Kıbrıs sorununa toplumlararası görüşmeler yoluyla çözüm arama gayreti sona erdi. 
Rumlar ve Türkler konuşmaya devam edebilir ve muhtemelen edecektir, ama çözüm yolu artık aşılamaz bir biçimde kapalıdır.
Zaten değil miydi, diye soracaksınız…
Doğrudur. Kapalıydı. Ama bugün olduğu gibi kapının arkasına kayalar yığılmamıştı.
Türkiye’nin Cenevre zirvesinde adada iki egemen devlet kurulmasına yönelik teklifi, görüşmelere kilit vurma niyetinin ilanı idi. 
Bu önerinin Rumlar ve uluslararası camia tarafından kabul edilmeyeceği kesin idi. Bile bile yapılması Türkiye yönünden adada bir dönemin kapanıp bir başkasının açıldığının duyurusu 
oldu. 
Yeni gerçek şudur: Kıbrıs sorununun sıklet merkezi toplumlararası görüşmelerden, AKP’nin KKTC’yi tam zapturapt altına alma projesine kaydı.
Bu proje Ersin Tatar’ın, Ankara’nın gücü ile, seçimler hür olsaydı büyük bir olasılıkla oyların çoğunluğunu alacak olan Mustafa Akıncı yerine, KKTC cumhurbaşkanlığına 
seçtirilmesi ile başladı.  Ulusal Birlik Partisi kongresinin yeni 
başkanını seçmesi önlenerek Ersan Saner’in başbakan olması sağlandı.  Kabinede bazı kilit koltukların Ankara’nın istediklerine 
verilmesi ile devam etti. 
 
Görüşmelerin yürütülmesi Ergün Olgun ve Tahsin Ertuğruloğlu gibi aşırı milliyetçilere emanet edilerek Türkiye’nin belirleyeceği yol haritasından sapılmaması güvence altına alındı.
Kıbrıslı Türkler artık ne iç işlerinde ne de toplumlararası görüşmelerin yürütülmesinde otonomdurlar. 
Ama biat projesi tamamlanmış değildir, çünkü UBP çoğunluklu hükûmet Ankara’nın isteyebileceği yasaları Meclis’ten geçirmek için ihtiyacı olan koltuğa sahip değildir.
AKP gelecek seçimlerde adadaki muazzam maddi ve manevi gücünü kullanarak bu çoğunluğun elde edilmesi için çalışacaktır. Eroğlu ve Denktaş ailelerinin AKP/UBP saflarına alınması ile bunun hazırlıkları çoktan başladı. 
AKP Kıbrıs’ta federasyon ve hatta iki bağımsız devlet değil, statükonun devamını istiyor. Statükonun devamı Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki egemenlik iddialarına meşruiyet kazandıran bir olgudur. 
Çözüm isteksizliğinin bir başka nedeni AKP’nin içinde bulunduğu güç kaybıdır. Neredeyse yirmi yıldır Türkiye'yi yöneten parti yorulmuş ve yıpranmış ve eğer kamuoyu araştırmaları doğru ise tek başına iktidar olma gücünü kaybetmiştir. Erdoğan'ın en geç iki yıl içinde yapılması gereken seçimlerde yerini koruması için MHP’nin ve aşırı milliyetçilerin desteğine ihtiyacı var.
 
Onlar Kıbrıs’ta bir kaşık toprak taviz verilmesine karşıdırlar. Erdoğan'ın MHP’den bile milliyetçi olduğunu göstermesi seçilme şansı için önemlidir.
AKP’nin KKTC’de bir transformasyon gerçekleştirmek istemesinin arkasında önemli bir neden daha var. Bu da Erdoğan’ın Kıbrıslı Türklere güvenmemesi, KKTC’deki demokratik, laik, kuvvetler ayrımı, özgür medya ve yargı bağımsızlığına dayalı, İslamcı olmayan rejimine alerjisi olmasıdır. Alerjisi vardır çünkü TC’de ortadan kaldırdığı bütün demokratik öğeler KKTC demokrasisinde yaşamaktadır.
Her zaman söylediğimi tekrarlayayım: KKTC bugün Türk ve İslam âlemindeki tek gerçek demokratik ülkedir. Bu yüzdendir ki mahkemeleri bağımsızdır, inanç özgürlüğü vardır ve insanlarının polis korkusu yoktur. 
Bütün bunlar birkaç yıl içinde yok olabilir. 
Kıbrıslı Türkler bunun bilincinde 
değillerse 
söylenecek bir şey yok.