavatan yetkililerinin ağzından çıkan her kelimeyi kötüye yorumlayarak halkı kışkırtmak dik duruş mu?
Bizden hiçbir çıkar beklentisi olmayan, her konuda fedakârca iyiliğimiz için yardım eden, destekleyen anavatanla işbirliği içinde hareket etmeyi biat etmek olarak tanımlamak, iyi niyetli bir tutum olabilir mi?
 Biat etmek iyiliğimiz için, yapıcı samimi uyarı yapan anavatanla işbirliği içinde hareket etmek mi?
Yoksa biat 2004 referandumunda söz vermesine rağmen ambargoları kaldırmayan adil davranmayan, uluslararası anlaşmalara aykırı olarak sadece Rum’u Kıbrıs cumhuriyeti adı altında üyeliğe alan AB, bize karşı dürüstçe davranmayan BM ve Rum’a şirin görünme yarışında olmak, taleplerini ve kararlarını kutsal ayet kabul etmek mi?
Özgürlük mücadelesini kime karşı yapmalıyız? Silah zoru ile bizi ortak Kıbrıs Cumhuriyetinden atan ve izolasyonlarla çökertmeye çalışan ve 52 yıldan beri sürdürülen müzakerelerde bizimle eşit ortaklığa razı olmayan Rum’a karşı mı? 
 Yoksa 1974’de bizi katledilmekten kurtaran ve bize ait bir bölgede can ve mal korkusu içinde olmadan yaşama olanağına kavuşturan, mali destekle tüm ihtiyaçlarımızı karşılayan ve koruyan anavatana karşı mı?
Demokrasi mücadelemizi, gençlerimizin sportif etkinlikler katılmasını engelleyen, ambargolarla seyahat özgürlüğümüzü kısıtlayan, AB ile BM ve  Leymosun’da yaşayan Türklere ana dillerinde öğrenim hakkı bile tanımayan Rum’a karşı mı? Yoksa dünyaya açılmamızı sağlayan anavatana karşı mı yapmalıyız?