Kamil Özgüler, yıllar önce Avustralya’ya göç etmiş Kıbrıslı Türklerden biri...

   Kuşkusuz o yıllar, Kıbrıslı Türklerin ‘varoluş mücadelesi’ verdiği yıllardı...

   İnsanlar para kazanamıyor, çocuklarını yetiştirmede zorlanıyorlardı...

   Üstelik can ve mal güvenliği yoktu...

   Binlerce Kıbrıslı Türk; İngiltere’ye, Türkiye’ye, bazıları da Avustralya’ya göç etmişti...

   Makarios; adadaki Türk nüfusu yok etmek için öyle müthiş bir sistem geliştirmişti ki; insanlar göç etmek için sıraya giriyordu...

   “İş tamam, ev tamam, uçak bileti de tamam” deniyordu...

   Kendi ülkesinde iş bulamayan ve geçim sıkıntısı çeken insanlar da, yüreklerine taş basarak, ata yadigarı toprakları ve aile yakınlarıyla dostlarını bırakıp, göç kervanına katılıyordu...

   Yenidüzen gazetesinin dün ikinci sayfasında Tanju Konuralp imzasıyla yayınladığı haberin başlığını, bugünkü yazımın başlığına taşıdım...

   Haberde; 1968’den beri Avustralya’da yaşayan ve zaman zaman tatil için Kıbrıs’a gelen Kamil Özgüler’ün görüşlerine yer veriliyordu...

   Özgüler “ülkeye ne zaman dönmeyi düşünüyorsunuz?” sorusuna “Asla” diyerek yanıt veriyor, gerekçesini de şöyle özetliyordu:

   “Avustralya’da milletvekili sıra bekliyor. Belediyeler hizmet veriyor. İnsanlar değer görüyor. Engelliler eşit yaşıyor.Ben böylesi bir yaşamı nasıl bırakıp, çoluğumla, çocuğumla buraya döneyim...”

Gerçekten neden dönsün?

   Güneş mi istiyorsun...

   Avustralya’da da var...

   Deniz mi istiyorsun?..

   O da var...

   Peki neden Kıbrıs?..

   Aile yakınlarıyla birlikte olmak için mi?..

   Yarım asırlık yaşamı yurt dışında geçirmiş adamın Kıbrıs’ta kaç yakını kalmış olabilir...

   Kalsa bile, öncelik her zaman çocuklar ve torunlar değil mi?..

   Öyleyse adam Kıbrıs’a niye gelsin?..

   Yollarda can güvenliği yok...

   Elektrik dünyanın en pahalısı...

   Doğal gaz yok...

   Isıtma da, soğutma da pahalı...

   Yağmur yağdığı zaman elektrikler kesiliyor, telefonlar susuyor...

   Hastaneye sağlam girenler, ölü çıkıyor...

   Her alanda, her işte ya torpil, ya rüşvet...

   Adam niye gelsin?..

Yerinde kalması doğru olan

   Hele orta yaşın üzerindeki bir insan için hayatta önemli olan nedir?..

   Hastalandığı zaman parası olmasa bile tedavi görebilmek...

   İlacını alabilmek...

   Ulaşım araçlarından yararlanabilmek...

   Güzel bir günde parka gidip, yürüyüş yapabilmek...

   Araba kullanırken, can güvenliğinden emin olmak...

   Tüm hizmetleri rüşvetsiz, torpilsiz halletmek...

    Her sabah cinayet, katillik haberleri ile uyanmamak...

   Sağlıklı gıdalarla beslenmek...

   İnsanın aradığı bunlar değil midir?..

   Ve böylesi bir yaşama alışmış bir insanın bu ülkeye dönmesi için aklını yitirmesi gerekmez mi?..

   Haklısın Kamil Bey...

   Bu ülkeye dönülmez...